บางสภาวะแห่งความชะงักงันในการปฏิบัติ ไม่ทราบว่าท่านทั้งหลายมีทางออกอย่างไร
เป็นสภาวะที่ไม่ได้ถอยลง จิตก็มีความสุขตามอัตถภาพ แต่กำลังสมาธิยากที่จะรวมเป็นหนึ่ง
แต่เวลาเจอทุกข์ปัญญาก็ทำงานรักษาตนผ่านพ้นมาได้ แต่ไม่ค่อยมีกำลังข้ามความคิด
ความเพียรเพิ่มมากก็ฟุ้งซ่าน
แต่บัดนี้ผมเริ่มเห็นทางออกรำไร โดยใช้วิธี ดูกิเลสตัณหาน้อยใหญ่ที่อยู่เื้องหน้า เช่นความอยาก ไม่อยากต่างๆ
แล้วหักถางสวนกระแสอารมณ์ ออกมา เหมือนใช้กิเลสเป็นเครื่องนำทาง หักล้างออกมาสู่ความสิ้นกิเลส
ล้างทำลายความสกปรก เพื่อสู่ความสะอาด
เพราะบางเวลานั้นตำราธรรมขั้นสูงต่างๆ ไมสามารถนำมาใช้ได้จริงๆ
ต้องใช้ความรู้พื้นฐานว่าทำลายความมืดบอด(กิเลส)ที่อยู่ตรงหน้านี่แหละ
แล้วความสว่าง(สิ้นกิเลส)ก็จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
เฮ้อ ค่อยยังชั่ว
