-----

ให้อภัยเค้าไปเถิดค่ะ ตอนเราเด็กๆน้าเรากับสามีเค้าโกงบ้านเรา
แค่แม่เราไปยืมเงินเค้าแค่ไม่กี่พัน สามีของน้าบอกให้เอาโฉนดไปค้ำ
ผลที่สุดเค้าโกง แล้วครอบครัวเค้าดูถูบ้านเราทั้งบ้าน

ตอนเด็กๆพวกเราโดนญาติๆทั้งทางพ่อและแม่ดูถูก
แต่ก็ดีถือว่าทำให้พวกเราสู้ชีวิต พอพวกเราโตทางครอบครัวน้าหนีกรรมไม่พ้น
พวกลูกๆไม่มีใครเรียนจบ สามีของน้าโดนยิงตาย

ส่วนน้าเราเป็นมะเร็ง พวกเราก็ไปหาไปเยี่ยมให้ความนับถือ
กับพวกลูกๆของเค้าก็เหมือนกัน ลืมอดีตไปเถิดค่ะ ใจเราจะได้ไม่รู้สึกทุกข์

อย่าเอาความโกรธและความเกลียดมาใส่ไว้ในใจเลย เพราะทำให้เหมือนในใจเรามีไฟอยู่
แล้วไฟนั้นก็ไม่ได้ไปเผาใคร ไฟนั้นเผาตัวเรานี่แหละค่ะ คนที่เค้ากำลังจะเสียชีวิต
ถ้าเราได้ไปอโหสิกรรมให้กัน จะได้ไม่ต้องมาชดใช้เวรกรรมต่อกันอีก

ไม่มีวันเปลี่ยแปลง แม้ทุกอย่างจะเปลี่ยนไป

คุณนี่เข้มแข็งจังเลยนะครับคุณ bbby ครอบครัวของคุณก็เข้มแข็ง

ขอบคุณมากครับ

ตกลงไฟโทสะที่เผานี่กำลังเผาใครอยู่
หรือว่าแม้ขณะที่มันเผาอยู่ยังไม่รู้ แล้วราดน้ำมันทับลงไปอีก

หลายครั้งที่เราต้องพบเจอสิ่งที่่ไม่ดี เที่ยวโทษคนนั้นคนนี้
แต่แท้จริงแล้ว ก็เป็นกรรม เป็นกรรมที่เราทำเอง ทำให้พบเจอสิ่งที่ไม่น่าใคร่ไม่น่าพอใจ

แต่ละครั้งที่โกรธ ก็คือการทำร้ายตนเองให้บอบช้ำครั้งหนึ่ง
ยิ่งผูกโกรธติดแน่นเท่าใด คนที่ทุกข์ก็คือตัวเราเอง
โทสะนั้นไม่ได้ช่วยอะไร

ความไม่โกรธ ความเมตตา ความไม่เบียดเบียน การให้อภัยเสียได้ นั้นเป็นสุข

ครับผมไม่ได้ดูให้ละเอียดเอง เห็นหัวข้อคำถามก็ตอบไป
ขออภัยด้วยครับ


ถ้าไปเยี่ยมได้ ก็แสดงว่าโทสะคลายลงไป

viewtopic.php?f=37&t=39484

ขอบคุณครับคุณ FLAME ที่ผ่านมาทักทายกัน

"โทสะ คลายลง" ที่จริงโทสะผมคลายลงตั้งนานแล้วล่ะครับ ตอนนี้ผมก็ไม่ได้โกรธน้าแล้วครับ

แต่

คุณ FLAME เคยได้ยิยคำว่า "ปมฝังใจ" หรือเปล่าครับ มันเหมือนๆกับรอยด่างบนผ้าที่ซักยังไง
ก็ไม่ยอมออก สิ่งนั้นแหละครับที่ทำให้ผมไม่สามารถลืมได้ เพราะมันทำให้ผมรู้สึก ตำหนิ ตำหนิ
และตำหนิ ถึงผมจะให้อภัย แต่ผมก็ลืมไม่ได้อยู่ดี ถึงอยากจะลืมแต่บางครั้งมันก็ยังผุดขึ้นมาอยู่ดี
ไม่ง่ายเหมือนคอมพิวเตอร์ที่เราสามารถลบข้อมูลที่ไม่ต้องการได้เพียงแค่กด Delete หรือเปลี่ยน
Dard disk ใหม่

