เดี๋ยวถ้าผมเหาะได้เมื่อไหร่ จะเอามาเล่าให้ฟังครับ

อยากทราบว่าท่านผู้ปฏิบัติพบความพิเศษเหนือธรรมดาหรืออาจเรียกว่าปาฏิหารย์ในการปฏิบัติอย่างไรบ้างครับ(ที่คิดว่าเล่าได้)ที่ทำให้เกิดความศรัทธาและความเพียรในการปฏิบัติ คงไม่นอกกรอบหรืออวดอ้างอัตตาอันใดนะครับเพราะผู้ปฏิบัติมักพบความพิเศษในธรรมเป็นธรรมดา แต่ในหมู่คนธรรมดาอาจมองว่าแปลก แค่อยากเทียบเคียงกับประสบการณ์ของตนและของครูบาอาจารย์เคยเล่าไว้เป็นเครื่องยืนยันปาฏิหารย์แห่งพระธรรมเท่านั้น

การปฏิบัติธรรม ในชั้นปุถุชน คนทั่วไปทั้งหลายทั้งที่เป็นฆราวาส และเป็นพระภิกษุสงฆ์ จะไม่มีทางพบหรือเกิดมีปาฏิหารย์อย่างเด็ดขาดและแน่นอน บางคน,บางกลุ่มบุคคล คิดไปว่า การส่งกระแสจิตเป็นปฏิหารย์ ซึ่งความจริงแล้วไม่ใช่ การส่งกระแสจิตเป็นการติดต่อสื่อสารชนิดหนึ่ง ซึ่งมนุษย์ทุกคนสามารถทำได้ ถ้าคลื่นความถี่ของความคิดมีคลื่นความถี่ใกล้เคัยงกันปาฏิหารย์จะเกิดขึ้น ก็ต่อเมื่อผู้ปฏิบัติ ปฏิบัติได้อริยะบุคคลธรรมชั้น โสดาบันเป็นต้นไป แต่เป็นปาฏิหารย์ในอันที่จะทำให้อาสวะในร่างกายหมดสิ้นไป ปาฏิหารย์อย่างอื่น ก็เป็นเครื่องมือในการทำอาสวะให้หมดสิ้นไปเช่นกัน

...
เมื่อเจตสิกธรรมที่เป็นธัมมารมณ์มากระทบทวาร

หทัยรูปอันเป็นน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจนี่แหละ เป็นบ่อเกิด ของมโนธาตุ มโนวิญญาณธาตุ นะเจ้าข๊า

น้ำเลี้ยงหัวใจนี้แหละเป็นที่อาศัยเป็นที่ทำให้เกิดจิต ทั้งหมด ๗๕ ดวง
(เว้นทวิปัญจวิญญาณ ๑๐ และอรูปวิบาก ๔ )

และก็น้ำหล่อเลี้ยงหัวใจนี่แหละ ทำให้เกิดมโนธาตุ ได้แก่ ปัญจทวาราวัชชนจิต ๑ และ สัมปฏิจฉันนจิต ๒

และก็ น้ำหล่อเลี่ยงหัวใจนี่แหละ ทำให้เกิด มโนวิญญาณธาตุ นะเจ้าข๊า
ซึ่ง ได้แก่จิต ๗๖ ดวง (เว้นทวิปัญจวิญญาณ ๑๐ มโนธาตุ ๓)

...

ฮ๊าฮา ฮ๊าฮา