**สวัสดีครับพี่ ไม่เที่ยง เกิดดับ
**ผมกังวลนิดหน่อยว่าเดี๋ยวกระทู้นี้จะกลายเป็นประเด็นใหม่ของการเข้าใจผิดระหว่าง 2 แนวทางที่ถูกแบ่งขึ้นมาโดยนักปฏิบัติระดับฆราวาส ที่มีให้เห็นอยู่เกือบทุกๆกระทู้ครับ ก็เลยอยากกราบขอร้องทุกท่านที่มีความเห็นไม่ตรง ไม่เข้ากับแนวปฏิบัติของตนที่ได้รู้ได้ปฏิบัติมา ก็ขอให้เพียงแต่เข้ามาอ่านและปล่อยผ่านไปถ้าคิดว่าไม่ถูกไม่เป็นประโยชน์ หรือถ้ามีข้อสงสัยก็ขอให้โพ้สในลักษณะ ปุจฉา แล้วรอการ วิสัชนา จากคนที่ท่านต้องการถาม ถ้าคำตอบยังไม่ทำให้หายสงสัยข้องใจ ก็ ปุจฉา ต่อไปอีกเรื่อยๆ จนลงใจหรือท่านได้คำตอบที่กระจ่างใจ ไม่ว่าถูกไม่ว่าผิดอย่างไรเราก็อย่าวิจารณ์ หรือ ทำเชิงแดกดัน ทำอย่างนี้ทั้งตัวท่านและผู้อ่านคนอื่นๆก็จะได้ประโยชน์อย่างที่สุดครับ
**อารัมภบทซะยาวเลยนะผมเนี่ย ^^ ผมขออนุโมทนาฯกับธรรมที่พี่ ไม่เที่ยง เกิดดับ เมตตานำมาบอกกล่าวกันด้วยนะครับ
ผมเองหลังจากสึกมาก็พิจารณาลักษณะนี้อยู่เนืองๆเช่นกันครับ ตามที่พระอาจารย์ท่านสอนไว้ว่า ว่างจากงานจากการเมื่อไหร่ ให้หมั่นพิจารณา ให้มีสติอยู่กับตัว อย่าเผลอ ถ้าเผลอตัวเผลอใจเมื่อได้สติก็ให้ตั้งสติดึงจิตเข้ามาพิจารณา กาย เวทนา จิต ธรรม หรือจะบริกรรมพุทโธให้จิตสงบไม่ไปวอกแวกวุ่นวายกับเรื่องภายนอกก็ได้ ซึ่งก็ได้ปฏิบัติตามและเกิดผลเป็นที่น่าพอใจขึ้นเรื่อยๆครับ**ตอนนี้ก็เลยตั้งใจว่าจะเริ่มพิจารณา กาย ให้ชำนาญขึ้นให้ได้ ซึ่งแน่นอนว่าก็ต้องฝึกต้องขัดเกลา สมาธิ ให้ตั้งมั่น ให้มั่นคง แข็งแรง ขึ้นด้วยเช่นกัน เพราะปัญญาจะละเอียดมากน้อยก็ขึ้นอยู่กับว่า สมาธิ เราละเอียดมากน้อยเพียงใดเช่นกัน ก็หวังว่าวันหนึ่งจะเกิดความรู้ขึ้นในใจจนสามารถพอจะแนะนำผู้อื่นได้บ้าง
**จิตคือผู้รู้ ใจเป็นผู้รับ สิ่งที่จิตรู้ไม่ใช่ว่าใจจะยอมรับ จนเมื่อใจรับเท่านั้นจริงเรียกว่ารู้แจ้ง**
