ผู้เป็นพระ ก็เป็นพระดีแล้ว ดีด้วยศีล ดีด้วยสมาธิ ดีด้วยปัญญา
ผู้เป็นทายกทายิกา ก็เป็นทายกทายิกาที่ดี
เออ คือยกศีล ยกทาน ยกภาวนา เข้าสู่หัวใจ
ยกโลภ โกรธ หลง ออกจากจิตจากใจของตนแล้ว
ก็เป็นคนเบาหละทีนี้ แสงสว่างมันก็เลยผุดขึ้น นั่น

เกิดขึ้นที่ไหน มันก็เกิดขึ้นที่ใจของตน

ผลสุดท้าย ธรรมะที่เราปฏิบัติจึงจะไปสอนเจ้าของได้
นั่งก็สอน เจ้าของแหละ รู้จักระเบียบ ที่ไหนมันผิดก็รู้
ไม่ทำ ไม่พูด ไม่กิน ไม่ดื่ม นอนก็สอนเจ้าของ
นอนมีระเบียบ เราไม่นอนตามกิเลส

นอนตามคำสอน ของพระพุทธเจ้า คือ นอนตามพุทโธนั่นแหละ
เวลานอนก็หายใจเข้า ก็พุท หายใจออกก็โธ
จนมันหลับนั่นแหละ เรียกว่า นอนกับธรรม