เกิดเหตุการณ์ต่อเนื่อง เวลาทำอะไรก็รู้สึกเบื่อหน่าย พบเจอะผู้คน ทั้งคนกำลังสุข คนกำลังทุกข์ เห็นถึงความไม่เที่ยง เห็นเด็กที่ร้องไห้แต่ไม่รู้เหตุผล คนแก่ที่ต้องเก็บขยะขาย หรือหมาที่เป็นมะเร็ง หรือสรรพสิ่งที่ตาย แม้กระทั่งแม่ตัวเอง ที่แก่ลงทุกวัน มันคือความไม่เที่ยงที่กำลังมาถึงเรา แต่มีบางอย่างเมื่อเห็นหรือคิดตามภาพที่เห็น เกิดสุขใจมากๆ และเข้าใจตามที่เห็น มันกำลังเกิดอะไรขึ้น มีทางแก้ไขไหมครับ

การพูดในลักษณะนี้ เขาเรียกคนไม่รู้ธรรม หยิบคำพูดหรือตัวหนังสือมาปรุงแต่ง
แล้วก็คิดไปเองว่า กำลังเกิดอะไรขึ้นกับตนหรืออาจคิดว่า บรรลุธรรมแล้ว

การรู้ธรรมหรือบรรลุธรรมอะไรสักอย่าง เขารู้กันที่กายใจตนเอง
ไม่ใช่สอดส่ายส่งจิตออกนอกแบบจขกท

ความไม่เที่ยง มันเกิดขึ้นที่กายใจเรา และความไม่เที่ยงมันเป็นสังขาร
ไม่ใช่อย่างที่จขกทบอก เห็นคนอื่น เกิดแก่ เจ็บตาย ดันบอกเห็นความไม่เที่ยง
การเกิดแก่ เจ็บตายมันเป็นสิ่งที่จริงแท้แนอน มันจึงไม่ใช่ความไม่เที่ยง

เข้าใจกันไปคนละอย่างมากกว่านะครับคุณโฮฮับ เจ้าของกระทู้อาจเข้าใจว่า การเกิดแก่เจ็บตาย นั้นเรียกว่าความไม่เที่ยงของชีวิต คือชีวิตไม่เที่ยง ที่ไม่เที่ยงเพราะเกิดการเปลี่ยนแปลงในสังขาร สิ่งที่เปลี่ยนแปลงจึงเรียกว่าความไม่เที่ยง ไม่จีรัง ยึดไม่ได้ เอาแน่ไม่ได้

แต่คุณโฮฮับเข้าใจไปอีกมุมนึง คือ การเกิดแก่เจ็บตาย ความเปลี่ยนแปลงในสังขารเป็นความเที่ยง เป็นนิจจัง เพราะสิ่งเหล่านั้นล้วนต้อง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และเปลี่ยนแปลงไปอย่างแน่นอน คุณโฮฮับจึงเรียกสิ่งที่ต้องเกิดขึ้นกับสังขารอย่างแน่นอนนี้ว่าความเที่ยง

จะอธิบายให้เข้าใจยังไงดีหนอ
สรุปก็คือ เข้าใจสิ่งเดียวกันนั่นแหละครับ แต่มองกันคนละมุม

ทั้ง จขกท และคุณโฮฮับ ต่างก็ทราบดีว่า ทุกชีวิตย่อมมีการเปลี่ยนแปลงไป

จขกท มองว่า การเปลี่ยนแปลงคือ ความไม่เที่ยง เพราะมันย่อมเกิดขึ้นกับทุกคน ทุกสิ่ง
แต่คุณโฮฮับมองว่า การเปลี่ยนแปลงคือความเที่ยง เพราะมันเกิดขึ้นกับทุกคนแน่นอน

คุณโฮฮับ มองเห็นพระอาทิตย์ พระจันทร์ คุณโฮฮับก็เรียกสิ่งที่เห็นว่า พระอาทิตย์ พระจันทร์
แต่ จขกท เรียกพระอาทิตย์ว่า ดวงตะวัน เรียกพระจันทร์ว่า ดวงจันทร์

แต่สรุปก็คือ เข้าใจแบบเดียวกันว่ากำลังพูดถึงอะไร แต่เรียกกันคนละชื่อ เท่านั้นเองครับ