คุนน้องว่าก็ดีนะเจ้าค่ะ มันทำให้เรามีสติ แล้วเกิดปัญญาตามมาว่า เราจะใช้สังขารของเราให้คุ้มค่ากับการเกิดมาเป็นมนุษย์ได้แค่ไหน แต่อย่าไปยึดติด เมื่อรู้ก็ทำหน้าที่นั้นไปแต่อย่าไปยึดก็พอ เรามีสิทธิ์ที่จะบำรุงร่างกายของเรา ไม่ให้เจ็บ ไม่ให้ป่วย ไม่ให้เป็นโรค ด้วยการดูแลตัวเอง ออกกำลังกาย กินอาหารที่มีประโยชน์.. แต่อย่าไปยึดกับมันว่า เมื่อถึงเวลาที่มันจะไม่เหมือนเดิม.มันจะแก่จะเหี่ยวไป เสื่อมไปตามธรรมชาติ..ก็ปล่อยไปตามธรรมชาติ..อย่าไปร้อนทุรนทุรายกับสังขาร ก็แค่นั้น

คุนน้องว่าก็ดีนะเจ้าค่ะ มันทำให้เรามีสติ แล้วเกิดปัญญาตามมาว่า เราจะใช้สังขารของเราให้คุ้มค่ากับการเกิดมาเป็นมนุษย์ได้แค่ไหน แต่อย่าไปยึดติด เมื่อรู้ก็ทำหน้าที่นั้นไปแต่อย่าไปยึดก็พอ ..... เมื่อถึงเวลาที่มันจะไม่เหมือนเดิม.มันจะแก่จะเหี่ยวไป เสื่อมไปตามธรรมชาติ..ก็ปล่อยไปตามธรรมชาติ..อย่าไปร้อนทุรนทุรายกับสังขาร ก็แค่นั้น

การฝึก มรณานุสติกับการนอนทำสมาธิแตกต่างกันหรือปล่าวค่ะ
คือเราไม่รู้ตรงนี้จริงๆน่ะ(อย่าขำน่ะ) ขอความรู้ด้วยค่ะ

สวัสดครับพี่bbby
ขึ้นอยู่กับตอนที่นอนทำสมาธิพี่กำหนดพิจารณาอะไร...ถ้ากำหนดพิจารณาอยู่ที่ความตายเป็นธรรมดา นั่นก็คือการเจริญมรณะสติครับ
ขอบคุณครับ

คุุณลูกพระป่าเขียน





ขอบคุณค่ะ ที่ให้คำตอบที่สงสัยมาซะนาน
ใช่ค่ะก่อนที่จะทำสมาธิ พี่กำหนดเรื่องความตายก็คล้ายๆการฝึกมรณานุสตินั่นละค่ะ
คือกลัวหลับแล้วไม่ตื่นขึ้นมา ก็กำหนดจิตว่าถ้าเราตายในขณะที่หลับนี้
ก็ขอได้ไปเกิดภพภูมิที่ไหนๆอย่างนั้นหล่ะค่ะ

แต่ทีนี้...เราเคยเจอคนที่เค้าฝึกมรณานุสติมาตลอด
แต่พอถึงตอนเสียชีวิตกลับไม่ได้ใช้เลยตรงนี้ใช่เรียกว่าเจ้ากรรมนายเวรของเค้าแรงหรือปล่าวน่ะ

พี่เต้รู้ได้ยังงัยว่าคนที่เค้าใกล้ตาย กลับไม่ได้ใช้..ในสิ่งที่เค้าฝึกมา

คุุณลูกพระป่าเขียน





ขอบคุณค่ะ ที่ให้คำตอบที่สงสัยมาซะนาน
ใช่ค่ะก่อนที่จะทำสมาธิ พี่กำหนดเรื่องความตายก็คล้ายๆการฝึกมรณานุสตินั่นละค่ะ
คือกลัวหลับแล้วไม่ตื่นขึ้นมา ก็กำหนดจิตว่าถ้าเราตายในขณะที่หลับนี้
ก็ขอได้ไปเกิดภพภูมิที่ไหนๆอย่างนั้นหล่ะค่ะ

แต่ทีนี้...เราเคยเจอคนที่เค้าฝึกมรณานุสติมาตลอด
แต่พอถึงตอนเสียชีวิตกลับไม่ได้ใช้เลย
ตรงนี้ใช่เรียกว่าเจ้ากรรมนายเวรของเค้าแรงหรือปล่าวน่ะ

สวัสดีครับคุณ nongkong
การเจริญมรณะสตินี้ ถ้าทำไปจนสุดแล้ว เมื่อถึงจุดนั้นความรู้อันหนึ่งจะปรากฏขึ้นมาในใจ เมื่อความรู้อันนี้ปรากฏขึ้นความกลัวต่อความตายความพลัดพรากจะตกไป จิตจะกล้าหาญขึ้นจนไม่สะดุ้งไม่หวั่นไหวต่อความเป็นความตาย...ที่สำคัญพึงเจริญมรณะสติอยู๋เนืองๆเสมอ ถึงแม้จะได้ความรู้อันนั้นมาแล้ว...ขอให้พบกับความสงบจากการเจริญมรณะสติยิ่งขึ้นๆนะครับ
ขอบคุณครับ

สวัสดีครับคุณ nongkong
การเจริญมรณะสตินี้ ถ้าทำไปจนสุดแล้ว เมื่อถึงจุดนั้นความรู้อันหนึ่งจะปรากฏขึ้นมาในใจ เมื่อความรู้อันนี้ปรากฏขึ้นความกลัวต่อความตายความพลัดพรากจะตกไป จิตจะกล้าหาญขึ้นจนไม่สะดุ้งไม่หวั่นไหวต่อความเป็นความตาย...ที่สำคัญพึงเจริญมรณะสติอยู๋เนืองๆเสมอ ถึงแม้จะได้ความรู้อันนั้นมาแล้ว...ขอให้พบกับความสงบจากการเจริญมรณะสติยิ่งขึ้นๆนะครับ
ขอบคุณครับ