ก็ขอเล่าประสบการณ์เกี่ยวกับการเผชิญอารมณ์โกรธให้กันฟัง เพราะผมก็เชื่อว่าคงมีบางท่านหรือคนใกล้ตัวเผชิญเรื่องนี้เช่นเดียวกับผม

จะท้าวความก่อนก็คือผมเป็นคนโมโหง่าย โทสะแรง ถ้าไม่ได้ทำสติภาวนาก่อนก็มักจะคุมอารมณ์ไม่อยู่ แม้พยายามทำสมาธิหรือสติเพียงใดมันก็ยังเป็นมาเรื่อยๆอยู่ดี

หลังๆไม่รู้ว่าเป็นอะไร เกิดอาการอาหารไม่ย่อยท้องเสีย เลยกินแต่ข้าวเช้า แล้วไปเน้นพวกน้ำหวานเอา ได้สักพักประกอบกับนั่งสมาธิปรากฏว่าความสามารถในการระงับอารมณ์เริ่มกลับมา ระงับโทสะได้ดีขึ้น ผมก็เลยสงสัยว่า อาหารมันบำรุงเรา มันก็น่าจะบำรุงโรคเราได้เช่นกัน ยิ่งเราสรรหามาบำรุงมันกลับจะก่อโทษมากกว่าผลดี

โรคทางจิตใจที่ปัจจุบันเป็นกันแต่รักษาไม่ค่อยหาย ผมว่าอาจมีผลมาจากที่ร่างกายเราเป็นตัวก่อโรคเสียเอง หากมันแข็งแรงมากไปโรคก็แข็งแรงด้วย ก็ขอจบเพียงเท่านี้