ไม่ควรมี

รู้ได้งัย...น่าสนใจดี

จริง ๆ กำลังนึกอยู่ว่าจะตั้งกระทู้..เรื่องนี้

แบบ..คุยกันเล่น ๆ ...ผิด ๆ ถูก ๆ ..ก็ชั่งมัน

ที่เคยได้ฟังมา ว่า การนั่งสมาธิ แบบไหน วิธีไหน ก็เรียกไม่ถูกเหมือนกันครับ แต่เมื่อถึงขั้นหนึ่ง จิต สามารถเดินทางได้ อย่างรวดเร็วมาก อย่ากไปไหนมาไหน ในภพปัจจุบันได้ บางท่านก็ติดเพียงเท่านี้ เพราะมัวหลงยึดติดกับสิ่งที่คิดว่าเป็นสิ่งวิเศษแล้ว หากข้ามพ้นมาได้ ทำสมาธิต่อ จิตก็สามารถ ข้ามภพข้ามชาติ ไปอดีตไปอนาคต บางท่านก็ติดเพียงเท่านี้ เพราะมัวหลงยึดติดกับสิ่งที่คิดว่าเป็นสิ่งวิเศษแล้ว หากข้ามพ้นมาได้ ทำสมาธิต่อ จิตก็สามารถ ไป นรก สวรรค์ สามารถรู้ถึง อดีต และอนาคต ของผู้อื่นได้ จากนั้นเป็นไงต่อจำไม่ได้ แต่เมื่อถึงจุดหนึ่ง จิตก็ต้องวางทุกอย่าง เสียจึงจะถึงนิพพาน ครับ
จะจริงเท็จแค่ไหน ต้องฝึกฝนเอง และความสำคัญในเรื่องนี้ คือ จิต..จงวางเสียให้หมดสิน
หากผิดผลาดประการได ขออภัยไว้ ณ. ที่นี้ด้วย ครับ

วจีทุจริต

ดูกรจุนทะ ความไม่สะอาดทางวาจามี ๔ อย่าง อย่างไรเล่า

*ดูกรจุนทะบุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นผู้มีปรกติพูดเท็จ คือ เขาอยู่ในสภา ในบริษัท ในท่ามกลางญาติ ในท่ามกลางเสนา หรือในท่ามกลางราชสกุล ถูกผู้อื่นนำไปเป็นพยานซักถามว่า มาเถิดบุรุษผู้เจริญ ท่านรู้สิ่งใดจงพูดสิ่งนั้น ดังนี้ บุคคลนั้นเมื่อไม่รู้กล่าวว่ารู้ หรือเมื่อรู้กล่าวว่าไม่รู้ เมื่อไม่เห็นกล่าวว่าเห็น หรือเมื่อเห็นกล่าวว่าไม่เห็น ดังนี้ เป็นผู้กล่าวเท็จทั้งรู้ เพราะเหตุแห่งตนบ้างเพราะเหตุแห่งผู้อื่น หรือเพราะเหตุเห็นแก่อามิสเล็กน้อย ด้วยประการดังนี้ ๑

*เป็นผู้พูดส่อเสียด คือ ฟังข้างนี้แล้วไปบอกข้างโน้นเพื่อทำลายคนหมู่นี้ หรือฟังข้างโน้นแล้วมาบอกข้างนี้เพื่อทำลายคนหมู่โน้น ยุยงคนทั้งหลายผู้สามัคคีกันให้แตกกันหรือส่งเสริมชนทั้งหลายผู้แตกกันแล้ว ชอบความแยกกัน ยินดีความแยกกันเพลิดเพลินในความแยกกัน กล่าวแต่คำที่ทำให้แยกกัน ๑

*เป็นผู้พูดคำหยาบ คือกล่าววาจาที่หยาบคายกล้าแข็ง ทำให้ผู้อื่นข้องใจ เดือดร้อนแก่ผู้อื่น ใกล้ต่อ ความโกรธ ไม่เป็นไปเพื่อสมาธิ ๑

*เป็นผู้พูดเพ้อเจ้อ คือ กล่าวไม่ถูกกาลกล่าวไม่จริง กล่าวไม่อิงอรรถ ไม่อิงธรรม ไม่อิงวินัย กล่าววาจาไม่มีหลักฐานไม่มีที่อ้าง ไม่มีที่สิ้นสุด ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ โดยกาลไม่ควร ๑ ดูกรจุนทะความไม่สะอาดทางวาจามี ๔ อย่าง อย่างนี้แล ฯ

ครับ และขอบคุณ กับอีก1 ความรู้

กล่าวเพ้อเจ้อ...
หมดทางไปเลยแฮ่ะ....

