ผมเรียนมาว่า ทุกข์ สมุทัย นิโรธ และมรรค ท่องจนจำขึ้นใจแต่ไม่เข้าใจ แต่พอมานึกถึงการกินของเราเอะ เรากินเขานี้ เขาเต็มใจให้กินไหมหนอ เห็นแต่วิ่งหนีหน้าตั้งทุกตัวกลัวตายหมด แล้วถัาเราถูกกินบัางละ โอ๊ยกรรมชัดๆ กรรมในความคิด นี้เป็นเหตุแห่งทุกข์ใช้ไหมครับ แล้วผลจากการกินละคงไม่ต้องบรรยาย นะครับ น่ากลัว

เข้าถึงความลึกของอริยสัจจ 4 ด้วยภาพ.........(จะมีสักกี่คนเข้าถึงความนัยนี้ได้บ้างหนอ)

ทางออกก็อยู่ใ่นอริยสัจ แหละครับ มรรคแปด ทางแห่งสัมมา
็

ทางเดียวเลย เต็มที่เลยครับ อย่าเสียเวลา ปฎิปทาที่ทำให้สิ้นกรรมมีทางเดียว มรรคมีองค์แปด

แม่นแล้วคับ....ทุกสิ่งทุกข์เพราะ...ต้องการให้ร่างกายนี้รอด...คนไม่ได้กิน..ก็ทุกข์....ตัวที่จะถูกกินก็ทุกข์...

เราเบียดเบียนผู้อื่นก็เพื่อแค่กายนี้....แล้วกายนี้มันก็ทรยศเรา...ไม่อยู่กับเราตลอดไป

เราทำผิดตายไปก็ทุกข์ต่อที่นรก....กายนี้มันก็ไม่ไปช่วยเรารับทุกข์ด้วยเลย...

ยังงี้ไม่เรียกว่าเราโง่..ได้งัยเน๊าะ..บ้า..ชัด ๆ

ไม่มีร่างกายซะอย่าง.....เหตุที่จะทำให้ต้องไปเบียดเบียนกันคงไม่มี...

เป็นทุกข์จากความคิดหรือเป็นทุกข์จากการกินเนื้ออยู่ค่ะ ถามความรู้สึกท่านว่าท่านทุกข์เพราะอะไร
ถ้าเราไม่กินแล้วเราพ้นทุกข์หรือค่ะ ขนาดเจ้าชายสิทธัตถะยอมอดอาหารยังไม่หลุดพ้นทุกข์ ยังต้องกลับมาฉันอาหารตามเดิม
ในเมื่อเรามีร่างกาย เราก็ต้องกิน ต้องขับถ่าย การกินไม่ได้เป็นบาปเป็นกรรมหรอกค่ะ พระอรหันต์ที่หมดกิเลสท่านยังต้องกินต้องฉัน ที่ท่านกลัวเรื่องการกิน ท่านกำลังปรุงแต่งทำให้ความคิดมีอิทธิพลเกิดเป็นความรู้สึกกลัว ในเมื่อเรากินซากที่ไร้วิญญานมันจะเป็นบาปด้วยหรือค่ะ หรือจะเปลี่ยนไปกินมังสวิรัสดีละ ท่านจะได้ไม่ทุกข์ไม่ต้องกลัวว่าจะไปเบียดเบียนสัตว์

ใช่ค่ะคุณน้องก้อง

หากทานเจ ทานมังสวิรัตแล้วไม่ทุกข์ ทานแล้วบรรลุธรรม ป่านนี้ช้างม้าวัวควาย
ไม่บรรลุอรหัต์ไปหมดแล้วรึ เรียนมากปรุงแต่งมากหากไม่เรียนให้ถ่องแท้ รู้มาก
แต่รู้ไม่ถ่องแท้จะกลายเป็นดาบสองคมนะ จริงมั้ยคะ

จริงค่ะ.

เป็นทุกข์ครับ เมื่อใดที่เราปรุงแต่งความคิด เมื่อนั้นเกิดความทุกข์ขึ้น เหตุเกิดของทุกข์ความเบียดเบียนซึ่งกันและกัน การเบียดเบียนซึ่งกันและกัน เพราะเป็นธรรมชาติของการมีชีวิตอยู่ จึงเป็นเหตุเกิดของทุกข์ กินเข้าไปแล้วมีผลคือความทุกข์ เพราะยังเป็นการตั้งอยู่ของทุกข์ ดำรงอยู่เพราะทุกข์เป็นเหตุ แต่เพราะรู้ว่าการมีชีวิตอยู่จึงมีการกินอาหาร จึงกินอาหารเพราะมีความเห็นว่าเป็นการสืบต่อตามความเป็นจริงเป็นการปฏิบัติตามมรรคครับ

ผมว่าเราเบียดเบียนไม่ใช่เพื่อกายหรอกครับ เพื่อใจมากกว่า ท่านลองคิดดีๆนะกายเรานี้นั้นมันต้องการไม่มากหรอก มันต้องการจริงๆแค่ปัจจัย4เล็กน้อยเท่านั้น แต่ใจนี่ซิท่าน ผู้ทรงคุณวุฒิ มันทำอะไรเกินเลย

ไปรู้ทุกข์ ขณะที่เกิดทุกข์ มีสติกำหนดรู้ เช่น ปวดขี้ ในตอนเช้านั้นแหล่ะ ปวดแล้วก็อย่าให้เสียของเปล่า
มีสติกำหนดรู้ทุกข์ซะ แล้วก็รู้ๆไปเรื่อย เห็นทุกข์กำลังลดลง จนขับถ่ายเสร็จ
แล้วก็เห็นว่า ทุกข์นั้นไม่เที่ยง เห็นมั้ยว่ามันเกิดแล้วก็ต้องดับไปเป็นธรรมดา
จะเห็นความต่างระหว่างทุกข์กับไม่ทุกข์ วันๆ หนึ่งเรามีทุกข์เกิดขึ้นมากมายแต่ไม่เคยกำหนดรู้
นั่งเมื่อยก็รีบหนีทุกข์ เปลี่ยนไปยืนคลายทุกข์ ดังนั้นก่อนยืนก็มีสติกำหนดรู้ทุกข์ขณะนั่งก่อน แล้วค่อยยืน
เพื่อหนีทุกข์จากความเมื่อย เป็นต้น

ถ้าไม่อยากจะเบียดเบียนชีวิตใคร ก็เจริญสติปัฏฐานเพื่อให้พ้นไปจากการเกิดมาเบียดเบียนกินชีวิตสัตว์ค่ะ

อะแฮ่ม....ผมแค่ลองไต่ไปที่อรูปภพก่อน

อแมสซิ่ง...เล่นพรวดพราดถึงอวิชชาเลย

แม่นแล้วคับ....เพราะใจโง่ตัวเดียว

ผมใจร้อน ท่านผู้ทรงคุณวุฒิ เล่นมันพรอดเดียวจบเลย อิอิ

ความชอบธรรมมนุษย์เป็นผู้กำหนด
เพราะมนุษย์อยู่บนสุดของห่วงโซ่อาหาร
ปลาใหญ่กินปลาเล็กเป็นเรื่องธรรมดา
ผู้ชนะย่อมถูกเสมอ

ขอบพระคุณทุกความคิดเห็น ผมอ่านเจอนะครับ พระพุทธองค์ท่านเมตตาสอนสามเณร ตอบปัญหาเรื่องของ อาหาร1 รูปกับนาม1 สองอย่างนี้ควรจะทำให้รู้จริง