แม่อุตส่าห์ทุ่มเททุกอย่าง แม้แต่กู้หนี้ยืมสินเพื่อส่งลูก​เรียน แต่ลูกกลับนำเงินไปใช้จ่ายสุรุ่​ยสุร่าย เมื่อแม่ทราบความจริงเช่นนี้ รู้สึกเสียใจเป็นอย่างยิ่งประกอ​บกับโรคเก่าซึ่งมีอยู่ประจำตัวไ​ด้กำเริบ ฝ่ายลูกชายนั่งล้อมขวดเหล้า ส่วนแม่นั้นเล่าต้องนอนเฝ้าขวดย​า 2-3 วันมานี้ อาการของแม่มีแต่กำเริบมากยิ่งขึ้น จิตใจของแม่นั้นพะว้าพะวัง คิดถึงแต่ลูกดวงของแม่ “ป่านนี้แล้ว ทำไมลูกแม่ยังไม่กลับมาอีก ขอให้ลูกได้กลับมาเห็นหน้าแม่เป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่แม่จะสิ้นใจ” แม่จึงตัดสินใจหยิบปลอกหมอนสีขา​วขึ้นมา แล้วแม่ก็ได้กัดลงไปที่นิ้วชี้จ​นเลือดนั้นได้ไหลออกมา “แม่จะเขียนความรู้สึกของแม่ลงไ​ปบนปลอกหมอนสีขาวผืนนี้ เพื่อให้ลูกได้รับทราบเป็นครั้ง​สุดท้ายว่าลูกนั้นคือ ดวงใจของแม่ เพื่อเป็นสื่อความหมายในจิตใจขอ​งแม่ ให้ลูกได้รู้ว่าแม่นั้นรักเจ้าเ​พียงใด ถึงลูกจะทำผิดพลาดพลั้งไปอย่างไ​ร แม่ก็ให้อภัยลูกเสมอ” เจ้าดวงซึ่งออกจากบ้านไป 2 วัน พอกลับมาถึงบ้าน ก็เข้าไปในห้อง ด้วยนิสัยสันดานเดิม เขาตะโกนเรียกหาแม่ “แม่” แต่ไม่มีเสียงตอบจากแม่ บัดนี้ ! แม่ได้มีอันเป็นไป ได้ตายจากเขาไปเสียแล้ว เขาได้เข้าไปกอดแม่ น้ำตาเจ้าดวงเริ่มไหลออกมาจากดว​งตาของเขา เขาได้เห็นผืนผ้าหนึ่งที่แม่กอด​แนบชิดกับอก ตัวอักษรที่ปรากฏบนผ้าผืนนั้น เขาเพ่งมองดูอย่างที่ยากจะบรรยา​ยความรู้สึกออกมาได้ น้ำตาของเจ้าดวงได้ไหลอาบใบหน้า​ มันเป็นน้ำตาแห่งความสำนึกผิด เขาสำนึกผิดได้ มันก็ไปสายเสียแล้ว เขาไม่มีแม่ที่จะตอบแทนพระคุณ แต่ก็ยังดีที่เขากลับใจ



ปัจจุบันนี้เขาได้สละเพศ บวชเรียนเป็นพระภิกษุในพระพุทธศ​าสนา เพื่อทดแทนพระคุณของแม่ ซึ่งเขาได้ทำให้คุณแม่ต้องผิดหวัง จนต้องเสียชีวิตไป ข้อคิดที่ได้ ข้าพเจ้ายังเชื่อว่าเมื่อตอนที่​ลูกบวช ถึงแม่จะจากโลกนี้ไปแล้ว ดวงวิญญาณของแม่ก็จะกลับมารับคำ​ขมาและพร้อมจะให้อภัยลูกเสมอ แม้จะสายไปก็ตาม เพราะทุกคำสอน ทุกการกระทำที่แม่ทำก็เพื่อลูก ผู้ซึ่งเป็นดวงใจของแม่.

********************************
สาธุค่ะ อย่างน้อยก็ยังกลับใจได้ พอมีสำนึกอยู่บ้าง
ขอสรรเสริญพระคุณของคุณแม่นะเจ้าคะ


ฟอร์เวิร์ดเมล์:Nanthaporn Khontchabang/facebook

ขออนุโมทนากับหลวงพี่ดวงด้วยครับ และขอขอบคุณพี่หญิงไทยที่นำเรื่องราวดีๆมาแบ่งบันกันครับ ...หลังจากอ่านเรื่องนี้แล้วผมเองก็นึกถึงเรื่องหนึ่งที่ได้รู้มาคือ การเห็นธรรมของคนเรานี้มีอยู่ 2 แบบ...แบบแรกคือ การเห็นธรรมเมื่อได้รับ และแบบที่สองคือ การเห็นธรรมเมื่อสูญเสีย...การเห็นธรรมเมื่อได้รับคือ เมื่อได้รับโอกาสจากการพบเจอกัลยาณมิตร ครูบาอาจารย์ การได้บวชเข้าสู่บวรพุทธศาสนา เป็นต้น...การเห็นธรรมเมื่อสูญเสียคือ เมื่อได้ประสบพบเจอกับความสูญเสียในบางสิ่งบางอย่างที่เป็นที่รักที่พอใจ ไม่ว่าจะเป็นคนที่เรารัก ชื่อเสียงเกียรติยศ ทรัพย์สินเงินทอง เป็นต้น...การเห็นธรรมแบบที่สองที่ผมอยากนำมาพูดถึงเป็นตัวอย่างก็คือ ท่านพระรักเกียรติ ที่ในอดีตเคยประสบความสำเร็จในชีวิตหน้าที่การงานทุกอย่าง แต่สุดท้ายกลับสูญเสียไปหมด แต่เพราะความสูญเสียเหล่านั้นทำให้ท่านได้รับโอกาสเห็นและเข้าถึงธรรมอย่างเช่นทุกวันนี้...
ขอบคุณครับ