ขอเจริญพร...ญาติโยมผู้มีจิตแห่งกุศลธรรมทั้งหลาย ทั้งท่านที่อยู่ประจำและผู้ที่สัญจรไปมาเว็บธรรมจักรแห่งนี้ แน่นอนว่าเมื่อใดที่ท่านประสบปัญหาชีวิต ความรัก ความพลัดพลาด ความผิดหวัง ท่านทั้งหลายมักจะหันหน้าหาพระธรรมคำสอนขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งเปรียบเสมือนหมอทางใจ ที่หาสิ่งอื่นใดมาเทียบไม่ได้ และเว็บธรรมจักรแห่งนี้ก็ตอบโจท์ท่านทั้งหลายได้เป็นอย่างดี เว็บธรรมจักรแห่งนี้จึงเป็นทั้งเพื่อนผู้ให้คำปรึกษา เป็นอาจารย์ผู้ให้ความรู้ และเป็นผู้ให้แสงสว่างในการดำเนินชีวิต ฉนั้นแล้วท่านทั้งหลายได้มองเห็นแล้วว่าพระธรรมคำสอนขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้นมีความสำคัญมากแค่ใหน การรักษาการสืบทอดและการเผยแพร่จึงเป็นหน้าที่ของพุทธบริษัททั้งสี่ บางครั้งอาจมีความเห็นที่ต่างกัน ทะเละกันบ้าง พูดจาเสียดสีกันบ้าง แต่ไม่ว่าจะเกิดกรณีใดก็ตามหากสิ่งที่ท่านกระทำเพราะมีกุศลจิตที่ประกอบด้วยสัมมาทิฏฐิเสียแล้วก็ถือว่าท่านได้กระทำในสิ่งที่ถูกต้องในกุศลเจตนาที่หวังดีต่อพระศาสนา
อาตมาก็แค่พระปุถุชนงี่เง่าคนหนึ่ง แต่ความรัก ความศรัทธาที่มีต่อพระศาสนาก็ไม่ต่างไปจากพุทธศาสนิกคนอื่นๆๆหรืออาจจะมากกว่าด้วยซ้ำในฐานะที่ต้องรับหน้าที่สืบทอดและเผยแพร่พระธรรมคำสอนโดยตรงแต่ด้วยความที่ยังเป็นปุถุชนความผิดพลาดย่อมบังเกิดขึ้นได้เสมอ แต่สิ่งที่กระทำลงไปไม่ได้มีเจตนากระทำด้วยความสะใจหรือจงใจสร้างความแตกแยก...ถึงสิ่งที่กระทำลงไปจะสวนทางกับความถูกต้องแต่จิตใจนั้นก็ประกอบด้วยกุศลจิตหรือบ้างก็อุเบกขาจิต แต่อาจเป็นเพราะอวิชชามั้ง///ถือชะว่าเป็นบทเรียนสอนใจหรือประสบการณ์ที่ได้ลองสิ่งใหม่ๆก็ดีเหมือนกัน
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาได้ปฏิญาณตนไว้อย่างไร...ณ...เวลานี้ความเชื่อมั่น...ความตั่งใจก็ยังไม่เปลี่ยน...ถึงแม้จะรู้แก่ใจว่าสถานะภูมิธรรมที่มีอยู่นะตอนนี้ มันมากน้อยแค่ใหน...เพียงพอใหมที่จะใช้เป็นคู่มือในการชี้นำทางให้กับผู้ที่ประสบปัญหาความมืดเส้นทางแห่งการดำเนินชีวิตเหมือนดั่งที่เราประสบทุกวันนี้...แน่นอนว่าความรู้อันน้อยนิดไม่เท่าเม็ดขี้ฝุ่นนี้ย่อมไม่พอแน่นอน แต่ใครจะไปรู้เล่าว่าในอีกสิบปีข้างหน้าเราจะเป็นเช่นไร...วันนี้เราโง่ใช่ว่าอนาคตเราก็ต้องโง่ด้วย เพราะคงไม่มีใครโง่เกินที่หมดสิทธได้พบกับแสงแห่งพระธรรมหลอก...ขอเพียงแค่ว่ามีความเชื่อมั่น มีความตั่งใจ มีความอดทนและมีความเพียรเท่านั้น...และเหนือสิ่งอื่นใด...สิ่งที่เป็นเหตุจุงใจให้ค้นหาแสงสว่างแห่งพระธรรมนั้นไม่เพียงเพราะต้องการให้ตัวเองได้พ้นจากทุกข์เท่านั้น...แต่เป็นเพราะทนเห็นคนอื่นต้องประสบกับความทุกข์ไม่ได้ต่างหากเล่าในฐานะผู้ประสบความทุกข์โดยตรงย่อมเข้าใจความรู้สึกนี้ดี...ตราบใดที่ยังมีมนุษย์ก็ไม่พ้อจากคำว่าความทุกข์...แต่หากว่าด้วยผลกรรมอันเป็นเหตุปิดกลั่นไม่ให้เข้าถึงแสงสว่างแห่งพระธรรมแล้วไซร้...การดำเนินชีวิตที่กระทำแต่ความดีประกอบด้วยกุศลจิต... ถือว่าเป็นเป้าหมายสุงสุดของมนุษย์แล้วมิใช่หรือ
ท่านทั้งหลายในฐานะที่เป็นหนึ่งในพุทธบริษัททั้งสี่หน้าที่โดยตรงคือการอนุเคราะห์เอื้อเฟื้อแด่พระสงฆ์วันนี้ท่านได้กระทำแล้วหรือยังไม่ใช่ ดีแต่พูด ดีแต่จับผิด ดีแต่อ้างพระไตรปิฏก สนุกสนานไปวันๆ แล้วมันจะเกิดประโยชน์อะไรเล่า...หากดีแต่พูด ดีแต่นินทา ดีแต่อ้าง แต่ไม่กระทำแบบนี้นิ่งเป็นใบ้เสียจะไม่ดีกว่าหรือ
บางอย่างพูดความจริงไปแล้วกลับกลายเป็นที่ตลกขบขันของผู้อื่น///ท่านทั้งหลายคงนึกว่าออกนะว่าข้อความต่อจากนี้อาตมาจะพิมพ์ว่าอะไร.... หวังว่าท่านทั้งหลายผู้มีจิตแห่งกุสลธรรม...จะเข้าใจในเจตนารมณ์ของอาตมาดีนะ...ขอเจริญในธรรม...
