คนแบบนี้เป็นคนสุภาพ เป็นคนไม่โกงใคร เป็นคนที่ทุ่มเทและมีความรับผิดชอบเต็มที่ และเขาเป็นคนที่คุมอารมณ์ได้ดี ดังนั้น เวลาล้มเหลว เขาจะไม่ร้องให้
ไม่โวยวาย ไม่โยนความผิดใส่คนอื่น เป็นคนมีความรู้มาก และเป็นคนยุติธรรมด้วย แต่เขาก็ใช่จะสมบูรณ์แบบ ทุกครั้งที่เขาล้มเหลว ถึงไม่ร้องให้ ไม่โวยวาย
แต่ในใจเขาเจ็บปวดมากกว่าคนทั่วไปหลายเท่า และคนแบบนี้"ยิ่งล้มยิ่งเจ็บ"
และถ้าเขาทนทานความเจ็บปวดไม่ใหว ก็จะเกิดความคิดว่า "ค่าของคนอยู่ที่ผลของงาน ถ้าจะอยู่แบบทำประโยชน์ไม่ได้ จะอยู่ไปทำไม ตายเสียดีกว่า"
แล้วก็ฆ่าตัวตายไปเลย

ผมชอบนะ เป็นคนทั้งดีทั้งเก่ง แค่เปราะบางไปหน่อย
ปล.ไม่ใช่ผมนะ ผมไม่ใช่คนดีขนาดเขาหรอก ไม่เก่งขนาดนั้นด้วย

มันมีสาระมั้ยครับ แล้วที่พูดมามันมีเหตุผลมั้ยครับ
พูดเหมือนไม่สนใจคำพูดตัวเอง หยิบโน้นนิด หยิบนี่หน่อยมาแสดงความเห็น
ผมดูแล้วมันเลอะเทอะนะครับ จารนัยซะสวยหรู.......

มีความรับผิดชอบ แล้วฆ่าตัวตายทำไมครับ
มันมีหรือคนที่ฆ่าตัวตายเป็นคนที่มีความรับผิดชอบ
เพราะว่าไม่มีความรับผิดชอบ มันถึงได้ฆ่าตัวตาย
เพราะรับผิดชอบไม่ไหว

แนะนำครับ จะพูดจาเรื่องธรรมะ กรุณาเอาเหตุผลเป็นที่ตั้ง
อย่าใช้ภาษาฟุ้มเฟื่อย ธรรมะไม่ใช่บทละคร ถึงจะได้เอาแค่ดูดี
ในตัวอักษร ความหมายเป็นไงไม่สนใจ

ก่อนจะแสดงความเห็นควรมีสติและสมาธิ
ไม่งั้นความเห็นมันจะแย้งกันเองนะครับ

คนฆ่าตัวตายมันเก่งตรงไหนครับ
คนพวกนี้อ่อนแอจะตายไปครับ อะไรนิดหน่อย
ก็ฟูมฟาย เป็นอีแอบครับ ชอบปิดบังความอ่อนแอตัวเอง
ไม่ยอมรับในปมด้อย แบบนี้ใครจะช่วยได้ครับ

ทำไมต้องพูดอย่างนี้ด้วขครับ คนที่ไม่โวยวาย ไม่โยนความผิด ทุ่มเทกับงาน และเป็นคนไม่โกงใคร
ควรจะนับว่าเป็นยอดคนแล้วนะครับ ในโลกนี้ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบหรอกครับ

...ที่เขาไม่โวยวายเพราะเขากลัวครับ
ที่ไม่โยนความผิดเพราะไม่กล้าครับ
ทุ่มเทกับงาน เพราะกลัวความล้มเหลว
ไม่โกงเพราะกลัวถูกจับได้ กลัวติดคุกครับ

ที่สำคัญเขากลัวการเริ่มต้นใหม่ครับ
คนแบบนี้เขาเรียกพวกขี้ขลาด ไม่มีความรับผิดชอบครับ
รักตัวเองมากกว่ารักคนอื่น ......

