อธิบายได้ชัดเจนครับ
สาธุครับ

แปลให้หน่อยสิครับ ผมไม่ถนัดบาลีเลยครับ

แปลให้หน่อยสิครับ ผมไม่ถนัดบาลีเลยครับ [/quote]

อนุสัย ก็ คือ กิเลส เป็นสภาพที่เศร้าหมองแห่งจิต ที่ตามนอนเนื่องทุกภพที่เกิดอยู่ ท่านจึงแบ่งกิเลสไว้เป็น ๓ ระดับ อย่างหยาบ อย่างกลาง อย่างละเอียด คือ
๑. วีติกกมกิเลส กิเลสอย่างหยาบเป็นเหตุให้กระทำผิดทาง กาย วาจา กิเลสชนิดนี้กำจัดได้ด้วย ศีล
๒. ปริยุฏฐานกิเลส กิเลสอย่างกลางที่คอยเผาลนจิตใจให้ร้อนรุ่ม กระวนกระวาย กิเลสชนิดเกิดขึ้นทางใจ แต่ยังมิได้แสดงออกมาทางกาย ทางวาจา กิเลสชนิดนี้กำจัดได้ด้วย สมาธิ
๓. อนุสัย กิเลสอย่างละเอียดที่นอนนิ่งอยู่ในสันดานมิได้แสดงออกมาให้ใครรู้ แม้แต่ตัวเองก็ไม่รู้ เมื่อมีสื่งมายั่วยวนถึงจะแสดงอาการให้เห็น กิเลสชนิดนี้ กำจัดได้ด้วยปัญญา
มีอยู่ ๗ อย่าง คือ
๑. กามราคานุสัย ๒. ปฎิฆานุสัย ๓. ทิฏฐานุสัย ๔. วิจิกิจฉานุสัย ๕. มานานุสัย ๖. ภวราคานุสัย ๗. อวิชชานุสัย

กิเลส คือ ความโลภ ความโกรธ ความหลง ถ้าจะแยกแยะรายละเอียดลงไปอีก ความโลภ ความโกรธ ความหลง ก็ย่อมเกิดจากการได้สัมผัส แล้วเกิด อารมณ์ ความรู้สึก ความคิด

ดังนั้น กิเลส อย่างละเอียด ก็คือ เมื่อบุคคลได้รับการสัมผัสทางอายตนะทั้งหลาย แล้วเกิดความคิด อารมณ์ ความรู้สึก ทุกรูปแบบ ยกตัวอย่างเช่น ถ้าบุคคล ได้พบเห็นสิ่งใดก็ตาม แล้วรู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไร นั่นคือ กิเลสอย่างละเอียด(ความหลง) และเมื่อรู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไร แล้วเกิดอารมณ์ ต่างๆเช่นชอบ รัก หรือคิดว่าดี คิดว่างาม ฯลฯ (ความโลภ) นั่นคือกิเลสอย่างละเอียด เมื่อเกิด อารมณ์ต่างๆแล้ว ก็จะเกิดความรู้สึก อยากได้ ไม่อยากได้ อยากเป็นไม่อยากเป็น หรือจะเรียกว่า เกิดความคิดว่าทำไมตัวเองไม่ได้ ทำไมตัวเองไม่มี ฯลฯ ซึ่งในทางภาษาอาจจะเรียกว่า อิจฉา นั่นคือ ความโกรธ ชนิดหนึ่ง อย่างนี้เป็นต้นขอรับ

คุณ sriariya

ในช่วงการให้ความหมาย ว่าสิ่งที่กระทบเป็นอะไร แค่นั้นยังไม่มีใครเป็นทุกข์

แต่ถ้าไปยึดสิ่งที่เกิดจากการกระทบนั้นเข้า ก็จะมีผู้เป็นทุกข์