ก็เล่นใช้ตรรกง่ายๆ(พี่โฮว่ามักง่ายเสียล่ะมากกว่า )
จะบอกให้เอาบุญ ที่กรัชกายไม่สำเหนียกกับคำอธิบายความของพี่โฮ
เป็นเพราะกรัชกาย.....ไม่มีสุตตะมยปัญญา

เพราะกรัชกายเล่นท่องจำคำศัพท์ มันเลยทำให้กรัชกายแยกแยะไม่ออก
ระหว่างคำแปลกับคำอธิบาย เมื่อกรัชกายมาเจอคำอธิบายซึ่งมันมีตัวอักษร
ที่ผิดไปจากคำแปลที่กรัชกายจำ จึงทำให้กรัชกายเถียงคำไม่ตกฟาก เถียงข้างๆคูๆ

ที่ถามว่าจะเอาปัญญาที่ไหนมาใช้ นี่ก็อีกเล่นอ่านแต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้า
ขาดปัญญาในเรื่องของสุตตะ เลยไม่รู้จักหาเหตุที่มา

การเอาปัญญามาฟัง มันก็ต้องมีปัญญาอยู่ก่อนแล้ว ปัญญาที่ว่าก็คือ....สภาวะไตรลักษณ์
การรู้สภาวะไตรลักษณ์ คือการไปรู้เห็นสภาวะในกายใจของตนเอง
การรู้ไตรลักษณ์ต้องรู้ด้วยการเห็นสภาวะนั้นจริงๆ ...ไม่ใช่จากการอ่านหรือฟัง
ไตรลักษณ์จึงไม่ใช่ ปัญญาที่เกิดจากการฟังหรืออ่าน
สุตตะมยปัญญาจึงหมายถึง ใช้ปัญญาไตรลักษณ์มาฟังหรืออ่านพระธรรม
เพื่อให้เกิด....สัมมาทิฐิ

กรัชกายท่องแต่คำแปล เลยไม่รู้ว่า ปัญญาก็คือผลของการปฏิบัติ
มันจึงมีหลายความหมาย เช่น.... ไตรลักษณ์ และสัมมาทิฐิเป็นต้น

สรุปสุตตะมยปัญญาก็คือ การฟังหรืออ่านที่สัมปยุตด้วยปัญญาไตรลักษณ์
ผลที่ได้ก็คือสัมมาทิฐิ

จ๊ะเอ๋

ตายแล้ว กรัชกาย ช่างกล้าประทะคารมกับโฮฮับนะนี่ กล้าหาญมากทีเดียว ไปให้ตลอดนะจ๊ะ เท่าที่เห็นมาเคยมีคนมาลองของกับโฮฮับอยู่หลายคน แต่อยู่ไม่นานซักคน มาจ๊ะจ๋ากับคุณโฮฮับได้แป๊บเดียวแล้วก็พากันเผ่นหนีโฮฮับไปหมด ของเขาแรง

เห็นท่าจะจริงของเขาแรงจินๆฟิวมักๆ แต่แพ้คำศัพท์ทางธรรม เห็นงี้เผ่นป่าราบ

พี่โฮ จงยกตัวอย่าง สุตมยปัญญา ไม่ต้องพล่ามมากนะขอรับ เอาเนื้อๆ

ตอนปัญจวัคคีย์ฟังพระธรรม ที่พระพุทธองค์ทรงตรัสสอนในบทของ...อนัตตลักขณสูตร
แบบนี้เรียกว่า......ปัญจวัคคีย์ใช้สุตตะมยปัญญาฟังอนัตตลักขณสูตร

จ๊ะเอ๋

ตายแล้ว กรัชกาย ช่างกล้าประทะคารมกับโฮฮับนะนี่ กล้าหาญมากทีเดียว ไปให้ตลอดนะจ๊ะ เท่าที่เห็นมาเคยมีคนมาลองของกับโฮฮับอยู่หลายคน แต่อยู่ไม่นานซักคน มาจ๊ะจ๋ากับคุณโฮฮับได้แป๊บเดียวแล้วก็พากันเผ่นหนีโฮฮับไปหมด ของเขาแรง

มีพระอภิธรรมปิฎกกล่าวญานวัตถุ๓ในเรื่องของปัญญาไว้.........