ติ๊ก...ต๊อก..ๆ...
หาช่องอยู่...

คุณ Flame ครับ

ขันธ์ 5 ของเรานี้มันอยู่แต่ในรูปนี้อย่างเดียวมั้ยครับ?

ท่าน
ลองดูที่เวปนี้นะครับ http://mindcyber.com/story/monk_teachin ... adasa/360-ฤทธิ์-ปาฎิหาริย์.html
โดยท่านพุทธทาส ครับ

แนวปราชญ์...สอนฤทธิ์ด้วยรึ?

ไปมาแล้ว...มันขึ้นอย่างนี้นะครับ..คุณฝึกจิต

ลองอ่านดูก่อนครับท่าน
เข้า http://mindcyber.com -> บทความธรรมะ -> บทความพระอริยะสงฆ์ -> ท่านพุทธทาสแล้วลองเลือกดูครับ มีหลายบทความ ครับ ผมก็พึ่งเจอวันนี้เองครับ

ขันธ์ ๕ ได้แก่ รูปขันธ์ เวทนาขันธ์ ส้ัญญาขันธ์ สังขารขันธ์ วิญญาณขันธ์

คำถามคือ ขันธ์ 5 ของเรานี้มันอยู่แต่ในรูปนี้อย่างเดียวมั้ย

ช่วยอธิบายขยายความคำถามหน่อยครับ

"วันหนึ่งฉันฝัน...........
ฉันเห็นมีโอกาส ฉันกราบท่านแล้วทูลถามท่านว่า คนที่ปฏิบัติเพื่อพระนิพพานจะใคร่ครวญอย่างไรจึงจะง่ายและสั้นที่สุด ท่านตรัสว่า เจ้าจงใคร่ครวญอย่างนี้ จงคิดว่าเราเป็นผู้ไม่มีอะไรเลย ทรัพย์สินก็ไม่มี ญาติ เพื่อน ลูก หลาน เหลนก็ไม่มี แม้ว่าร่างกายเราก็ไม่มี เพราะทุกอย่างที่กล่าวมามีสภาพพังหมด เราจะทำกิจที่ต้องทำตามหน้าที่ เมื่อสิ้นภาระคือร่างกายพังแล้วเราเราจะไปนิพพาน เมื่อความป่วยไข้ปรากฏจงดีใจว่า ภาระที่เราจะมีโอกาสเข้าสู่พระนิพพานมาถึงแล้ว เราสิ้นทุกข์แล้ว คิดไว้อย่างนี้ทุกวัน จิตจะชินจะเห็นเหตุผล เมื่อจะตายอารมณ์จะสบายแล้วก็จะเข้านิพพานได้ทัน พอท่านพูดจบฉันก็ตื่นจากหลับ ฉันฝันอย่างนี้คิดว่าเป็นเรื่องของพระแก่ฝัน จะจริงเท็จอย่างไร จงใคร่ครวญเอาเอง ชอบใจก็เอาไปใช้ ไม่ชอบใจก็วางไว้ อย่าเอาอารมณ์เข้าไปเกาะมันจะเป็นกังวล ต่อไปนี้มาเรื่องเดิมกันต่อไปดีกว่า"
ข้อความด้านบนนี้ตัดตอนมาจาก จิตเข้าสู่ฌาน คำสอน พระราชพรหมยาน (หลวงพ่อฤาษีลิงดำ) จาก
เวป http://www.luangporruesi.com/66.html
ที่ผมนำเรียนข้อความนี้เพราะมันตรงกับคำสอนของท่านพุทธทาส ที่ว่า "วางเสียให้สิ้น ซึ่งตัวกูของกู"
แล้วแต่จะพิจารณาครับ ขอบคุณครับ