จิตปรุงแต่ง เปลี่ยนแปลง แปรปรวนไม่คงที่ เกิดดับ เกิดดับ ตลอดเวลา ทุกข์ใจจึงเกิดขึ้น

วันก่อนนั่งสมาธิไปจนกระทั่งเวทนาเกิด กำหนดรู้ว่านี่ทุกข์นะ ความปวดจากรูปเป็นทุกข์ แต่วิญญาณยังกำหนดรู้ที่รูปเกิดผัสสะที่กายตามจุดต่างๆ จู่ๆ เกิดเป็นความรู้ว่า ทุกข์ของรูปนั้นล้วนแต่เป็นสภาวะธรรมที่สามารถเกิดขึ้นได้ทุกเวลา เป็นสภาวะธรรมที่ไม่เลือกขันธ์ คือ ทุกๆขันธ์ นั้นจะประสบสภาวะธรรมแบบเดียวกัน เช่น ความปวดเมื่อย เป็นความปวดเมื่อยแบบเดียวกัน หาตัวตนที่แท้จริงไม่ได้ เป็นอนัตตา จริงๆแล้วจะกำหนดรู้ทุกข์แต่เป็นความรู้ของอนัตตาผุดขึ้นมา แม้แต่เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ก็ล้วนเป็นสภาวะธรรมเดียวกัน ไม่มีเรา มี เขา เป็นสภาวะธรรมที่เกิดเพราะอาศัยเหตุ เพราะมีขันธ์5 จึงมีสภาวะธรรม เราไม่ใช่เจ้าของสภาวะธรรมใดๆ ทุกท่านพิจารณาว่าเป็นอย่างไร

จิตปรุงแต่ง เปลี่ยนแปลง แปรปรวนไม่คงที่ เกิดดับ เกิดดับ ตลอดเวลา ทุกข์ใจจึงเกิดขึ้น

จิตปรุงแต่ง เปลี่ยนแปลง แปรปรวนไม่คงที่ เกิดดับ เกิดดับ ตลอดเวลา ทุกข์ใจจึงเกิดขึ้น

จิตในภูมิ สาม ล้วนเป็นทุกข์
คือ กามวจรภูมิ
รูปาวจรภูมิ
อรูปาวจรภูมิ

จิตปรุงแต่ง เปลี่ยนแปลง แปรปรวนไม่คงที่ เกิดดับ เกิดดับ ตลอดเวลา ทุกข์ใจจึงเกิดขึ้น

ท่านเช่นน๊านนนนนนนนน

พูดอย่างนี้ แสดงความยังไม่ได้รู้จักจิต จร้า
รู้จักแต่ ใจกรู ล่ะจร้า

จิตไม่ได้มีหน้าที่ปรุงแต่ง น๊ะจ๊ะ
จิตเขาทำงานตรงไปตรงมา จร้าาาาาา

เอา ใจกรู เป็นบรรทัดฐาน ไม่ได้น๊ะจ๊ะ
ต้อง ใจ เป็น ใจ น๊ะจ๊ะ
เมื่อ ใจ เป็น ใจ เมื่อไรก็จะเข้าใจ จิตเอง น๊ะจ๊ะ

ไม่ต้อง คิ๊ดดดดด(ปรุงธรรม) ให้ฟุ้งซ่านจร้าาาาาา



หลักการ ไม่ต้องคิด แต่ดันรู้ จร้าาาาาา

ก็ จิตไม่ว่าง ไงจ๊ะ



อย่าลืมทำจิตให้ว่าง น๊ะจ๊ะ

แต่ไม่ฟุ้งซ่านทำยากมากน่า ตอนทำสมาธิไม่ฟุ้งหรอก อยู่ในสมาธิได้ แต่ช่วงไม่ได้ทำสมาธิซิ คิดโน้นคิดนี่ไปเรื่อยหล่ะ ระงับไงดี เราก็ได้แต่แก้ๆไขตัวเอง แบบว่า ถ้าฟุ้งก็มองมัน หรือภาวนาไป ..เรามาถูกทางหรือยังน่ะ ..แนะนำที

จิตไม่ทำงานถ้าไม่มีอะไรมากระทบ หากทำสมาธิ หรือ นอนหลับจิตก็ไม่ทำงานทำให้เกิดความสงบเท่านั้น ไม่ก่อให้เกิดปัญญา เป็นแค่ความสงบกายและใจ เอาความสงบมาดับเหตุแห่งทุกข์ไม่ได้

การวิปัสสนาเป็นการเติมความจริงเมื่อมีสิ่งมากระทบทางจิต เป็นการเติมความจริงในจิต เกิดการปรุงแต่ง ผลที่ออกมา คือ ปัญญา เอามาดับเหตุแห่งทุกข์ได้