อยากสอบถามความเห็นของผู้ปฏิบัติทุกท่านว่าเมื่อไม่มีตัวตนแล้วใครเล่า เข้าสู่นิพพาน หวังจะได้รับคำวิสัชชนาอันลึกซึ้งจากทุกท่าน

ฮ๊าฮา ใคร หวังได้รับ คำวิสัชนา ละ เจ้าข๊าาา

เป็นวิสัชชนาที่สุดยอดมาก

ฮ๋าาา ยังไม่เห็นมี ใคร วิสัชนา เลยนะ เจ้าข๊า

คงเห็นเป็นความเพ้อเจ้อของขณะจิต -คิด-ปรุง-แต่ง

ก็ข้อสอบถูกเฉลยไปแล้ว....ยังจะมาหากาข้อไหนอีก...

เห็นด้วยกับท่านกบ ถูกกว่านี้มีอีกใหม

ลองเอาหัวโขกผนังดู ถ้าไม่มีตัวตน เราต้องไม่เจ็บ

คุณเข้าใจคำว่า "ตัวตน" ว่าเป็นวัตถุ กินที่กินเวลา ไปไหนมาไหนได้ ที่ถึงวันหนึ่งมันหายไป จึงมาตั้งคำถามว่าสิ่งที่มันไม่มีรูปร่าง ไม่กินที่กินเวลา แล้วมันจะไปกินที่กินเวลาในนิพพานได้อย่างไร ซึ่งก็แสดงให้เห็นอีกว่าคุณเข้าใจว่า นิพพานเป็นสถานที่แห่งหนึ่ง ที่ยังสามารถไปๆมาๆได้

ก่อนจะเข้าใจเรื่องอัตตา ต้องทำความเข้าใจเรื่อง รูปธรรม/นามธรรม เสียก่อน ต้องรู้ว่าส่วนประกอบที่จะมาเป็น
มนุษย์นี้ มันประกอบกันขึ้นมาจากอะไร เข้าใจความเป็นเราเสียก่อน ถึงจะพอเข้าใจว่าอะไรคือ "เรามี" หรือ "เราไม่มี" ที่ว่ามี/ไม่มี
มัน "มี"ในความหมายแบบไหน
"ไม่มี" ในความหมายแบบไหน

สาธุ

จากมัญชุศรีปรัชญาปารมิตาสูตร

พ. “ดูก่อนมัญชุศรี เธอเชื่อว่าพระพุทธเจ้าทั้งหลายเข้านิพพานหรือไม่?”
ม. “พระพุทธเจ้าก็คือนิพพานลักษณะ (ลักษณะแห่งความดับสนิทกิเลสไม่กำเริบอีก เย็นเพราะไม่ร้อนเพราะกิเลสทั้งปวง) อันนิพพานลักษณะนั้นก็มิได้มีการเข้า แลมิได้มีการไม่เข้า”

คุณ frame ครับ งั้น
คำว่า เข้านิพพาน มันมาจากที่ใด
มาจากต้นฉบับใด
แปลมาโดยใคร
มีปรากฏเบื้องต้นที่ไหน

หรือมีคนหยิบยกคำพูดนี้ มาจากนิทาน
อยากทราบอยู่เหมือนกัน

อนัตตาธรรม.........
จิต เป็นธรรมชาติที่เกิดขึ้นเพราะเหตุและปัจจัย

ความเห็นผิด(มิจฉาทิฐิ)ว่าเป็นอัตตา ตัวกู ของกู และมานะทิฐิ ความถือตัวถือดี อวดเก่ง ถือรู้ ทำให้เกิด กิเลส ตัณหา ภาระ และความหมุนเวียนเกิด ตาย ไม่รู้จบของจิต

เมื่อค้นพบความจริงว่า อัตตา ตัวกู ของกู นั้นไม่มีอยู่จริง แต่ความ เป็นอนัตตา บังคับบัญชาไม่ได้ ไม่ใช่ตัวกูของกู นั้นเป็นความจริงที่มีอยู่ทุกหนทุกแห่ง ความเบื่อหน่าย คลายจาง ละวางความยึดถือ ละวางความเห็นผิดจึงเกิดขึ้นกับจิต จนในที่สุดสลัดคืนทุกสิ่งทุกอย่างให้กับธรรมชาติ สิ้นสุดการเกาะกุมเป็นจิตหรือเป็นอะไรต่อมิอะไร

เหตุ คือความเห็นผิดเป็นกูเป็นเรา และมานะทิฐิ หมดสิ้น เป็นสญญะ ปัจจัยคือผัสสะทั้ง 6 จึงไม่มีที่จะเกิด

สุญญะ เอวัง นิพพาน อสังขตัง ปรมัตถัง สัจจัง จึงเป็นชื่อเรียกสิ่งที่ไม่อาจอธิบายได้ด้วยคำพูด ต้องสัมผัสรู้ที่ใจที่ยังคงเหลืออยู่ไว้เลี้ยงธาตุขันธ์ด้วยกิริยาจิต อันจะสลายตัวหมดสิ้นเป็นสูญ เมื่อหมดกำลังแห่งวิบาก