ติกนิเทศ
[๘๐๔] ในญาณวัตถุหมวดละ ๓ นั้น จินตามยปัญญา เป็นไฉน
ในการงานทั้งหลายที่ต้องน้อมนำไปด้วยปัญญาก็ดี ในศิลปะทั้งหลายที่ต้อง
น้อมนำไปด้วยปัญญาก็ดี ในวิชาทั้งหลายที่ต้องน้อมนำไปด้วยปัญญาก็ดี บุคคลมิ
ได้ฟังจากผู้อื่น ย่อมได้กัมมัสสกตาญาณ หรือย่อมได้สัจจานุโลมิกญาณ ว่ารูปไม่
เที่ยง ดังนี้บ้าง ว่าเวทนาไม่เที่ยง ดังนี้บ้าง ว่าสัญญาไม่เที่ยง ดังนี้บ้าง ว่าสังขาร
ทั้งหลายไม่เที่ยง ดังนี้บ้าง ว่าวิญญาณไม่เที่ยง ดังนี้บ้าง ย่อมได้อนุโลมิกญาณ
ขันติญาณ ทิฏฐิญาณ รุจิญาณ มุติญาณ เปกขญาณ ธัมมนิชฌานขันติญาณ
อันใด ซึ่งมีลักษณะอย่างนั้น นี้เรียกว่า จินตามยปัญญา
สุตมยปัญญา เป็นไฉน
ในการงานทั้งหลายที่ต้องน้อมนำไปด้วยปัญญาก็ดี ในศิลปะทั้งหลายที่ต้อง
น้อมนำไปด้วยปัญญาก็ดี ในวิชาทั้งหลายที่ต้องน้อมนำไปด้วยปัญญาก็ดี บุคคลได้
ฟังจากผู้อื่นแล้ว จึงได้กัมมัสสกตาญาณ หรือได้สัจจานุโลมิกญาณ ว่ารูปไม่เที่ยง
ดังนี้บ้าง ว่าเวทนาไม่เที่ยง ดังนี้บ้าง ว่าสัญญาไม่เที่ยง ดังนี้บ้าง ว่าสังขารทั้งหลาย
ไม่เที่ยง ดังนี้บ้าง ว่าวิญญาณไม่เที่ยง ดังนี้บ้าง ได้อนุโลมิกญาณ ขันติญาณ
ทิฏฐิญาณ รุจิญาณ มุติญาณ เปกขญาณ ธัมมนิชฌานขันติญาณ อันใด ซึ่งมี
ลักษณะอย่างนั้น นี้เรียกว่า สุตมยปัญญา
ปัญญาของผู้เข้าสมาบัติแม้ทั้งหมด เรียกว่า ภาวนามยปัญญา

อธิบายปัญญา๓ ได้ดังนี้ครับ
๑.จินตมยปัญญา ............๒.สุตมยปัญญา..........๓.ภาวณามยปัญญา

หลักการโดยรวมตามบัญญัติทั้งสาม ไม่ได้มีความหมายว่า ความคิดทำให้เกิดปัญญา
การฟังไม่ได้ทำให้เกิดปัญญา และการภาวนาไม่ได้ทำให้เกิดปัญญา

แต่ความหมายที่แท้จริงของบัญญัตินั้น ..............ได้แก่

๑. จินตมยปัญญา คือการใช้ปัญญามาเป็นหลักในการคิด

๒. สุตมยปัญญา คือการใช้ปัญญามาเป็นหลักในการอ่านและฟัง

๓.ภาวนามยปัญญา คือการใช้ปัญญามาเป็นหลักในการพิจารณา....ฌาน

สรุปในช่วงนี้สั้นๆ ก็คือ การเอาปัญญามาฟัง คิด อ่านและภาวนา
จะทำให้เกิด.......ญานรู้(วิชชา) และรู้อะไรบ้างก็มีกล่าวไว้ในพระธรรมที่ผมเอามาอ้างอิง

