ทำไมจึงไม่ควรต่อความโกรธ และทำไมจึงไม่ควรผูกเวร
ทำไมผูกเวรแล้ว ถึงคลายได้ยาก

ทำทานอย่างไร ให้ใจยินดีในการให้ทาน
ทานทำอย่างไรจึงจะสมควรตามธรรม

เพราะความโกรธไม่ใช่สมบัติของความเมตตา
อันสมบัติของความเมตตาคือระงับความโกรธเคือง
แต่ต้องระวังว่าความเมตตาจะกลายเป็นวิบัติ นั่นคือเกิดสิเนหะ หรือความลำเอียง
ความผูกเวรย่อมไม่ใช่สมบัติของความกรุณา
อันสมบัติของความกรุณาคือระงับวิหิงสา แต่ต้องระวังไม่ให้ความกรุณากลายเป็นวิบัติ คือความโศรกเศร้า
เพราะหมู่สัตว์ยังมีอาสวะ๔ จึงคลายจากความผูกเวรได้ยาก
อันอาสวะทั้ง๔ คือ กามทั้ง๕ ทิฏฐิ ภพ และ อวิชชา

ทำทานด้วยหลักพรหมวิหาร๔ ย่อมเกิดความยินดี
ทำทานแล้วไม่เดือดร้อนตัวเองและคนอื่น

...ศาสนาพุทธสอนให้คิดพิจารณาโดยใช้เหตุผล...
...เพราะกิเลสความโลภ ความโกรธ ความหลง...
...เป็นพื้นฐานของจิตใจคน...แม้แต่สัตว์ก็มีด้วย...
...การใช้ชีวิตจึงอยู่ในเรื่อง 3 ก.คือกาม กิน เกียรติ...
...และเพราะศีลธรรมคือสมบัติที่แท้จริงของมนุษย์...
...ถ้าขาดศีลธรรมแล้ว...คนก็ไม่ต่างจากสัตว์ดิรัจฉาน...

...ถามว่าเหตุผลอะไรถึงต้องให้ทาน...คำตอบก็เพราะอยากได้บุญ...
...ทราบหรือไม่ว่าการให้ทานแก้กิเลสความโลภวิธีเดียวเท่านั้น...
...แล้วทราบไหมว่าการให้ทานเป็นสิ่งที่พระพุทธเจ้ากระทำมาแล้ว...
...ถึงได้มาทรงตรัสสั่งสอน...เพื่อที่จะให้มนุษยรู้จักการแบ่งปัน...
...บารมี 10 ทัศ...มีทานบารมีอยู่อันดับแรกใช่ไหมคะ...
...ทานที่ทำได้ไม่เสียเงินแต่ทำใจได้ยากมากคืออภัยทาน...
...รู้เหตุผลไหมคะว่าทำไมถึงโกรธ...ก็เพราะความหลงมาก่อน...
...หลงการเห็นด้วยตามาก่อนจึงคิดว่าสิ่งที่เห็นก็คน สัตว์ สิ่งของ
...แล้วก็หลงคิดว่ามีคน สัตว์ สิ่งของต่างๆมารองรับอารมณ์ของตน...