เอวัง โดยพิสดาร

ฟังยาวๆดูบ้างก็ได้นะครับ เพราะคำตอบสั้นนั้นซึ้งแก่ใจคุณขณะจิตแล้ว
สาธุ ภันเต

ความไม่มีตัวตน เป็นการกล่าวกับแบบย่อๆ ถ้าจะได้ความโดยสมบูรณ์ จะใช้คำว่า ไม่มีตัวตนเป็นของตน หรือว่างจากตัวตน ... ไม่ได้แปลว่า มันไม่มี

ยกตัวอย่าง เก้าอี้ไม้ที่เราเห็น ๑ ตัว ถ้าเราแยกออกมาเป็นชิ้นๆ จะได้กองไม้ กองตะปู สี แลคเกอร์ อยู่เป็นกองๆ สิ่งที่เราเรีกว่า เก้าอี้ จริงๆ แล้ว จึงไม่มี หรือ คำว่า เก้าอี้เป็นเพียงสิ่งที่ถูกสมมุติขึ้นมา เพื่อสื่อถึงวัตถุถุที่มีรูปร่างลักษณะอย่าง เก้าอี้ที่เรารู้จักกัน

ถ้าเราเอาไม้มาแยก เอาตะปูมาแยก เอาสีมาแยก เอาแลคเกอร์มาแยก จนแยกไม่ได้ สิ่งที่เราจะได้ ก็คือ อณุภาคขนากเล็กมากๆ ที่ปัจจุบันเราเรียกว่า อะตอม และถ้าแยกอะตอมอีก เราจะก็ได้ประจุไฟฟ้า มีอิเลคตรอน โปรตรอน นิวตรอน พลังงาน เหมือนกัน ในภาษาโปราณ เราเรียกส่วนประกอบที่เล็กที่สุดของวัตถุว่า ธาตุดินน้ำลมไฟ หรือ ฝุ่นละอองทุลีอวกาศ

ในที่สุด ไม้ก็ไม่มี ตะปูก็ไม่มี ฯ ทั้งหมด เป็นเพียงฝุ่นละอองที่มารวมตัวกันชั่วคราวเพราะเหตุปัจจัยเท่านั้น หมดเหตุปัจจัยก็แยกแตกออกจากกันเป็นดินน้ำลมไฟ เหมือนเดิม

วัตถุธรรม จึงเป็นเพียงสภาพชั่วคราวของดินน้ำลมไฟในโครงสร้างแบบใดแบบหนึ่ง ปกติก็มีการเปลี่ยนแปลงแปรปรวนตลอดเวลา ไม่เคยหยุกอยู่กับที่ ประกอบรวมตัวกันอย่างหลวมๆ คั่นด้วยช่องว่าง ฯ

แล้วตัวเราละ มีใหม? ชี้ตรงใหนที่บอกว่าเป็นตัวเรา? อะไรคือนายศุภฤกษ์? ชี้หัว ก็เป็นเนื้อหนังกระดูกฯ ชี้หัวใจ ก็เป็นเลือดเนื้อหนังฯ เลือดเนื้อกระดูกฯ ก็ยังไม่พ้นมาจากดินน้ำลมไฟ มีที่มาไม่ต่างจากเก้าอี้ แล้วตัวเราอยู่ใหน? แขนขาดไปแล้ว ยังเรียกว่าแขนเราอยู่หรือเปล่า?

ความรู้สึก ความจำ ความคิด ความรู้ ของเราหรือเปล่า? ..... ฯลฯ

เพราะฉะนั้น จึงกล่าวว่า ตัวเราจริงๆ ไม่มี เป็นเพียงขันธ์ ๕ หรือ การเข้ามาประชุมกันชั่วคราวของ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาน เท่านั้น หมดเหตุปัจจัยที่จะทำให้อยู่รวมกันได้ ก็เลิกประชุม

กองทุกข์ทั้งหลาย ก็มาจากเราไปติดว่า ขันธ์ ๕ คือเรา (อุปทานขันธ์ ๕)

แล้วอะไรไปนิพพาน? ก็ไม่มีอะไรไปนิพพาน เพราะนิพพาน หมายถึง หมดเชื้อ หมดเหตุปัจจัยในการเวียนว่ายตายเกิด สภาพที่พ้นจากอุปทานขันธ์

ก็เข้าใจอ่ะนะว่าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นอนัตตา แต่ข้องใจนิดหนึ่งเรื่องที่ว่าให้ชี้ว่าคนอยู่ใหน ก็ในเมื่อคำว่าคนคือจะต้องประกอบด้วยธาตุ4และอวัยวะต่างๆจนเป็นรูปร่างขึ้นมาถึงจะเรียกว่าคน ถ้ามีเพียงสิ่งใดสิ่งหนึ่งก็จะไม่เรียกว่าคน เรียกเป็นอีกอย่างไป ในเมื่อรู้อย่างนี้แล้วยังจะให้ชี้ว่าคนอยู่ใหน ถ้าคุณให้ผมชี้ว่าคนอยู่ใหนผมก็จะชี้ว่าทั้งหมดนี้ไงคนผมจะไม่ชี้ไปที่ส่วนไดส่วนหนึ่ง เพราะคุณให้ผมชี้ว่าคนอยู่ใหน ไม่ได้บอกให้ผมชี้ว่าหัวคนอยู่ใหน แขนคนอยู่ ขาคนอยู่ใหน ผมจึงต้องชี้ไปทั้งหมดว่านี้ไงคน หวังว่ากระทู้จะไม่ถูกลบอีก

___________________________________________________________________________