สวัสดีค่ะ

วันนี้มีเรื่องอารมณ์ดีมาแบ่งปัน ให้ทุกท่านได้อมยิ้มเล็กๆกันค่ะ

เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อเช้าดิฉันนั่งรับประทานอาหารอยู่ภายในร้านอาหารแห่งหนึ่ง
ตรงข้ามร้านอาหารก็เป็นอพาร์ทเมนต์ซึ่งไม่มีระเบียงด้านหน้าอาคาร ผู้คนเดินผ่านไปมา

นั่งทานไปได้สักพักก็มีกางเกงในสีดำลายจุดรูปหัวใจสีขาวลอยตกลงมาจากอาคาร
เป็นกางเกงในผู้หญิงค่ะ ลวดลายของกางเกงในนี่เปรี้ยวยังกัยแม่เสือสาวเลยเชียวค่ะ เรื่องที่ทำให้อมยิ้มคือว่า พ่อค้าแม่ค้าแถวนั้นมารุมมุงดูกางเกงใน
ตัวนั้นแล้วก็ยืนวิพากษ์วิจารย์แล้วก็ขำกันไปมา ประมาณว่าเห็นกางเกงในตัวนั้นเป็นตัวประหลาด
หรือมนุษย์ต่างดาวอะไรซักอย่าง ส่วนหญิงสาว(สันนิษฐานว่าน่าจะเป็นของวัยรุ่นเพราะดูจากลักษณะและขนาดค่ะ)เจ้าของกางเกงใน ดิฉันว่าคงอายไม่กล้าลงมาเก็บค่ะ ก็แหม ชาวบ้านร้านรวงพากันมุงดูซะขาดนั้นใครจะกล้าล่ะคะ เดี๋ยวได้รู้กันพอดีว่าของใคร

ดิฉันนั่งดูก็รู้สึกขำในความน่ารักของพ่อค้าแม่ขายแถวนั้นจริงๆ ทำยังกับว่าไม่เคยเห็นกางเกงในซะอย่างนั้น

ก็ได้ข้อคิดธรรมนะคะ เรื่องบางเรื่อง อาจดูเล็กน้อย ไม่น่ามีสาระ ดูไม่น่าสนใจ แต่ถ้าเราใส่ใจกับทุกๆอย่างรอบตัวแล้วรู้จักมองต่าง ก็จะทำให้เราอยู่บนโลกได้อย่างมีความสุขนะคะ

อย่าเช่นเรื่องกางเกงใน มันก็ไม่ได้เป็นเรื่องแปลกประหลาดพิสดารอะไรหรอกค่ะ เป็นเรื่องธรรมดา ไม่น่าขำอะไร แต่การมองต่างทำให้กางเกงในตัวนี้ดูน่าขำ ดูน่าตลกไปซะได้ ทุกๆอย่างอยู่ที่มุมมองค่ะ

บางคนเวลามีปัญหา แม้ปัญหาจะใหญ่เท่าภูเขา แต่เขากลับมองว่ามันเล็กมาก ในขณะที่บางคนปัญหาเล็กนิดเดียวแต่เขากลับมองว่ามันใหญ่มาก หาทางออกไม่เจอ ดิฉันจึงบอกว่าทุกอย่างอยู่ที่มุมมองค่ะ อยู่ที่ใครจะเข้าใจชีวิต เข้าใจโลกมากกว่ากัน

การมองโลกอย่างเข้าใจ ทำให้ใจเราไม่ทุกข์มาก เวลาเจออุปสรรคสูงเท่าภูเขาเราก็ข้ามผ่านมันไปได้ แต่หากเราไม่เข้าใจโลก ไม่เข้าใจชีวิต มองทุกอย่างด้านลบ เราก็ทุกข์มาก อุปสรรคเล็กเท่าอิฐก้อนเดียวก็ยังข้ามไปยากค่ะ

ได้เห็นกางเกงในชาวบ้านถึงกับอารมณ์ดีเลยหรือครับ
แบบนี้ซุปเปอร์ฮีโร่ในดวงใจของคุณ ไม่เดาก็รู้ว่าเป็น ซุปเปอร์แมน

มันจะเป็นลายอะไรไม่สำคัญ อยากรู้แค่ว่า ซักหรือยังครับ

ที่ว่าเจ้าของไม่กล้ามาเก็บไม่น่าใช่ ผมว่าหญิงสาวอาจจะกำลังทอดสะพาน
ให้หนุ่มก็เป็นได้ จะเป็นเพราะหาผ้าเช็ดหน้าไม่ได้ เลยต้องใช้กางเกงในแก้ขัด
กลัวหนุ่มจะไปซะก่อน ที่อายไม่กล้าเก็บน่าจะหนุ่มมากกว่า
ว่าแต่ว่าแถวนั้นมีหนุ่มๆมามุงดูบ้างหรือเปล่า ถ้ามีก็ใช่เลย

