วันเวลาปัจจุบัน 29 มี.ค. 2024, 02:25  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 4 โพสต์ ]    Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 18 พ.ค. 2011, 14:27 
 
ออฟไลน์
สมาชิกใหม่
สมาชิกใหม่
ลงทะเบียนเมื่อ: 12 มี.ค. 2011, 17:11
โพสต์: 4


 ข้อมูลส่วนตัว


ผมก็พยายามฝึกแล้วฝืนใจก็แล้วแต่ก็ฝืนได้ไม่นานก็เป็นเหมือนเดิมแล้วคือผมชอบเถียงยายและทะเลาะกับยายเป็นประจำซึ่งในใจก็รู้ทั้งรู้ว่าไม่อยากทำไม่อยากเถียงเพราะรู้ว่าบาปแต่ก็ฝืนใจตัวเองไม่ได้แล้วอีกอย่างนึงคือผมเป็นคนมีน้ำใจและเป็นคนชอบช่วยเหลือผู้อื่นแต่ยายผมชอบมองผมว่าผมเป็นคนแร้งน้ำใจและเห็นแก่ตัว จิตผมก็เหมือนประชดคือต่อหน้ายายก็จะทำให้ยายเห็นในด้านที่ยายมองผมแบบคนเห็นแก่ตัวแต่จริงๆแล้วผมไม่ได้เป็นเช่นนั้นแต่ผมก็ทำให้ตัวเองเป็นตัวของตัวเองไม่ได้สักที ก็ขอคำแนะนำด้วยนะครับ ขอบคุณทุกคนมากครับ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 18 พ.ค. 2011, 14:49 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 07 ส.ค. 2010, 00:17
โพสต์: 255

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


:b42: อันนี มันก็ใช้ธรรมมะได้ ในขั้นต้น ก็พิจาณราถึงโทษ ของการตามใจตัวเอง ให้ใจมันยอมรับจริงๆเสียก่อน ว่ามันป็นผลเสีย มันเป็นโทษ และก็ใช้ข้อทำที่เกี่ยวกับการข่มใจ เช่น ขันติ โสรัจจะ หรืออุเบกขาธรรมก็ได้ คือรู้จักฝึก อดทน อดกั้น และวางเฉยสักพัก เดี๋ยวพออารมณ์มันเปลี่ยน มันก้วางได้
หรือมีเรื่องอื่น เข้ามาแทน มันก็ผ่านไป
......ส่วนธรรมที่สูงขึ้นไป มันเป็นธรรมมะในขั้นปฏิบัติ อันนี้เขาเรียกการตามรู้อารมณ์จิต มันดับเรื่องที่คิดจะทำไม่ดีได้ทุกเรื่อง คือสามารถหยุดความคิดไม่ดีไว้ได้ ก่อนการกระทำ พูดไม่ดีจะเกิด แต่มันทำยาก
คุยกันเล่นๆ ไม่ได้ ลองแบบแรกก่อน ต้องเข้าใจเอาไว่ว่าอารมณ์จิต(ความคิด)ของเรามันไม่แน่ ปัจจุบันมันเป็นอย่างนี้ อีก5นาที10นาที มันก็คิดเป็นอย่างอื่นไปแล้ว ถ้าเข้าใจอย่างนี้ อดทนแค่10-20นาที เรื่องร้ายๆมันก็ผ่านไปแล้ว ดีกว่าคิดไม่ดี10นาทีแล้ว ทำไม่ดีทันทีแค1-2นาที ต้องมารับทุกข์รับผลของการกระทำไม่ดีนั้นบางครั้งเป็นเดือน เป็นปี ก็มีนะ.....เจโตวิมุติ/


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 18 พ.ค. 2011, 18:26 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 5
สมาชิก ระดับ 5
ลงทะเบียนเมื่อ: 12 พ.ย. 2009, 13:38
โพสต์: 376

ชื่อเล่น: ต้น
อายุ: 0
ที่อยู่: นครสวรรค์

 ข้อมูลส่วนตัว


ให้มองที่ใจตัวเองอย่ามองที่คนอื่นนะ ถ้ามองคนอื่นแปลว่าจิตส่งออกนอกต้องกำหนดฐานที่ตั้งของจิตอย่างเช่นลมหายใจ หรือ การบริกรรมพุทโธ หรือตามแบบสติปัฏฐาน 4 ถ้าจิตคิดเรื่องอื่นแสดงว่ากำลังส่งจิตออกนอก ทำจิตใจให้เกิดทุกข์ ทั้งนี้ต้องอาศัยการทำบ่อยๆต้องทำนะถึงจะเห็นผล


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 19 พ.ค. 2011, 09:50 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 13 ก.พ. 2010, 16:34
โพสต์: 1050

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ถ้าเห็นโทษ เห็นภัย ของ โทสะ...ที่ เกิดทุก ครั้ง
ครั้งต่อๆ ไป ก็จะค่อยลดน้อยลงไปเอง...
ที่ สำคัญ ก็คือ ตามรู้จิต รู้ใจ ของตัวเองให้ทันท่วงที
เรียกว่า มีสติ สัมปะชัญญะทุกเมื่อ อยู่ในปัจจุบัน
ความพอใจ หรือ ไม่พอใจ เกิดขึ้น ก็รู้....
ฝึกอย่างนี้ไป บ่อยเข้า เดี๋ยว ปัญญาก็ตามมาเอง
เจริญในธรรม :b8:


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 4 โพสต์ ] 

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: Google [Bot] และ บุคคลทั่วไป 42 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร