เล่าว่าคนที่ตายไปแล้วก็มีการใช้เงินเหมือนกัน และผมก็ได้ฟังจากรายการตีสิบ ซึ่งจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ ผมก็มิอาจรู้ได้ ผู้ที่มาเล่าบอกว่า คนที่ตายไปแล้วมาเข้าร่างบอกให้คนทำบุญไปให้เขา เขาอดอยากมาก เขามีเงินที่เคยได้ทำบุญไว้ทีละ10-20รวมๆแล้วประมาณ300บาท แต่ในที่ ที่เขาอยู่ใช้แค่แปปเดียวก็หมดแล้ว ผมจึงสงสัยว่า ชีวิตหลังการตายของเรา มีการใช้เงินด้วยหรือ แล้วอย่างนี้เราควรทำบุญเป็นปัจจัยเพื่อที่จะได้รวมไว้ใช้หลังความตายหรือไม่

สรุปว่าเหตุแห่งการให้ และผลของการให้ทาน ทั้ง ๘
ข้อ ๗ มีผลมาก มีอานิสงส์มากที่สุด นอกนั้นก็ให้ผลมากน้อยลดหลั่นกันลงไป ๑-๖ เป็นโลกียสัมมทิฏฐิ ทิฏฐุชุกรรม เป็นมโนสุจริต ข้อ ๗ เป็นได้ทั้งโลกียสัมมาทิฏฐิ และโลกุตตรสัมมาทิฏฐิ นั่นจึงเป็นเหตุให้มีผลมากมีอานิสงส์มากที่สุด เพราะเป็นเหตุนำออกจากวัฏสงสารนั่นเองครับ ^^

๑)ให้เพราะอยากมีอยากได้อยากเป็น (มีความหวังให้ทาน มีจิตผูกพันในผลให้ทาน มุ่งการสั่งสมให้ทาน ให้ทานด้วยคิดว่าตายไปแล้วจักได้เสวยผลทาน)
๒)ด้วยความยำเกรง (ให้ทานด้วยคิดว่าทานเป็นการดี,ทานนี้ยังประโยชน์ให้สำเร็จ ดีงาม.)
๓)ให้ด้วยความละอายและเกรงกลัว (ให้ทานด้วยคิดว่า บิดามารดาปู่ย่าตายายเคยให้เคยทำมา เราก็ไม่ควรทำให้เสียประเพณี)
๔)ให้ด้วยไม่ให้เหลือเศษ (เราหุงหากินได้ สมณะหรือพราหมณ์เหล่านี้หุงหากินไม่ได้ จะไม่ให้ทานแก่ผู้ที่หุงหากินไม่ได้)
๕)ให้แก่พระทักขิเณยยบุคคล(ให้ทานด้วยคิดว่า เราจักเป็นผู้จำแนกแจกทาน เหมือนฤาษีแต่ครั้งก่อน,เลือกปฏิคาหก)
๖)ให้ด้วยอิงอาศัยโสมนัส (ให้ทานด้วยคิดว่า เมื่อเราให้ทานอย่างนี้ จิตจะเลื่อมใส เกิดความปลื้มใจและโสมนัส
๗)ให้เป็นเครื่องประดับและเป็นบริวาร (แห่งจิต จิตฺตาลงฺการํ จิตฺตปริกฺขารํ ความว่า เป็นเครื่องประดับและเป็นเครื่องแวดล้อมจิต อันสัมปยุตด้วยสมถะและวิปัสสนา.)

บทว่า จิตฺตาลงฺการจิตฺตปริกฺขารตฺถํ ทานํ เทติ ความว่า ให้เพื่อประดับและตกแต่งจิตในสมถะและวิปัสสนา. เพราะว่าทานย่อมทำจิตให้อ่อนโยน บุคคลผู้ได้รับทานย่อมมีจิตอ่อนโยนดีว่าเราได้แล้ว แม้บุคคลผู้ให้ทานนั้นก็ย่อมมีจิตอ่อนโยนว่า เราให้ทานแล้ว. เพราะฉะนั้น ทานนั้นชื่อว่าย่อมทำจิตของบุคคลทั้ง ๒ ฝ่ายให้อ่อนโยน เพราะเหตุนั้นนั่นแหละ ท่านจึงตรัสว่า อทนฺตทมนํ การฝึกจิตที่ยังไม่ได้ฝึก.

ดังพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ว่า



ก็บรรดาการให้ทาน ๘ ประการนี้ การให้เพื่อประดับจิตเท่านั้นเป็นสูงสุดแล.

ถ้าคิดหวังในเรื่องผลบุญ
ทำไปเท่าไร อย่างไร ก็จะไปได้อัตภาพตามนั้นล่ะ

ถ้าทำไปโดยเมตตา
เมตตานั้นก็เป็นอัตภาพ

ถ้าทำไปโดยความว่าง
ก็ได้ความว่างนั้นล่ะ เป็นที่อาศัย



เดามันไป ถูกใจก็ถูก ไม่ถูกใจก็วางมันลงซะ

ตอนผมยังบวชเป็นพระอยู่พอออกปริวาสกรรม...(กลับเข้าหมู่สงฆ์เรียบร้อยแล้ว)ที่ป่าเมืองกาญจน์ตาลุงคนนึงแกให้ลูกหลานมาส่งแกที่วัด......ผมได้คุยกะแกๆบอกผมว่า......ผมไม่มีตังค์เลย(ไม่มีเงินทำบุญเลยแม้แต่บาทเดียว)...,มางานทอกกฐินนี่จะได้บุญหรือเปล่า? ผมตอบไปว่า.แค่มาอนุโมทนาก็ได้บุญเยอะแล้ว....