bigtoo เขียน:
พระสูตรทั้งหมดที่หลายๆท่านยกมานั้น ตั้งเป็นข้อสังเกตุนะครับ พระสูตรนั้นพระองค์เพียงอธิบายว่าสิ่งนี้เป็นเหตุให้เิกิดสิ่งนั้น หรือพูดง่ายๆว่าสิ่งทั้งหลายนั้นทำให้เกิดทุกข์ ละสิ่งนั้นสิ่งนี้ก็หมดทุกข์ ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นไปในทางนี้ทั้งนั้น แต่นั้นเป็นการกล่าวถึงการละ มิได้กล่าวถึงวิธีละหรือวิธีปฎิบัติ
ในพระสูตรแต่ละบท เป็นเรื่องที่พระพุทธเจ้า ทรงชี้แนะหรือบอกวิธิการปฏิบัติละกิเลส
ของแต่ละบุคคลแล้วแต่จริต เนื้อหาในนั้นเป็นเรื่องเกี่ยวกับจิต ควรจะเดินจิตอย่างไร
เมื่อเกิดกิเลสขึ้น
ที่บิกทู่แสดงความเห็นแบบนี้เป็นเพราะบิกทุ่ ยังติดใน วิจิกิจฉา
เลยทำให้ไม่สามารถอ่านหรือพิจารณาพระสูตรได้ เลยโมเมพูดเข้าข้างตัว
ในลักษณะที่ว่า ถ้าสิ่งไหนที่ฉันไม่รู้ก็คือไม่ใช่ อวิชามั้ยครับบิกทู่
bigtoo เขียน:
หลายๆท่านตีความว่าวางซะก็จบเพียงไม่เข้าไปยึดก้จบ ท่านต้องกลับมาดูที่มรรคซิครับเส้นทางเดินหรือวิธีปฎิบัติมันมีอะไรมากมาย ไม่ใช่ล่ะด้วยความคิด
ที่บิกทู่เห็นว่ามรรคมันมากมาย เป็นเพราะบิกทู่เอามรรคมาเป็นความคิดไง
การอธิบายความมาเป็นบัญญัติ มันก็ต้องเยอะเป็นธรรมดา แต่การปฏิบัติจริง
มันเป็นการปฏิบัติที่ใจ การทำงานของใจมันชั่วพริบตาเดียว
สมัยพุทธกาล พระอริยสาวกแต่ละองค์ก่อนมาเป็นสาวกของพระพุทธเจ้า
ท่านก็ฟังธรรมของพระพุทธเจ้าเพียงครั้งเดียวก็บรรลุธรรมแล้ว
สรุปตัวเองนั้นแหล่ะคิด แล้วไปว่าชาวบ้านเขาคิด
บิกทู่คิดแล้วยัคิดนอกลู่นอกทางเสียด้วย
bigtoo เขียน:
ความคิดที่ถูกต้องเป้นเพียงแค่การเห็นทางเดินเริ่มต้นบนทางเท่านั้น วิธีเดินก้าวที่สองนั้นสัมมาสังกัปโปนั้นไงการคิดออกจากกามเริ่มขบวนการลดละเลิกแล้ว
เละแล้วบิกทู่ ความคิดที่ถูกต้องคือความคิดที่ อยู่ในแนวทางของสัมมาทิฐิ
นั้นก็คืออย่าไปคิดทำอะไร นอกลู่นอกทาง ให้มันผิดไปจากสถานะความเป็นอยู่ของตน
ที่สำคัญ อย่าคิดผิดในเหตุแห่งทุกข์
bigtoo เขียน:
ย้อนกับไปดูสาวกของพระองค์ที่บรรลุไว ย้อนไปดูสิจะรู้ว่าแต่ละท่านนั้นบำเพ็ญกันมามากแค่ไหนในอดีตชาติ เราจะยึดเป็นตัวอย่างเพียงว่าบรรลุง่ายๆเท่านั้นได้อย่างไร
ที่บิกทู่บอกว่า เขาบำเพ็ญเพียรกันมาหลายชาติ เป็นเพราะยังไม่มีคนนำทาง
พูดง่ายๆก็คือพระพุทธเจ้ายังไม่ค้นพบวิถีแห่งการพ้นทุกข์ มันก็เลยเป็นต่างคนต่างทำ
ผิดๆถูกๆ แต่นี้เรามีพระพุทธเจ้านำทางแล้ว แล้วทำไมเราจะต้องไปบำเพ็ญเพียร
ผิดๆถูกๆอีกหือบิกทู่ และถ้าสาวกที่บรรลุไว ไม่ใช้เพราะมาเจอพระพุทธเจ้าหรอกหรือ
ผมว่าถ้ายังไม่มีพระพุทธเจ้า ปานนี้ก็ยังบำเพ็ญเพียรอยู่เลยมั้ง