ธรรมรักษาค่ะ คุณกล่องธรรม

การให้อภัยเป็นสิ่งที่ประเสริฐแล้วค่ะ การที่เราคิดไม่ชอบสิ่งที่เขาทำ มันก็ทำให้เราทุกข์นะคะ บางทีคุณอาจจะบอกว่าไม่รู้สึกว่าทุกข์เลย ดิฉันเองก็เคยรู้สึกอย่างนั้นมาเหมือนกัน แต่พอศึกษาพระธรรมแล้วจึงเข้าใจว่าชีวิตที่ผ่านมามันคือทุกข์จริง ๆ ทุกวันนี้ดิฉันก็เจอเรื่องจากความเห็นแก่ตัวของบุคคลท่านอื่นที่กระทำกับดิฉัน แต่ดิฉันไม่เคยคิดโกรธ เกลียด หรืออยากแก้แค้นบุคคลเหล่านั้นเลย เพราะมันเป็นวิบากกรรมที่เราทำกรรมไว้ ซึ่งเราก็ต้องรับผลของวิบากกรรมนั้น ที่จะมาในรูปแบบต่าง ๆ สิ่งที่ทำให้ดิฉันมีความสุขได้ทุกวันนี้ก็คือ การให้อภัยผู้ที่กระทำกับเราหรือครอบครัวเรา และหลักสำคัญก็คือ การศึกษาพระธรรมทำให้เราลดโทสะลงได้เป็นอย่างมาก

ธรรมรักษาค่ะ ขอให้เจริญในธรรมทุกท่าน อนุโมทนาค่ะ

เคยดูหนังเรื่องหนึ่ง

นางเอกแต่งงานกับชายคนหนึ่ง
ซึ่งเขามีน้องสาว
วันที่น้องสาวเขาแต่งงานกับพระเอก
ทำให้นางเอกได้เจอกับพระเอก และต่างก็มีใจให้กันแต่ต้องเก็บซ่อนไว้
แต่ก็ไม่อาจซ่อนสายตาที่มีต่อกันได้
วันหนึ่งสามีนางเอกตาย พระเอกก็เริ่มแสดงท่าทีที่ทำให้ภรรยาจับไต๋ได้
ว่า ทั้งสองรักและชื่นชมในตัวกันและกัน

และวันหนึ่งภรรยาพระเอกกะลูกก็เหมือนกับตัดสินใจไปตาย
เพื่อน ๆ ญาติ ๆ นางเอกก็สับสนแต่ก็เริ่มเห็นความเป็นไปได้ว่า
เพราะเธอรู้ว่า ใจพระเอกถูกปันไปยังนางเอกมากกว่าเธอ

แต่กระนั้นถึงทังสองจะตกอยู่ในสภาวะหม้ายทั้งคู่
แต่ทั้งสองก็ไม่ข้องเกี่ยวกัน เพราะความรู้สึกผิดชอบชั่วดีขวางกั้นอยู่
จนหลายปีผ่านไป จนกระทั่งวันหนึ่งทั้งสองก็เก็บไว้ไม่อยู่

เมื่อญาติซึ่งสงสัยอยู่แล้ว และคอยจับผิดอยู่แล้วรู้เข้าก็แสดงความโกรธแค้นชิงชัง
แต่มีตอนหนึ่งที่ ญาติกับเพื่อนนั่งนินทาถึงพฤติกรรมของนางเอกและพระเอก
เธอว่า เธอทั้งโกรธ เกลียด ชิงชัง แค้นเคือง แทบไม่อาจจะอยู่ร่วมโลกกันได้
แต่เพื่อนเธอก็พูดในทำนองว่า
เธอจะเป็นเช่นนั้นไปตลอดชีวิตไม่ได้ เธอต้อง อภัย
-นัยว่า เป็นคำพระศาสดาสอนไว้-
ซึ่งพวกเขาเป็น ชาวยิว

เราประทับใจหนังเรื่องนี้ตรงฉากนั้นล่ะ

สาธุครับคุณกล่องธรรม
ยินดีที่คลายโทสะลงได้ครับ

เมื่ออารมณ์เกิดขึ้นมา ให้มีอุเบกขา ไม่เอียงไปทางชอบและชัง เพราะธรรมชาติของจิตที่ยังไม่ได้ฝึก เวลาเจออารมณ์ที่น่าพอใจก็อยากที่จะเข้าไปยึด เวลาเจออารมณ์ที่ไม่น่าพอใจก็อยากที่จะผลักออก อุเบกขาจึงเป็นธรรมที่เป็นไปเพื่อความสงบรำงับ

นอกจากนี้ เมื่อเราเห็นอารมณ์นั้นๆ สติระลึกได้ พิจารณาเห็นความ เสื่อม และดับไปของอารมณ์นั้น เมื่อเห็นบ่อยๆ จิตก็จะเกิดความเบื่อหน่าย และคลายความติดข้องได้เอง

ความเบื่อหน่ายในที่นี้เกิดเพราะความเห็นชอบครับ

ธรรมสวัสดี เจริญในธรรมยิ่งขึ้นไป