ขอนอบน้อมเเด่พระบรมศาสดา การกล่าวนามพระพุทธเจ้าเเต่ละวันควรมากเท่าที่จะทำได้ เราท่านเเสดงความเคารพเเละเห็นคุณพระพุทธเจ้า

เรากล่าวนามของพระพุทธเจ้ามากเท่าที่จะทำได้ เราทำความเคารพและเห็นคุณของพระพุทธเจ้าด้วยการกระทำตนไม่อยู่ในความประมาทและเคารพในพระธรรมคำสอน

ในพระไตรปิฏกมีบันทึกไว้ถึงชาวนาคนหนึ่ง ไม่ได้เรียนหนังสือ อ่านหนังสือไม่ออก ไม่ได้ปฏิบัติธรรม แต่ได้ยินชื่อเสียงของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าว่า เป็นผู้ที่ตรัสรู้เองโดยชอบ ไม่มีอาจารย์ เป็นผู้แจกแจงธรรม เป็นอาจารย์ผู้สอนมนุษย์และเทวดา ฯ ก็เกิดความศรัทธราเป็นอย่างมาก เมื่อชายผู้นี้ทำนา ก็มักจะเอ่ยชื่อพระพุทธองค์เป็นประจำว่า "พุทโธๆ" หรือ เรียกชื่อพระพุทธองค์เป็นประจำ

เมื่อชายผู้นี้ตายไป ได้ไปเกิดเป็นเทวดา ผู้คนจึงพากับกล่าวว่า อัศจรรย์จริงหนอ เพียงพูดว่า "พุทโธๆ" เท่านี้ ไม่ได้วิปัสสนา ก็ยังได้ไปเกิดเป็นเทวดา

... ท่อง "พุทโธๆ" เฉยๆ ไม่รู้ว่าพระสัมมาสัมพุทธเจ้าคือใคร มันไม่ใช่บุญหรอกนะครับ อย่าได้เข้าใจผิด ไม่ใช่แม้กระทั่งพุทธานุสติ ท่อง "พุทโธๆ" แต่ไม่รู้จักพระพุทธเจ้า ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า พุทโธ คืออะไร ไม่มีศรัทธรา แต่อยากได้บุญ แบบนี้ได้บาปไปเต็มๆ

พุทโธ พุทโธ พุทโธ

เป็นยากล่อม

กรัชกาย อนุโมทนา คับ

พุทโธคืออะไร
พุทโธ แปลว่า ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน

พุทโธ คือ จิตที่รู้ไตรลักษณ์หรือรู้อริยสัจจ์

พุทโธที่แท้ คือจิต ไม่ใช่คำบริกรรม

พุทโธรู้อะไร

รู้ว่า ร่างกายเป็นของปฏิกูลไม่สะอาดพึงรังเกียจ
รู้ว่า ร่างกายเป็นธาตุ ๔ คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ
รู้ว่า สังขารทั้งหลายเป็นของไม่เที่ยง เป็นทุกข์
รู้ว่า ธรรมทั้งปวงไม่ใช่สัตว์ บุคคล ตัวตน
รู้ว่า เกิด แก่ เจ็บ ตาย คือทุกข์
รู้ว่า ตัณหา คือเหตุแห่งทุกข์
รู้ว่า กำจัดตัณหาให้สิ้นไป คือความดับทุกข์
รู้ว่า ศีล สมาธิ ปัญญา คือข้อปฏิบัติถึงความดับทุกข์

การรู้ของผู้ปฏิบัติ โดยอาศัยคำบริกรรม เป็นสัมปชัญญะ
จะรู้เห็นในลักษณะที่มี ผู้มองกับผู้ถูกมอง

พุทโธรู้ผู้บริกรรมพุทโธ

จึงจะยังผู้ภาวนา โดยใช้ "พุทธานุสสติ" เป็นเครื่องระลึก จึง เห็นอารมณ์ได้ตามความเป็นจริง
เห็นการเกิดดับ ของคำบริกรรมพุทโธ ได้ตามความเป็นจริง
เห็นสิ่งที่แทรก เข้ามาในคำบริกรรม ได้ตามความเป็นจริง
เห็นลม เข้าออก ได้ตามความเป็นจริง
เห็นรูป เวทนา สัญญา สังขาร และวิญญาณ ที่เกิด ได้ตามเป็นจริง

การบริกรรมพุทโธ โดยใช้คำบริกรรมพุทโธ เป็นสัมปชัญญะ เป็นความรู้ตัว เพื่อให้ระลึกรู้ ว่าทำอะไรอยู่
เป็นมหาสติปัฎฐาน รู้ตัวทั่วพร้อม ในทุกขณะ

ทั้งพุทโธจิต และพุทโธบริกรรม

ความหมายของพุทโธที่แม้ ไม่ใช่คำบริกรรม แต่เป็นสติ แลจิตพุทโธ ที่กำลังรู้อริยสัจ กำลังรู้ไตรลักษณ์
กำลังรู้การระลึก กำลังรู้อยู่ในคำบริกรรม

แม้กระทั่ง กำลังระลึกรู้อยู่ ในกาย ในเวทนา ในจิต และธรรมารมณ์ที่ปรากฏ
พุทโธ เป็นมหาสติปัฎฐาน

มีแต่สภาวธรรม มีแต่สัจจธรรมเท่านั้นที่ถูกรู้

ผู้มีสติเสมออยู่ทุกเวลา โอกาสบรรลุธรรมพร้อมเกิดได้ทุกสถานที่
คำบริกรรม พุทธโธ เป็นพุทธานุสสติ เมื่อบุคคลระลึกอยู่อย่างนี้

ขณะกำลังระลึกรู้จิตพุทโธ
อยู่ที่จิตพุทโธ

ธรรมารมณ์ย่อมบังเกิดขึ้น ย่อมถูกรู้
เมื่อบุคคลนั้นเห็นการเริ่มตั้ง เรื่มเห็น
โดยความสิ้นไป โดยความเสื่อมไป
ผลจากจิต เห็นจิต อย่างแจ่มแจ้งจึงเป็นนิโรธ
ย่อมบรรลุความเป็นพระอรหันต์ได้


ข้อมูล จาก agaligo.com

มีแปลก ๆ เรื่อยเลยนะท่านซุปฯ..

