พระโพธิสัตว์เป็นมนุษย์คนหนึ่ง มีชีวิตเลือดเนื้อ มีความรู้สึกนึกคิด รักสุขเกลียดทุกข์... เหมือนกันกับมนุษย์ทุกยุคทุกสมัยทั้งอดีตปัจจุบันและในอนาคต
พระโพธิสัตว์ออกบวชจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม ท่านไม่มีหนังสือตำราติดตัวไปด้วย ไปแต่ตัว ท่านเรียนรู้จากชีวิต คือ จากกายจากจิตใจของท่านเอง ศึกษาจนรู้เข้าใจชีวิตของตนเองอย่างแจ่มแจ้งถึงที่สุดแล้ว ก็ออกเที่ยวจาริกเผยแผ่สิ่งที่พระองค์ได้รู้แล้วนั่นแก่ผู้คนทุกชนชั้น เป็นเวลานานถึง 45 ปี จนกระทั่งมีคนรู้ตาม ที่เรียกกันว่า พุทธบริษัท 4 หลังจากพุทธบริษัทมั่นคงแล้ว พระองค์ก็ตาย (เรียกเป็นคำศัพท์ว่าดับขันธปรินิพพาน) ซึ่งก็อย่างเดียวกับสรรพสัตว์ทุกรูปทุกนามที่เกิดมาแล้วต้องตาย ไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้า หลังจากพระองค์ปรินิพานแล้ว....จึงมีการรวบรวมคำสอนของท่านไว้ในคัมภีร์ (จะเรียกพระไตรปิฎกก็เอา) ปัจจุบันชาวพุทธก็ศึกษาเรียนรู้ชีวิตจากคัมภีร์ ซึ่งมีคำสอนมากมายหลายแง่มุม สุดแต่ว่าใครจะหยิบฉวยเอาแง่ด้านใด (อุปมาเหมือนเรียนรู้เกี่ยวกับช้าง)
สรุปได้ว่า พระพุทธเจ้าเป็นคน คำสอนของพระพุทธศาสนาจึงเกี่ยวกับคน ถ้าเข้าใจพระพุทธศาสนาก็เข้าใจคนเข้าใจโลกและชีวิตเข้าใจสังคม (ที่เสื่อมหรือเจริญก็เพราะคน)
