พระสารีบุตรเถระ ได้กล่าวถึงความรู้สึกต่อความตายของท่านไว้ว่า

เราไม่อยากตาย ไม่อยากอยู่

แต่กำลังรอความตายมาถึง เหมือนดั่งลูกจ้างรอรับค่าจ้างฉะนั้น

ชอบมากบทนี้

แสดงว่าในขณะนี้ท่านรู้ตัวแล้วว่าหลุดพ้นจากพันธนาการทั้งปวง ไม่มีเชื้อการเกิดอีกแล้ว การตายนี้จะเป็นชาติสุดท้ายของท่าน คือหมดสิ้นภพ ไม่มีการเวียนว่ายตายเกิดในวัฏฏะสงสารแล้วใช่รึเปล่าค่ะ

ยังไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ แค่เห็นความตายต่างจากที่เคยรู้สึก

เมื่อก่อนรู้สึกว่าความตายเป็นสิ่งน่ากลัวไม่น่าปรารถนา แต่เดี๋ยวนี้กับรู้สึกว่าความตายเป็นการปลดเปลื้อง

พันธนาการแห่งความทุกข์ทนและกายอันทรุดโทรม คราคร่ำ เจ็บป่วย


เมื่อก่อนรู้สึกว่าความเกิดเป็นความน่ารักใคร่ เป็นสุขอันน่าปรารถนา

แต่เดี๋ยวนี้กลับรู้สึกว่าการเกิดเป็นการกลับมาทุกข์ ไม่อยากกลับมาเกิดเพื่ออะไร


ไม่ใช่อยากฆ่าตัวตายนะ แค่ไม่อยากกลับมาเกิดอีกแล้ว(คงไม่ใช่วิภวตัณหามันหลอกเอานะ)

ความตายเป็นผู้นำมาย้ำบอก ว่าสังขารไม่เที่ยง ความเห็นถูกต่างหากเป็นผู้ปลดปล่อยเรา

ความเห็นถูก ปลดปล่อยเราจากความเห็นผิด

แต่สำหรับผู้หมดความเห็น ความเหนี่ยวรั้งทั้งมวลแล้ว

พันธะสุดท้ายคือกายต้องดับลง

พระพุทธเจ้าก่อนปรินิพพาน...ทรงกล่าวถึงคุณของนายจุนทะว่า

ข้าวมธุปายาสของนางสุชาดา...ยังเราให้ถึงสอุปาทิเสสนิพพาน
สุกรมัททวะของนายจุนทะ...ยังเราให้ถึงอนุปาทิเสสนิพพาน

โอ้ว...การตายนี้ไม่ธรรมดาเลย...

คนหมดกิเลส..เหมือนกับได้รับรางวัล
คนมีกิเลส....เหมือนถูกลงโทษ

ดังนั้นๆ

โทษตัวเราเองที่เกิดมาไม่ฉลาดต้องอยู่ใกล้ๆปราชญ์ อย่างท่านทั้งหลายแหละดี

โพธิ เป็นของประจำตนคนทุกคน ทำให้แจ้งเสีย

ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้นนะแต่ไม่ใช่เลย ปัญญาต่างหากเป็นสิ่งที่ปลดปล่อย

ในที่นี้ผมหมายถึงพันธะสุดท้ายแห่งการปรากฎออกแห่งรูปคือกายต้องดับลง เพราะแม้ผู้ที่ถึงการตรัสรู้แล้วกายยังอยู่

ความแตกลงแห่งกายคือความดับสิ้นเชิงจริงๆ

ความตาย เป็นเพียงแค่ การปิดบังความจริงไว้ชั่วขณะหนึ่ง.....ดุจการนอนหลับ ดับไปจากวันเก่า
แล้ว ตื่น เกิด ขึ้นมารับวันใหม่......จะเรียกว่า.....ภวังคจิต ก็ใช่......ภาระกิจแห่งวิบากกรรมทั้งหลายยังคงมีอยู่เหมือนเดิม เท่าเดิม...

หลับแล้ว ตื่น.....หลับแล้ว ตื่น.....มานับชาติไม่ถ้วน....จนกว่าเมื่อไรได้พบพุทธธรรมคำสอนอันถูกต้องของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า.....ได้เรียนรู้วิชาวิปัสสนาภาวนาอันเป็นพุทธวิชา แล้วนำมาใส่ใจลงมือประพฤติปฏิบั้ติอย่างจริงจัง.....จึงจะสามารถปลดเปลื้อง ปลดปล่อย พันธะภาระของจิตวิญญาณดวงนี้ได้อย่างแท้จริง

ดังนั้นการตาย...จึงเป็นเพียงแค่การ...หลบทุกข์ในภวังค์ชั่วระยะสั้นๆเท่านั้นเอง
อย่าได้สำคัญผิดเป็นอื่นอยู่เลย