คนแบบนี้เป็นคนสุภาพ เป็นคนไม่โกงใคร เป็นคนที่ทุ่มเทและมีความรับผิดชอบเต็มที่ และเขาเป็นคนที่คุมอารมณ์ได้ดี ดังนั้น เวลาล้มเหลว เขาจะไม่ร้องให้
ไม่โวยวาย ไม่โยนความผิดใส่คนอื่น เป็นคนมีความรู้มาก และเป็นคนยุติธรรมด้วย แต่เขาก็ใช่จะสมบูรณ์แบบ ทุกครั้งที่เขาล้มเหลว ถึงไม่ร้องให้ ไม่โวยวาย
แต่ในใจเขาเจ็บปวดมากกว่าคนทั่วไปหลายเท่า และคนแบบนี้ "ยิ่งล้มยิ่งเจ็บ"
และถ้าเขาทนทานความเจ็บปวดไม่ใหว ก็จะเกิดความคิดว่า "ค่าของคนอยู่ที่ผลของงาน ถ้าจะอยู่แบบทำประโยชน์ไม่ได้ จะอยู่ไปทำไม ตายเสียดีกว่า"
แล้วก็ฆ่าตัวตายไปเลย

ผมชอบนะ เป็นคนทั้งดีทั้งเก่ง แค่เปราะบางไปหน่อย
ปล.ไม่ใช่ผมนะ ผมไม่ใช่คนดีขนาดเขาหรอก ไม่เก่งขนาดนั้นด้วย

บางคน จะฆ่าตัวตาย ยังมีความรับผิดชอบลูกเมีย กลัวจะลำบาก
ก็เลยฆ่าลูกเมีย ตายไปด้วยพร้อมกันเลย

ตอนนี้ผมกลัว แต่คนที่มีระเบิดปรมาณู
เกิดอยากตายขึ้นมา แล้วรับผิดชอบต่อโลก กดปุ่มบอมพ์โลกให้ตายไปกันหมด

จะทำไง

หวังว่าคงจะไม่เกิด เรื่องแบบนี้

จริง อย่างที่ว่า
เอกอนก็มองอาการอย่างนี้ของตัวเอง ว่าเป็นพวก ขี้ขลาด



อย่างบางทีเรามีความเห็นที่เราก็ออกคัน ๆ มืออยากจะออกมาแสดง ออกมาโต้แย้งน่ะนะ
แต่ก็ดันกลัวการโต้แย้ง กลัวกระทบกระทั่ง กลัวจะไปกระทบ
ก็เลย เป็นอีแอบ อย่างที่ว่าน่ะ
เก็บกดความรู้ไว้จุกอก เหมือนมีความเห็น อยากแสดงออก แต่ก็แสดงออกไม่ได้น่ะ

อย่างงี๊ คุณว่าเอกอนควรจะปรับปรุงตัวเองมั๊ย ยังไง

จริง ๆ แล้วการเก็บไว้ มันเป็นการดี หรือจริง ๆ คนเราควรแสดงออกมา
คือ แล้วกับคนที่ขี้ขลาด ไม่ค่อยกล้าอย่างเอกอน
ควรจะค่อย ๆ เรียนรู้ที่จะ สนทนาอย่างไร หง่ะ

หรือว่าจริง ๆ แล้ว เอกอนออกอาการไร้สาระพูดมากไป แต่ไม่รู้ตัว
จริง ๆ แล้ว ควรจะหุบปากซะบ้าง

การโต้เถียงโต้แย้ง ถ้าเป็น "บัณฑิต" ด้วยกันก็เหมาะก็ควร เพราะท่านเอาชนะกันด้วยเหตุผล
ถ้าทั้งสองฝ่ายเป็นประเภท "น้ำเต็มแก้ว" ก็ควรหยุด ใครหยุดก่อนเย็นก่อนสงบก่อนเสมอ

การไม่โต้ตอบ ไม่ใช่การยอมแพ้นะ แต่เป็นการลดมานะทิฏฐิ เป็นการทำเพื่อตัวเราเอง เป็นการตักตวงเอาประโยชน์จากพระศาสนา เอาความสุขสงบ ความเยือกเย็น จากปฏิบัติธรรมเข้ามาใส่ใจของตน สมกับที่เกิดมาพบพระพุทธศาสนา