คงไม่มีใครไปเป็นเทวดาด้วยกำลังบาปหรอกมั้งท่านซุปฯ..

ท่านซุปฯมีทิฏฐิเป็นมิจฉาเรียกมิจฉาทิฏฐิ..แล้วละ

แบบใหนเป็นบุญ แบบใหนเป็นบาป? รบกวนพิจารณาดูใหม่อีกหลายๆ รอบ

คงเป็นท่านซุปฯเองมากกว่า...ต้องกลับไปพิจารณา

การเป็นเทวดา..ไปได้ด้วยกำลังของบุญ..หรือ..ไปได้ด้วยกำลังของบาป..ละท่านซุปฯ

ท่านซุปฯเอาบุญ..กับกุศล..ปนกันมั่ว...

จึงว่ามิจฉาทิฏฐิ...นี้งัย

ดูท่าทางคุณกบคงจะท่องพุทโธอยู่เป็นประจำ

เราก็ท่อง พุธ-โธ อยู่เป็นประจำ

จนวันหนึ่ง ก็ปรากฏ "พุทธะ" จิ้มลงมาที่ "ใจ"
และรู้ได้ในพลันว่า ที่ตั้ง "พุทธะ" ไม่ได้อยู่ตรงไหน อยู่ข้างในที่ "ใจ" นี่เอง

และผู้ที่ชี้นำให้ท่าน อนัตตาธรรม ประสบประสพการณ์ที่เกิดภาวะ ตื่นรู้ในใจ
ก็คือ พระอาจารย์ธี

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ ผู้รู้ รู้อยู่แก่ใจ



หา ผู้ตื่นรู้ ให้เจอที่ในใจ แล้วจะเห็นเองว่า

เพราะ ใจที่ตื่นรู้นั้น มีกำลังมหาศาล พร้อมที่จะทำลายความมืดให้หายไปอย่างไม่มีประมาณ

เราเองก็ระลึกถึง "พระสัมมาสัมพุทธเจ้า" วันละหลาย ๆ ครั้งเหมือนกัน
เช่นเวลา กราบพระพุทธรูป สวดมนต์ หรือพิจารณาธรรมแล้วเกิดปิติก็น้อมใจระลึก
ถึงพระปัญญาธิคุณ พระบริสุทธิ์คุณ พระมหากรุณาธิคุณ ของพระองค์ที่มีต่อ
เวไนยสัตว์และตกทอดมาจนถึงรุ่นเรา..ซึ่งนับว่าเป็นบุญของเราที่ได้เกิดมาพบ
พระพุทธศาสนา..
แต่ไม่ได้ใช้คำบริกรรม "พุธโธ" คำบริกรรมเป็นเพียงกุศโลบายให้ใจ
หน่วงอยู่ที่คำที่ใช้ท่องบ่นเพื่อให้เกิดความสงบระงับ...แต่ต้องน้อมใจพิจารณา
โดยแยบคายด้วย...

...หลวงตามหาบัวท่านสอนการภาวนาให้ใช้คำบริกรรมว่า พุทโธ คำเดียวถึงพระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์...
...น้อยเมื่อไหร่...น้ำ1หยดแทนพระพุทธเจ้าแต่ละพระองค์...พระพุทธเจ้ามีเป็นแม่น้ำ-มหาสมุทร...

...เหตุผลที่มนุษย์ควรศึกษาพระพุทธศาสนาให้เข้าใจเพื่อให้รู้ถูกใช้หลีกภัยการเกิดในภพไม่ดีค่ะ...
...หลวงตายังเทศน์อีกว่าพระพุทธเจ้าสอนว่าตายแล้วต้องเกิด...คำว่าตายแล้วสูญไม่เคยมี...
...ให้เชื่อพระพุทธเจ้าผู้ตาดีที่บอกว่า บาปมี บุญมี นรก สวรรค์ พรหมโลก นิพพานมี...
...ให้หมั่นทำบุญ ให้ทาน รักษาศีลและภาวนา ก่อนนอนให้สวดมนต์ไหว้พระนั่งสมาธิ...
...ให้มีคำบริกรรมว่าพุทโธติดแนบกับใจ...ทำได้ไม่มากก็ให้ได้วันละ 5 นาทีก็ยังดี...
...ท่านก็มีแต่สอนผู้ที่ไปทำบุญตักบาตรที่วัดป่าบ้านตาดให้ทำดีแบบนี้เพื่อหลีกอบายภูมิค่ะ...

sorry..เดาผิด

แล้วรู้รึยังว่า..ตัวท่านซุปฯ เอง...เอาบุญบาปมาปนกับกุศลอกุศล...รู้ยัง

กำลังสงสัย..ว่า...งั้ย..ลากจนไปถึง..คุณอนัตตาธรรม..กับพระอาจารย์ธี