การเริ่มต้นปฏิบัติธรรมควรเริ่มต้นด้วย ปัญญาหรือศีลก่อนค่ะ

การเริ่มต้นปฏิบัติธรรมควรเริ่มต้นด้วย ปัญญาหรือศีลก่อนค่ะ

การเริ่มต้นปฏิบัติธรรมควรเริ่มต้นด้วย ปัญญาหรือศีลก่อนค่ะ

คืองี้ครับ พอผมนั่งแล้วมันมีตัวต่อมาบินอยู่เหนือหัวครับ แต่จับหรือสัมผัสไม่ได้ แต่เสียงตัวต่อชัดเจนมาก ผมเอามือปิดหัวไว้ เขาพยายามจะต่อยผมให้ได้ พอผมยอมให้เขาต่อย ก็เจ็บนะครับ แต่พออกสมาธิแล้ว ไม่มีบาดแผล ไม่มีความเจ็บ ปกติดีทุกอย่าง? แล้วจะมีอีกครับ คือจะโดนอะไรคล้ายปลาไหลโยนใส่มือ หรือ เหรียญบาท ปาใส่หน้า เสียงชัดเจนมากเลย แต่ตรวจดูแล้วก็ไม่มีอะไร ผมงงมากเลยครับ
อ้อมีอีกอย่างครับ จะได้ยินคนพูดรัวๆเร็วๆ ดังไปไปหมด จับความไม่ได้ และรู้สึกว่ามีคนมาล้อม กับ จ้องมอง ใครรู้ช่วยตอบผมทีครับ ผมงงไปหมดแล้ว

เอามุมนี้บ้างเป็นไง นั่นยังเป็นแค่การคาดเดาแสดงโวหารตามความรู้สึกนึกคิด

ลงมือทำเลย ดังนี้


วงจรย่อยของไตรสิกขา มองคร่าวๆ จะเห็นเป็นเหมือนการฝึก 3 ส่วน ที่ดำเนินควบเคียงไปด้วยกันตลอดเวลา
ดังตัวอย่างในคัมภีร์วิสุทธิมัคค์ กล่าวถึงการฝึกเจริญอานาปานสติ คือกำหนดลมหายใจเข้าออก จับสาระได้ว่า ขณะที่ฝึกอยู่นั้น สังวร คือการควบคุมกิริยาอาการให้อยู่ในภาวะถนัดหรือเหมาะดีที่สุดแก่งาน เป็นอธิสีลสิกขา

การทำจิตใจให้ตั้งมั่นแน่วแน่ (อยู่กับงาน คือ อารมณ์ที่กำหนด) เป็นอธิจิตตสิกขา

การใช้ปัญญาหรือความรู้ความเข้าใจทีเกิดขึ้นเป็นไปอยู่ในเวลานั้น เป็นอธิปัญญาสิกขา

เมื่อลงมือภาวนาลงมือปฏิบัติ จะมีบททดสอบความรู้ความเข้าใจ การแก้ปัญหาชีวิตรูปนามขันธ์ 5 จากประสบการณ์จริง ซึ่งมิใช่จากการคาดเดา ดังนี้เป็นต้น

ความเห็นนี้ก็เหมือนกัน ไปเอาการกระทำ ของคนที่ขาดความเข้าใจในกายใจของตนเอง

ดันไปหยิบยกเอามา แล้วบอกเป็นประสบการณ์จริง ไม่ใช่คาดเดา

มันเป็นเรื่องของคนอื่นเขา เป็นกายใจคนอื่น
พูดมาได้เป็นประสบการณ์จริง ความคิดหรือจินตนาการของใครคนนั้นต้องแก้ด้วยตนเอง
ไม่ใช่ไปเอาจินตนาการคนอื่นมาแล้วบอกว่าเป็นธรรมะ

จะหาสมาธิจากกรัชกายมันช่างยากเย็นแสนเข็นซะเหลือเกิน