เน้นอีกครั้งครับว่า จินตมยปัญญา...สุตมยปัญญา...ภาวนามยปัญญา
ไม่ใช่การทำให้เกิดปัญญา แต่เป็นการเอาปัญญามาใช้ ในลักษณะที่แตกต่างกัน
คือเอาปัญญามาใช้กับการคิด ....เอาปัญญามาใช้กับการฟัง....
และเอาปัญญามาใช้กับการภาวนา(ฌาน)

เอกอนก็เป็นคนหนึ่งที่
ถ้าไม่จำเป็นจะไม่ต่อกรกับท่านโฮเรยยย...

จะไปกลัวอะไรทำไมกับลุงโฮ...ผู้เฒ่าฟั่นเฟือนธรรม...
แสดงเหตุผลสู่กันฟังไปเรื่อยๆ เดียวผู้อ่าน ท่านจะมาช่วยกันตัดสินเองครับ
ว่าอันไหนใช่ธรรม อันไหนไม่ใช่ธรรม


สุดท้าย "ธรรมะ ย่อมชนะอธรรมเองครับ

จะไปกลัวอะไรทำไมกับลุงโฮ...ผู้เฒ่าฟั่นเฟือนธรรม...
แสดงเหตุผลสู่กันฟังไปเรื่อยๆ เดียวผู้อ่าน ท่านจะมาช่วยกันตัดสินเองครับ
ว่าอันไหนใช่ธรรม อันไหนไม่ใช่ธรรม

สุดท้าย "ธรรมะ ย่อมชนะอธรรมเองครับ

5555ที่นี้คงมีแต่พวกธรรมมะ เลยคิดเข้าข้างตนเองว่า ธรรมมะย่อมชนะอธรรม งั้นเชิญเข้าข้างตนเองว่าเป็นพวกธรรมมะธรรมโมกันต่อไปเถอะจ้ะ แต่ถ้าไม่ใช่ธรรมมะของจริง ก็อย่าอาจหาญมาต่อกรกับวิชามารละกัน
เคยได้ยินคำนี้มั้ยจ้ะอโสกะ แพ้เป็นพระ ชนะเป็นมาร อโสกะอยากเป็นพระหรืออโสกะอยากเป็นมาร
แต่คุณน้องอยากเป็นมารเพราะคุณน้องหมั่นไส้อโสกะมากกกก555+

จะไปกลัวอะไรทำไมกับลุงโฮ...ผู้เฒ่าฟั่นเฟือนธรรม...
แสดงเหตุผลสู่กันฟังไปเรื่อยๆ เดียวผู้อ่าน ท่านจะมาช่วยกันตัดสินเองครับ
ว่าอันไหนใช่ธรรม อันไหนไม่ใช่ธรรม