บิกทู่จะแสดงความเห็น ไม่รู้ใช้สติปัญญาคิดตามหรือเปล่า ทำไมความคิดของตัว
มันแย้งกันเอง
bigtoo เขียน:
ถ้าท่านกล่าวว่าเราก็ผ่านมาในสังสารวัฎมากมายก็ต้องบำเพ็ญมาแล้วเหมือนกัน อันนี้ผมไม่ขัดแย้ง
มันไม่เกี่ยวว่าจะบำเพ็ญหรือไม่บำเพ็ญ การจะพูดเรื่องบำเพ็ญเขาจะเน้นไปถึงพระพุทธเจ้า
อริยสัจจ์สี่หรือพระธรรมพระพุทธเจ้าเป็นผู้ค้นพบองค์แรก นั้นหมายถึงยังไม่มีใครรู้ ไม่มีใครบอก
ผู้ค้นพบค้นแรกมันก็ต้องลองผิดลองถูก ต้องใช้เวลานานกว่า เหตุเพราะไม่มีคนบอก
แต่ถ้าเป็นเราในชาตินี้ เกิดในศาสนาพุทธมีพระธรรมของพระพุทธเจ้าอยู่แล้ว
เราไม่ต้องไปค้นหาเองแบบพระพุทธเจ้า เวลามันจึงแตกต่างกัน
ส่วนเรื่องในอดีตมันก็เป็นเรื่องของแต่ละบุคคล เรื่องของคนอื่นในอดีต
อาจเหมือนคุณในชาตินี้ก็ได้ นั้นก็คือเข้าใจพระธรรมนอกลู่นอกทาง
แล้วตีความหมายไปเองว่า เป็นการบำเพ็ญเพียร
bigtoo เขียน:
แล้วท่านฟังเสร็จอ่านเสร็จมากี่ปีแล้ว มันบรรลุหรือเปล่า รู้ก็รู้เรื่องเดิมๆถ้ามีปัญญาพอสะสมมามากพอบรรลุไปนานแล้ว มันขาดขั้นตอนอะไรหรือเปล่า
มันเป็นคุณคิดไปเอง ว่าเขาท่องตำราให้คุณฟัง คุณไม่เข้าใจแล้ว
ก็โมเมไปเองว่า เขาท่องตำรา คุณไม่คิดในมุมกลับว่า ที่คุณว่าคุณปฏิบัติ
แต่ทำไมเอาสิ่งที่เกิดมาอธิบายไม่ได้ พูดแสดงความเห็นเหมือนเขียนเรียงความ
ใช้จินตนาการในการแสดงความเห็น ที่แน่ๆจะตีความอย่างไรมันก็ไม่ตรงกับสิ่งที่พระพุทธเจ้าสอน
พอมีคนมาอธิบายแสดงความเห็น และยืนยันความเห็นตัวเองถูกต้อง ด้วยการอ้างอิงพุทธพจน์
คุณกลับมองไปว่าเขาท่องตามตำรา
จะบอกให้ทั้งบิกทู่และฝึกจิต มันก็แค่แสดงอาการกลบเกลื่อนความไม่รู้ของตน
ผมถีงได้บอกว่าคุณสองคนแสดงอาการปลอบใจกันเอง มันไม่มีประโยชน์อะไรซักนิด
bigtoo เขียน:
ถามตัวเองดูแล้วจะรู้ ไม่มีใครรู้หรอกครับ ยังหลงอยู่เยอะ ตั้งเป็นข้อสังเกตุถ้าใครบอกว่าปล่อยวางแบบสบายๆ คือท่านบรรลุแล้วแต่บรรลุในแบบของท่านท่านจึงเข้าใจว่าปล่อยสบายๆแล้วบรรลุ ไม่สามารถสั่งสอนในด้านอื่นได้ หรือท่านไม่รู้และเข้าใจในพระธรรมที่ท่านทรงแสดงเลย
คนที่เขารู้จริง เขาถามใจตัวเองอยู่เสมอว่า จะแสดงความเห็น ในใจมีกิเลสมั้ย
เขาตัวรู้เท่าทันกิเลสไงครับ เขาถึงไม่แสดงอาการโอ่อวด พูดแสดงความเห็นก็พยายาม
ให้อยู่ในกรอบของพุทธพจน์ หรือแม้แต่กลัวว่าผู้ฟังจะเข้าใจความเห็นตนเป็นอย่างอื่น
เลยต้องโพสอ้างอิงพุทธพจน์ เพื่อจะสื่อให้เห็นว่า ปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธองค์
การแสดงความเห็น อาจใช้คำไม่ตรงกับพุทธพจน์ แต่ความหมายต้องการสื่อในสิ่งที่
พระพุทธเจ้าทรงสอน
(ขำแต่เช้าวันนี้)