เขาเคยเห็นครับ แต่ไม่เคยใส่

ใช่ครับเรื่องไม่น่าแปลกประหลาด ไม่น่าขำ ไม่ตลก แต่สมมุติกางเกงในตัวนั้นลอยลงมา
ครอบศีรษะคุณ ลองทายซิครับพวกพ่อค้าแม่ค้าจะมีอาการแบบไหนครับ

ถ้าเราเข้าใจโลก เข้าใจชีวิต โดยเฉพาะคุณ

ไอ้กางเกงในตัวนั้น อาจเป็นกางเกงในของผู้ชายก็ได้
ตุ๊ดก็ชอบจีสติงค์เหมือนกันนะฮ้า

จิตอวิชชา...เดิมทีทำอย่างเดียว...คือรักษารูป...

ชั้นแรก..ก็หา...อาหาร..อาศัย...อาภร...เภสัช...คือปัจจัย 4

เมื่อสังคมซับซ้อนขึ้น...ความคิดก็ซับซ้อนตาม...เพื่อให้ได้มาด้วยปัจจัย 4ง่ายขึ้น

ชั้นที่ 2...ก็หา...ลาภ...ยศ..สรรเสริญ

ขั้นที่ 2 นี้ร้าย...เพื่อสรรเสริญ..ให้เขาว่าตนดีกว่า...ก็ว่าคนนั้นไม่ดี...คนนี้ไม่ดี...ใครจะว่าตนไม่ดีหน่อย...ก็รีบออกมาปกป้องทันที...เพื่อให้คนอื่นเขายังคิดว่าตนดีอยู่คือพูดแก้..เพื่อปรับจูนความคิดของคนอื่นที่มีต่อตน...จะไม่มองเข้ามาที่ตน

กิเลสก็อยู่ขั้นนี้....ตัณหาก็อยู่ขั้นนี้

ที่หลงโลภ...หลงโกรธ..ก็อยู่ที่ขั้นผิว ๆ นี้เอง...สัญชาติญาณของคนที่ว่าเจริญก็อยู่แค่ตรงนี้เอง....โดยไม่รู้ว่ารากเหงาแท้แล้วเพราะอวิชชาที่มีธงอยู่อย่างเดียว..คือ...รักษารูป

เชื่อมั้ย...ที่เข้าไปมุงดู...กกน....นี้นะ

ความคิดที่ว่า...ดูเถอะคนอะไรไม่รับผิดชอบ...กกน...ก็ไม่เก็บให้ดี

อะไรทำนองนี้...จะต้องมี

ความคิดที่เหยียบผู้อื่นเพื่อให้คนรอบข้างว่าตัวเองดี..เก่ง...นี้นะ...มีอยู่ทุกที่...

มันเป็นสัญชาติญาณของอวิชชา...

ผู้มุ่งต่ออรรถธรรม...จึงต้องมีศีล...รักษาศีล....เป็นอันดับแรกเลย..เพื่อสำรวมกาย..วาจา...ไม่ทำไปตามธรรมชาติของอวิชชา

แหม คุณโฮฮับนี่น่ารักนะคะ แต่ที่ทำให้ดิฉันขำไม่ใช่กางเกงในหรอกค่ะแต่ดิฉันขำความน่ารักของพ่อค้าแม่ขายที่ไปมุงดูกางเกงในแล้ววิจารย์ไปต่างๆนาๆ แล้วยืนหัวเราะไปมาต่างหากล่ะคะ




ที่พ่อค้าแม่ค้าเขายืนมุงกันแล้วเมาท์ไปทั่ว ก็คงอารมณ์ประมาณนี้แหละค่ะ



เป็นไปมิด๊ายยยย โอ๊ะโนว ความรู้ใหม่เลยนะนี่

แหม คุณกบนอกกะลาคะ เขากำลังคุยเรื่องขำขำ แต่คุณกบพาดึงไปเครียดซะแล้ว เวรกรรม

หากมองเห็นโปรแกรมของอวิชชา...ได้ทุกครั้ง...มันก็จะขำไปอีกแบบ

ไม่รู้นะครับว่าทำไม แต่ความคิดผมกลับต่างกัน คือ ยิ่งใส่ใจกับสิ่งรอบตัวมาก ยิ่งคิดไปต่างๆนาๆ คือต้องเห็นสิ่งรอบตัวเป็นสิ่งไร้สาระครับ เป็นกระแสแห่งโลก แต่น้อมเข้าในตัวเองให้หาสาระให้เจอครับ ถ้าจะเห็นสิ่งรอบตัวต้องเห็นให้ชัดเจนครับ ไม่ใช่จ้องภาพให้ภาพนั้นชัดยิ่งขึ้น แต่ทำตัวเองให้มีสติกับตัวเองเพื่อความชัดเจนอยู่ในเราเองครับผม