...อารมณ์อะไรคะ...ก็อารมณ์พอใจ-ไม่พอใจ...ตามกิเลสในใจตน...
...พอไม่พอใจมากๆ...ก็หน้าดำคร่ำเครียดแสดงอาการต่างๆออกทางร่างกายก่อน...
...ถามว่าร่างกายของคนที่โกรธก่อนแสดงออกมาภายนอกก็เผาคนๆนั้นแล้ว...
...และเมื่อโกรธแล้วบังคับไม่ให้โกรธก็ไม่ได้...ก็เป็นกรรมไม่ดีที่ตนได้ทำไว้แล้ว...
...เปลี่ยนกรรมไม่ดีอันนั้นไม่ได้...เพราะทุกวินาทีที่ผ่านไปก็โกรธต่อไปเรื่อยๆ...
...ก็ตนเองนั่นแหละสะสมแต่ความไม่ดีให้ตนเองจะโทษใครที่ไหนกัน...
...ถ้ารู้ว่ามีแต่จิตตนเองดวงเดียวที่ร้อนรนแผดเผาตนเองและสะสมแต่สิ่งไม่ดี...
...จะสลัดความโกรธทิ้งไปหรือจะเก็บความโกรธอันนั้นไว้ต่อก็พิจารณาเอง...
...เพราะความเป็นอนัตตาที่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง...
...ก็คือไม่มีคน สัตว์ สิ่งของมารองรับอารมณ์ รัก โลภ โกรธ หลง ของใครทั้งสิ้น...
...มีแต่สภาพธรรมที่เป็นสภาพแวดล้อมให้แต่ละคนทำกรรมดีกับไม่ดีเท่านั้นเอง...
...แล้วท่านคิดว่าอยากสะสมกรรมแบบไหนดีระหว่างกรรมดีกับกรรมไม่ดีต้องมีเหตุผล...

วิธี ๕ ประการ
เนื้อหาเกี่ยวกับการดับความโกรธ
http://www.facebook.com/note.php?note_id=10150204136975697
เนื้อหามีประโยชน์แต่อาจจะไม่ตรงกับคำถาม
อนุโมทนาครับ

[b]คำถามมันมีคำตอบและเหตุผลในตัวของมันเองอยู่แล้วนะ[/b]



แล้วเวลาคุณโกรธใคร เกลียดใคร จองเวร อาฆาตใคร ใขขณะนั้นจิตใจของคุณมีความสุขดีหรือเปล่าล่ะ
ในใจคิดแต่จะแก้แค้น จ้องหาโอกาสจะเอาคืนคู่อริอยู่ตลอดเวลา...จิตใจร้อนรุ่ม หาความสุขไม่ได้...อย่าง
นี้แล้วเมื่อจองเวรต่อผู้อื่นแล้ว ตนเองกลับหาความสุขไม่ได้ซะเอง.....แล้วจะผูกเวรกันไปทำไมล่ะ



มันก็คล้ายๆกับการที่คุณใช้มือขวาในการเขียนหนังสือไง...ถ้าให้เปลี่ยนมาใช้มือซ้ายเขียนหนังสือ
คุณทำได้หรือเปล่า.....ที่จริงทำได้นะครับ แต่ต้องฝึกใหม่อีกนานครับ.....เพราะปกติจะคุ้นเคยกับ
การใช้มือขวามากกว่า.....แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ามือที่ไม่ถนัดจะไม่สามารถฝึกได้.....เพียงแต่
ต้องอดทนจึงจะสามารถใช้ได้คล่อง



ให้ด้วยใจที่เมตตา กรุณา...เพราะอยากให้...ไม่คิดเล็กคิดน้อย.....ให้ไปโดยที่ไม่หวังสิ่งตอบแทน
ให้คิดว่าคุณกำลังทิ้งขยะ.....เวลาคุณทิ้งขยะ คุณเสียดายขยะหรือเปล่าล่ะ...อย่าบอกนะว่าเสียดายขยะ
การใหทานก็เปรียบเสมือนว่าคุณกำลังทิ้งขยะในใจคุณ.....เพื่อให้จิตใจมีแต่ความสะอาดผ่องใส



ธรรมคืออะไร? ธรรมก็คือกฏของธรรมชาติ.....ธรรมชาติของคุณเป็นอย่างไรก็ทำตามสมควรแก่
ธรรมชาติของคุณ.....ทำสมควรแก่ฐานะ สมควรแก่กำลัง สมควรแก่สติปัญญา สมควรแก่หน้าที่
ของตน ฯลฯ

อนุโมทนาคร๊าบบบบบ

ท่านผู้เจริญในธรรม

สาธุ สาธุ สาธุ