การยอมแพ้ ไม่ใช่เสียเปรียบ แต่เพราะเรามุ่งฝึกจิต บริหารจิต มุ่งประโยชน์สำคัญเพื่อตามรอยพระศาสดาต่างหาก

การโต้เถียงโต้แย้ง ถ้าเป็น "บัณฑิต" ด้วยกันก็เหมาะก็ควร เพราะท่านเอาชนะกันด้วยเหตุผล
ถ้าทั้งสองฝ่ายเป็นประเภท "น้ำเต็มแก้ว" ก็ควรหยุด ใครหยุดก่อนเย็นก่อนสงบก่อนเสมอ

การไม่โต้ตอบ ไม่ใช่การยอมแพ้นะ แต่เป็นการลดมานะทิฏฐิ เป็นการทำเพื่อตัวเราเอง เป็นการตักตวงเอาประโยชน์จากพระศาสนา เอาความสุขสงบ ความเยือกเย็น จากปฏิบัติธรรมเข้ามาใส่ใจของตน สมกับที่เกิดมาพบพระพุทธศาสนา

การยอมแพ้ ไม่ใช่เสียเปรียบ แต่เพราะเรามุ่งฝึกจิต บริหารจิต มุ่งประโยชน์สำคัญเพื่อตามรอยพระศาสดาต่างหาก

จริง อย่างที่ว่า
เอกอนก็มองอาการอย่างนี้ของตัวเอง ว่าเป็นพวก ขี้ขลาด

อย่างบางทีเรามีความเห็นที่เราก็ออกคัน ๆ มืออยากจะออกมาแสดง ออกมาโต้แย้งน่ะนะ
แต่ก็ดันกลัวการโต้แย้ง กลัวกระทบกระทั่ง กลัวจะไปกระทบ
ก็เลย เป็นอีแอบ อย่างที่ว่าน่ะ
เก็บกดความรู้ไว้จุกอก เหมือนมีความเห็น อยากแสดงออก แต่ก็แสดงออกไม่ได้น่ะ
อย่างงี๊ คุณว่าเอกอนควรจะปรับปรุงตัวเองมั๊ย ยังไง

จริง ๆ แล้วการเก็บไว้ มันเป็นการดี หรือจริง ๆ คนเราควรแสดงออกมา
คือ แล้วกับคนที่ขี้ขลาด ไม่ค่อยกล้าอย่างเอกอน
ควรจะค่อย ๆ เรียนรู้ที่จะ สนทนาอย่างไร หง่ะ

หรือว่าจริง ๆ แล้ว เอกอนออกอาการไร้สาระพูดมากไป แต่ไม่รู้ตัว
จริง ๆ แล้ว ควรจะหุบปากซะบ้าง
[/color]

หรือว่าจริง ๆ แล้ว เอกอนออกอาการไร้สาระพูดมากไป แต่ไม่รู้ตัว
จริง ๆ แล้ว ควรจะหุบปากซะบ้าง

ถ้าเป็นเรื่องนี้คุณกอนไม่ค่อยแสดงความเห็นไม่ต้องเปลี่ยนแปลงหรอกครับ
เพราะคุณไม่ได้เป็นอย่างที่ว่า กลับตรงกันข้ามครับ กระทู้ไหนโต้กันดุเดือด
จะต้องมีคุณกอนร่วมแจมด้วยทุกที

เรื่องความกลัวคุณกอนไม่ได้กลัวไปกระทบคนอื่น แต่กลัวการย้อนกลับ
มากระทบตัวเองครับ
เลิกคิดอคติ เลิกเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ เราก็จะกล้าแสดงออกครับ

ที่คุณไม่กล้าแสดงออกเพราะกลัว ใครเข้าจะเอาเหตุผล
มาหักล้างความคิดความศรัทธาของคุณครับ

แล้วที่ถามว่าควรเรียนรู้เรื่องการสนทนาอย่างไร
คุณกอนก็รู้ตัวดีอยู่แล้ว จะถามทำไมครับ ก็คุณกอนบอกเองครับว่า..