ยังมีเศรษฐีชาวนาคนหนึ่ง มีนามาก และมีรายได้จากการขายข้าวปีละมากๆ อาชีพทำนาของเศรษฐีดี จึงมีการขยายกิจการทั้งเครื่องมือและผู้คน มีวัวไว้เทียมไถ มีพนักงานไถ ดำนา เก็บเกี่ยว นวดข้าว ตวงข้าว และเมื่อขายได้เท่าไรก็นำส่ง ครั้นต่อมาท่านเศรษฐีได้เลี้ยงสุนัขไว้

เศรษฐีได้ยินสุนัขเห่า ก็เกิดความยินดี ที่หมาเอางานเอาการ
ขยันตรวจตรา หากแต่นับวัน รายได้ก็ตกต่ำลงจนถึงขีดสุด
เศรษฐี จึงออกไล่เบี้ยว่า งานนาก็มีแต่ขยาย ราคาข้าวก็ดี หากแต่ทำไมกิจการจึงแย่กำไรจึงหดตัวได้ปานนี้ จึงไป สอบสวนเอากับ
คนตวงข้าวว่า เงินที่ขายได้มา ส่งเพียงเท่านี้ ก็ด้วยงุบงิบ เก็บไว้เองใช่ไหม
ก็ว่า ฟางข้าวก็น้อยนิดเหลือเกิน ทำไมไม่ไตร่ถามคนนวดดูละ ว่าทำไม มีข้าวที่นวดน้อยนิด คนตวงก็เพียงตวงเพียงอย่างเดียว ก็ไปหา คนเก็บเกี่ยว
คนเก็บเกี่ยวก็ว่า นาว่างเปล่า จึงไม่มีข้าว เศรษฐีจึงไปสอบสวนว่า กล่าวว่า ทำไม ช่างขี้เกียจ ไม่ยอมดำนา คนดำก็ว่า คนไถนา ไถเท่าไรก็ดำได้เพียงเท่านั้น จึงไปลงไล่เอากับคนไถ่นา คนไถ่ก็ว่า วัวนั้นแรงน้อย เดินก้าวก็จะเซจะล้ม ไถ่ได้เพียงเล็กน้อยก็เหนื่อยหอบ

เศรษฐี จึงไปดู ก็เห็นว่าจริง ผอมเหลือเกิน จึงเทอาหาร ทันที ที่วัวมากิน หมาตัวโปรด ก็ เห่า จนวัวไม่อาจกินได้

เศรษฐี จึงไปดู ก็เห็นว่าจริง ผอมเหลือเกิน จึงเทอาหาร ทันที ที่วัวมากิน หมาตัวโปรด ก็ เห่า จนวัวไม่อาจกินได้

ครั้นต่อมาท่านเศรษฐีได้เลี้ยงสุนัขไว้ เศรษฐีได้ยินสุนัขเห่า ก็เกิดความยินดี ที่หมาเอางานเอาการ