ก็ยังไม่เท่า เห็นกิเลสที่เกิดขึ้นในใจ เพียงครั้งเดียว จริงหรือไม่

ช่าย ๆ.......

เห็น...ก็เห็นอยู่
รู้...ก็รู้อยู่

แต่อะไรน่า....ทำให้เกิดปัญญา

เห็นกิเลส...กะ..เห็นเทวดา...อาจมีค่าเท่ากัน...ถ้าไม่เห็นด้วยสัมมาทิฐิ

และ..

แม้เมื่อมีสัมมาทิฐิ...ก็จะเห็นค่าเท่ากัน....คือ....มีที่สุดเป็นทุกข์เสมอกัน...เราก็ทุกข์....เทวดาก็ทุกข์..เสมอกันด้วยอวิชชา

เห็นเทวดาเป็นการเห็นนอกเห็นสิ่งอื่น ปรุงแต่งไม่จบ

เห็นกิเลสเห็นเหตุภายใน เป็นเค้าเงื่อน ต้นทางแห่งการแก้ปัญหา มีประโยชน์กว่าเยอะ

เห็นกิเลส100ครั้ง ก็ยังละไม่ได้มีมากมายเต็มไปหมด

เห็นเทวดา100ครั้ง ก็ต้องดูอีกว่า เห็นได้ด้วยวิธีที่ไม่ตั้งใจ ถ้าตั้งใจก็ไม่อาจเห็น
หรือว่าตั้งใจจะเห็น ก็เห็นได้ทั้ง100ครั้ง ด้วยมีความสามารถเข้าถึงสิ่งเป็นทิพย์

คำว่าเห็นกิเลสก็ต้องดูอีกว่ากิเลสในชั้นไหนที่เห็น อย่างหยาบ อย่างกลาง หรือละเอียด
อย่างที่เป็นภายใน หรืออย่างที่เป็นภายนอก

การเปรียบเทียบว่าเห็นกิเลสดีกว่าเห็นเทวดา ไม่เห็นมันจะเกี่ยวกันตรงไหน

เห็นกิเลสมันก็ดี แต่เห็นแล้วจะทำยังไงต่อหละ
เห็นเทวดาได้ก็ดี แต่ก็ไม่ใช่ว่าคือคนเก่ง เพราะการเห็นได้มีมากมายหลายมิติ
ทั้งเทวดาจริง เทวดาปรุงเอง และเทวดาจากมโนสังหรณ์

เห็นกิเลสด้วยใจที่ลวกหยาบ ก็ถูกการเห็นหลอกให้เกิดกิเลสในชั้นที่ลึกกว่า
เห็นเทวดาในเวลาที่ใจยังอ่อนไหวต่อสิ่งแปลก ก็หลงไหลจนพูดได้ไม่รู้จบ และเล่าไม่รู้เบื่อ

แล้วถ้าเห็นกิเลสเป็นร้อยเป็นพันครั้งแต่ไม่สามารถเผาผลาญทิ้งได้จะเป็นฉันใดหนอขอรับ

ไม่ต้องเผาผลาญหรอกครับ เพราะมันเกิดขึ้นมา แล้วมันก็ดับของมันเอง เพียงแต่เรามองเห็นกิเลสอยู่ห่างๆด้วยใจที่เป็นกลาง มองให้เห็นการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และ ดับไป เท่านี้ก็พอครับผม

การมองเห็นกิเลสครั้งเดียวของผม หมายถึงเช่นนี้ละครับผม

เกิด...แล้วก็ดับ...

แล้ว...มันยังจะเกิดอีกมั้ย?

เป้าหมาย..คือ...ดับแล้วไม่เกิด...ใช่มั้ยหน่อ!!

เห็นด้วยครับ เหมือนกับคนที่มองเห็นศัตรูที่ร้ายที่สุดในชีวิตเรา คือตัวเราเอง

เคยสังเกตุ มั๊ยครับว่า ถ้าเป็นพุทธภาษิต แล้วไม่มีใครแย้งได้

แต่ถ้าเป็นภาษิตอื่นๆ นี่ มันทีทางเถียงได้เรื่อย

ยังไม่เคยเห็นเทวดา
ไว้เจอแล้วจะบอก