ความสุขกับการใส่ใจจากสิ่งรอบข้างไม่เที่ยงครับ หากวันหนึ่งสิ่งที่เราสนใจไม่ปรากฎออกมาให้เห็น ความสุขนั้นยังจะเกิดกับเราไหมครับ

เป็นแนวทางส่วนตัวครับผม

นั้นแหละ....แล้วจะขำ

ขำแล้ว...ก็อย่าลืมน้อมสิ่งนั้นมาที่ตัว..ว่า...เราก็เป็นเช่นนี้

ตรงนี้สำคัญ...เพราะอวิชชาจะบังตัวเองใว้เสมอ

อย่างที่บอกนะคะ ทุกอย่างอยู่ที่มุมมองค่ะ คิดบวกชีวิตก็บวก คิดลบชีวิตก็ลบ ขออนุญาตบอกว่าแนวคิดคุณ student เรียกว่า คิดมากเกินไป คิดเพ้อเจ้อเกินไปค่ะ ทุกอย่างต้องพอดีๆค่ะ ชีวิตจึงจะไม่วุ่นวายตามสังคม

การแสดงความเห็นของคุณ student บอกให้รู้ว่า ผู้พูดยึดเอาธรรมมาพูดเพื่อให้ตัวเองดูดี
บางครั้งธรรมบางอย่างมันเป็นกุศล แต่การเอามาใช้ผิดกาละเทศะธรรมนั้นจะกลาย
เป็นอกุศลในทันที หลักการง่ายๆครับ ธรรมที่คูณstudentกล่าวมา
ถ้าให้มันอยู่แต่ในกายใจตนเอง มันเป็นกุศลธรรมที่ยิ่งใหญ่ แต่ถ้าเอามาใช้เป็นบทสนทนา
ธรรมนั้นจะกลายเป็นอกุศลในทันที ที่ว่าอกุศลก็เพราะมันเป็นการแสดงออกของ ความมีกิเลสที่
เรียกว่า มานะหรือปมเขื่อง มันเป็นการยกตนข่มท่าน

คุณอาจจะแก้ตัวว่า มันเป็นการสอนธรรม ถ้าคุณคิดแบบนั้นมันผิดครับ
เพราะว่ามันไม่ถูกกาละเทศะ สิ่งแรกที่คุณควรปฏิบัติก็คือ ได้ยินบทสนทนา
แล้วพิจารณาธรรมในใจตัวเอง หลังจากนั้นจึงร่วมสนทนาในประเด็นที่เขากำลังคุยกัน
แบบนี้ถึงเรียกว่า รู้จักใช้ธรรม ซึ่งหลักการอันนี้มันอยู่ในสัมมาศีล

สัมมาศีลคืออะไร มันคือการทำอะไรแล้วใจต้องเป็นกลาง ไม่ดำไม่ขาว
คุณอาจเข้าใจว่า การสนทนาในกระทู้นี้มันทะลึ่งมันเป็นความดำ คุณก็เลย
เอาสิ่งที่คุณเข้าใจว่าขาวออกมาแสดง ความขาวเลยกลายเป็นดำไปโดยปริยาย

ทะลึ่งน่ะพูดได้ครับ ถ้ามันมีเหตุปัจจัยให้พูด แต่พูดแล้วอย่าเอามาไว้ในใจแค่นี่ง่ายๆ
สังเกตุดูจิตตัวเองซิครับ การแสดงความเห็นแบบนี้ของคุณ ในขณะที่แสดงความเห็น
จิตมันมีอาการแข็งๆมั้ยครับ ถ้าแข็งนั้นแหล่ะครับเขาเรียก ความทุกข์

ตรงนี้ดูกี่ครั้งก็ขำค่ะ
นี่แหละค่ะที่เค้าบอกว่าเด็กคือสีขาวที่บริสุทธิ์ ผู้ใหญ่อย่าเอาสีอะไรไปป้ายให้เค้า
บางครั้งนึกๆแล้ว อยากจะไปอยู่กับกลุ่มที่เค้าให้ความช่วยเหลือเด็กกับคนแก่บ้างน่ะ




Talking Twin Babies

การพบเห็นอะไรแล้วปรุงแต่งความคิดไปต่างๆนาๆ ห้ามความคิดไม่ได้ ปรุงต่อๆกันไปเป็นวิสัยคนธรรมดาครับ เมื่อเผชิญเรื่องดีร้ายในโลกย่อมห้ามจิตเศร้าหมองได้ยาก

แต่ความคิดของคุณหญิงไทยถือว่าอยู่ในแง่ดีครับมองโลกด้านบวกในแง่มุมที่ไม่ปรุงแต่งทุกข์ไปตามชาวโลก

ความคิดของคนอื่นก็เป็นของคนอื่นครับห้ามได้ยาก ห้ามความคิดตนได้ประเสริฐ

ดังที่พระท่านว่าจิตที่ฝึกดีแล้ว นำสุขมาให้