คัดบางตอนมาจาก...
สุดยอด “เกร็ดธรรม” สั้นๆ จาก...พระไพศาล วิสาโล
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=7&t=41871

ในนี้ก็มีคนแบบนั้นอ่ะ ...

...ขออนุโมทนากับสาระจากบทความดี ๆ ที่ขวนขวายมาให่อ่านค่ะ...

คิดว่าฉลาดหลักแหลม บรรลุนู้นี้ก็มี ผมว่าตัวเอง นะครับ อย่าร้อนตัวกันละ

หว่านแหเข้าวังปลา

ผมขอเอาไปฉายในกระทู้ผมหน่อยนะครับ เอาไว้เตือนตัวเอง

ขอบคุณครับ

แปลว่าอาไรหรอเจ้าค่ะ รู้จักแต่ให้อาหารปลาซากุระ

หว่านแหไปที่ปลาชุมๆ เช่นวังปลา มีหรือจะไม่ได้ปลา
ทั้งปลาที่รู้ว่าโดนแหแต่ด้วยหลบไม่ทันเพราะที่มันแออัด และไม่รู้ว่าโดนเพราะเพลินแต่หากิน

มันเป็นผล....อันหนึ่งที่จะต้องก้าวข้าม...ใยไปรังเกียจ..เสียละ

ตอนอยู่กับโลกแบบเต็ม ๆ...ก็พากันสนุกกับการหางาน..หาเงิน..หาคู่..ชีวิตของเราใช้ซะ...อย่างในโฆษณา....พอไม่สมหวังก็ทุกข์...

พอทุกข์.....ก็หันหาที่พึ่งใหม่...ครั้นพบพระธรรมคำสอน..พาจิตใจเบิกบาน...ก็สุข....หันไปมองคนข้างหลัง....ก็พอใจในตน...ทนงตน..ว่า.ฉันดีกว่าแกเยอะเลย..เจ้าพวกอยู่ในโลก

มันเป็นผล...ที่มาพบของใหม่..แล้วมีความหวัง...มีความปีติในธรรม..แต่ยังคงเป็นปุถุชน..ยังไร้มรรคไร้ผลแห่งอริยะชน

แล้วจึงต้องมาเจอ..คำกระแทกใจของครูบาอาจารย์...ให้มันสลด...รันทดหดหู่..ให้รู้ว่าตัวเองยังเป็นขี้อยู่....ไม่ได้ดีไปกว่าชาวบ้านเขาหรอก...

ใจที่เคยฟู....จะได้แฟบ...แฟบแล้วก็จะทุกข์...ทุกข์จึงจะทำให้ขวนขวายออกจากทุกข์...หาทางก้าวเดินต่อ...สู่อริยะมรรคอริยะผล...ต่อไป

ดังนั้น...ผมอยากจะมองในอีกแง่หนึ่ง....ว่า..

หากใคร...จะรู้สึกว่า...

ฉันเป็นคนวิเศษกว่าคนอื่น...

ก็เป็นนิมิตหมายอันดี.....มากเลย

แต่จำใว้สักนิดว่า...ต่อไปจะมีผู้หวังดี...มาทำให้คุณสลด

หากคุณสลดเมื่อไร...คุณก็จะได้พบของที่ดีกว่าเมื่อนั้น

หากคุณไม่สลดสักที...นรกมีที่ว่างเยอะเลย

ท่านกบพูดมีเหตุผลเจ้าค่ะ ช่วงนึงคุนน้องยังเข้าใจว่าตัวเองบรรลุธรรมเลย ต่อมารู้อีกทีมะใช่นี่หว่า แค่หมดความสงสัยใน พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ดันคิดว่าตนบรรลุ มีคนมาตำหนิเราก็แอบน้อยใจนะ แต่ก็มีบางคนเข้าใจเรา คอยปกป้องเราตลอด

อันคำเตือนกล่าวว่า ดังยาขม

ไล่ความจม เห็นผิด พิษร้ายเหลือ

คลิปธรรมมะที่ ท่านกบนำมาให้พวกเราฟังก็ได้แง่คิดนะ ขนาดท่านสุจิปุลิ(พิมถูกป่าวนะ)ที่เป็นขี้เรื้อนฟังธรรมมะพระพุทธเจ้า ยังคิดว่าตนเป็นโสดาบัน โดยที่รู้ด้วยกายใจตนเอง ไม่ต้องมีใครมาบอก พอมีจิตศรัทธาพระพุทเจ้าก็จะไปเสด็จไปกราบทูลว่าตัวเองเป็นโสดาบัน พระอินทร์ดันมาลองใจ บอกว่าจะทำให้หายจากโรคขี้เรื้อนและจะบรรดาลสมบัติให้เพียงแค่พูดตามพระอินทร์ พระอินทร์บอกว่าแค่พูดเฉยๆ ไม่ต้องตั้งใจก็ได้แค่พูดตามเท่านั้น ท่านสุจิปุลิ ก็ถามว่าให้พูดว่าเยี่ยงไร พระอินทร์ก็บอกไปว่า พระพุทธไม่ใช่พระพุทธ พระธรรมไม่ใช่พระธรรม พระสงฆ์ไม่ใช่พระสงฆ์ ท่านสุจิปุริได้ยินเช่นนั้น โกรธมากชี้หน้าด่าพระอิน พระอินทร์ถ่อยจงถอยไป เจ้าจะให้เราพูดแบบนั้นเราไม่พูด เพราะตอนนี้เราคือโสดาบันแล้ว