สุดท้าย "ธรรมะ ย่อมชนะอธรรมเองครับ

๔. อยากทราบเรื่องมาร
ถาม ขอให้อธิบายคำว่า มาร โดยละเอียด

ตอบ มารนั้นหมายถึง สิ่งที่ฆ่าหรือขัดขวางบุคคลให้ตายไปจากคุณงามความดี หรือขัดขวางไม่ให้บรรลุคุณงามความดี ในเวลาที่ตายจากโลกมนุษย์แล้ว ท่านแบ่งไว้ ๕ อย่าง คือ
๑. อภิสังขารมาร มารคือเจตนากรรมในอดีตภพ อันได้แก่ปุญญาภิสังขาร เจตนาอันเป็นบุญได้แก่ เจตนาในมหากุศล ๘ รูปฌานกุศล ๕ อปุญญาภิสังขาร เจตนาคือบาป ได้แก่ เจตนาในอกุศล ๑๒ และอาเนญชาภิสังขาร เจตนาที่ไม่หวั่นไหวคือเจตนาในอรูปฌานกุศล ๔
ก็อภิสังขารมารคือ เจตนาในอภิสังขารทั้ง ๓ นี้เป็นเหตุให้ปฏิสนธิในภพภูมิต่างๆ เมื่อยังต้องปฏิสนธิคือยังต้องเกิดในภพต่างๆ อยู่ย่อมไม่พ้นไปจากความทุกข์ได้ อภิสังขารคือเจตนากรรมเหล่านี้ที่ชื่อว่ามาร ก็เพราะเป็นผู้ทำลายหรือกีดกันปิดกั้นหนทางที่บุคคลจะเข้าถึงความพ้นทุกข์ พูดง่ายๆ ก็คือ อภิสังขารมารนั้นปิดกั้นทางที่จะให้ถึงมรรคผลนิพพาน นี่เป็นมารข้อแรก
๒. กิเลสมาร มารคือกิเลส กิเลสชื่อว่าเป็นมาร เพราะกำจัดขัดขวางมิให้บุคคลกระทำความดี ทำให้บุคคลทั้งหลายต้องได้รับความทุกข์ทั้งในปัจจุบันและอนาคต
๓. ขันธมาร มารคือขันธ์ ๕ ขันธ์ชื่อว่าเป็นมาร คือเป็นตัวขัดขวางการกระทำคุณงามความดี ทั้งนี้เพราะขันธ์ ๕ เป็นสภาพที่ถูกปัจจัยปรุงแต่ง ไม่มั่นคงถาวรมีอันแปรปรวนไปเป็นธรรมดา เสื่อมไป เพราะชราและพยาธิ ทำให้ไม่สามารถบำเพ็ญกุศลให้ถึงที่สุดได้ เพราะฉะนั้นขันธ์ ๕ จึงชื่อว่าเป็นมาร
๔. มัจจุมาร มารคือความตาย ความตายจัดเป็นมาร เพราะเป็นตัวการตัดโอกาสในการทำคุณงามความดี บางคนไม่เคยสนใจศึกษาและปฏิบัติธรรมเลย พอหันมาสนใจก็มีเหตุให้ต้องตายไปเสียก่อนที่จะได้ศึกษาและปฏิบัติธรรมตามที่ตั้งใจ ความตายจึงเป็นมารอย่างนี้
๕. เทวบุตรมาร มารคือเทพบุตร ท่านกล่าวว่าเทพบุตรองค์นี้เป็นหัวหน้าเทพบุตรในชั้นปรนิมมิตวสวตี เรียกกันสั้นๆว่า ท้าววสวัตตีมาร ท้าววสวัตตีมารองค์นี้แหละ ที่ตามผจญพระพุทธเจ้ามาตั้งแต่ยังไม่ตรัสรู้ จนกระทั่งตรัสรู้แล้ว นอกจากนั้นยังเที่ยวชักชวนให้คนที่กำลังทำความดี เลิกละการทำความดีเสีย เที่ยวชักชวนพระภิกษุภิกษุณีให้เลิกปฏิบัติ แล้วสึกมาเสวยกามสุข เทพบุตรองค์นี้จึงจัดเป็นมาร เพราะคอยขัดขวางคนทั้งหลายไม่ให้ทำความดี โดยเฉพาะความดีขั้นสูงสุด คือ มรรคผลนิพพาน
ทั้งหมดนี้คือเรื่องของมาร ๕ อย่างที่คุณอยากทราบ
ขอสรุปให้ทราบว่า มาร ๕ อย่างมี อภิสังขารมาร กิเลสมาร ขันธมาร มัจจุมาร และเทวบุตรมาร

5555ที่นี้คงมีแต่พวกธรรมมะ เลยคิดเข้าข้างตนเองว่า ธรรมมะย่อมชนะอธรรม งั้นเชิญเข้าข้างตนเองว่าเป็นพวกธรรมมะธรรมโมกันต่อไปเถอะจ้ะ แต่ถ้าไม่ใช่ธรรมมะของจริง ก็อย่าอาจหาญมาต่อกรกับวิชามารละกัน
เคยได้ยินคำนี้มั้ยจ้ะอโสกะ แพ้เป็นพระ ชนะเป็นมาร อโสกะอยากเป็นพระหรืออโสกะอยากเป็นมาร
แต่คุณน้องอยากเป็นมารเพราะคุณน้องหมั่นไส้อโสกะมากกกก555+