ท่านที่ประสงค์จะไปปฏิบัติธรรม หรือพูดให้ดูแปลกใหม่ว่า "ปรนนิบัติธรรม" ตัวจริง ต้องเอาตัว ใจ ของตนเองข้ามผ่านด่านแห่ง ความนึกคิด (จิตสังขาร หรือ อุทธัจจะ) ไปให้ได้เป็นพักๆ เสียก่อนจึงจะได้พบธรรมตัวจริงเห็นธรรมตัวจริง ชัดขึ้นมาในกายและจิต

"สมมุติ บังปรมัตถ์ บัญญัติ บังความจริง" ถ้าจิตยังคิดนึก วิตกวิจารณ์ธรรม ไปตามคัมภีร์ ตำหรับตำรา และสิ่งได้รำ่เรียนรู้มา มันจะได้รับได้รู้แต่ธรรมที่เป็นแต่ตัวหนังสือหรือคำพูด

เมื่อไหร่เจริญภาวนาจนเอาชนะอุทธัจจะนิวรณ์ได้ชั่วคราวแล้วจึงจะได้สัมผัส สภาวะ สภาวัง หรือตัวธรรมที่แท้จริง

หากเข้าใจความหมายคำว่า "กััมมัฏฐาน" แล้วจะไปสับสนเรื่องความคิดอะไรเลย
กัมมัฏฐาน (หลบใช้คำว่า "แปลว่า" เพื่อให้โฮฮัีบเข้าใจด้วย) หมายถึงที่ตั้งแห่งการทำงานของจิต หรือที่ให้จิตทำงาน คือ สิ่งที่ใช้เป็นอารมณ์ในการเจริญภาวนา หรืออุปกรณ์ในการฝึกอบรมจิต หรืออุบายหรือกลวิธีเหนี่ยวนำสมาธิ เพื่อที่จิตจะได้มีงานทำเป็นเรื่องเป็นราว สงบอยู่ที่ได้ ไม่เที่ยวแล่นเตลิดหรือเลื่อนลยฟุ้งซ่านไปอย่างไร้จุดหมาย


พูดสั้นๆ กัมมัฏฐาน คือ สิ่งที่ใช้เป็นอารมณ์ของจิตที่จะชักนำให้เกิดสมาธิ หรืออะไรก็ได้ที่พอจิตเพ่งหรือจับแล้ว จะช่วยให้จิตแน่วแน่อยู่กับมัน เป็นสมาธิได้เร็ว และมั่นคงที่สุด พูดให้สั้นที่สุดว่า สิ่งที่ใช้ฝึกจิตฝึกสมาธิ

จากความเห็นของกรัชกาย พี่โฮขอนอกประเด็นกับความเห็นนี้หน่อย
ไม่ใช่อะไรหรอก เพียงแต่จะแนะนำให้กรัชกายมีความเข้าใจกับภาษา
เวลาเอาไปใช้หรือแสดงความเห็นมันจะได้เกิดประโยชน์ต่อตนเองและผู้อื่น

คำศัพท์.....หมายถึง กลุ่มคำหรือภาษาที่ใช้กันในสังคมใดสังคมหนึ่ง
อย่างเช่น ภาษาไทย....ภาษาอังกฤษ...ภาษาบาลี..สันสกฤตฯลฯ

คำแปล......หมายถึง บัญญัติหรือภาษาที่มีความหมายตรงกันอย่างเดียวกัน
กับบัญญัติหรือภาษาอื่นๆ เช่น eat แปลว่ากิน กมฺมแปลว่าทำฯลฯ

ความหมาย....หมายถึง สิ่งที่สื่อให้รู้ว่า คำศัพท์กับคำแปล ต้องมีความหมายเดียวกัน
เช่น eatกับกิน ต้องสื่อไปในทางเดียวกัน......คืออาการของการเอาอาหารเข้าปาก

อยากชี้ถึงปัญหาที่มักจะเกิดกับกรัชกาย นั้นคือความไม่เข้าใจในภาษา
อย่างเช่น บางครั้งภาษาที่เราใช้ ไม่มีคำศัพท์ที่ตรงกับภาษาอื่น
หมายความว่าเรายังไม่มีคำศัพท์ ที่แสดงอาการนั้น จึงจำเป็นต้องใช้คำทับศัพท์
หรือเรียกว่ายืมคำเขามาใช้ เช่น ก๋วยเตี๋ยว คอมพิวเตอร์ฯลฯ

เช่นเดียวกัน ภาษาบาลีบางคำมันไม่มีคำเฉพาะในภาษาไทย
คำบางคำที่ใช้ในภาษาไทยจึงทับศัพท์บาลี.......
ด้วยเหตุนี้คำศัพท์นั้น ย่อมต้องไม่มีคำแปล เพราะมันเป็นคำทับศัพท์

ประเด็นที่กรัชกายมักชอบก่อปัญหาก็คือ มักจะถามคำแปล หลังจากที่เขาอธิบายความหมาย
ของคำศัพท์ ซึ่งคำศัพท์นั้นเป็นบาลีที่ไม่มีคำในภาษาไทย
ที่เห็นเป็นภาษาไทยเป็นเพียงคำที่ยืมมาจากบาลี แล้วแปลงรูปแต่คงเสียงบาลีต้นแบบไว้

ท่านที่ประสงค์จะไปปฏิบัติธรรม หรือพูดให้ดูแปลกใหม่ว่า "ปรนนิบัติธรรม" ตัวจริง ต้องเอาตัว ใจ ของตนเองข้ามผ่านด่านแห่ง ความนึกคิด (จิตสังขาร หรือ อุทธัจจะ) ไปให้ได้เป็นพักๆ เสียก่อนจึงจะได้พบธรรมตัวจริงเห็นธรรมตัวจริง ชัดขึ้นมาในกายและจิต

"สมมุติ บังปรมัตถ์ บัญญัติ บังความจริง" ถ้าจิตยังคิดนึก วิตกวิจารณ์ธรรม ไปตามคัมภีร์ ตำหรับตำรา และสิ่งได้รำ่เรียนรู้มา มันจะได้รับได้รู้แต่ธรรมที่เป็นแต่ตัวหนังสือหรือคำพูด

เมื่อไหร่เจริญภาวนาจนเอาชนะอุทธัจจะนิวรณ์ได้ชั่วคราวแล้วจึงจะได้สัมผัส สภาวะ สภาวัง หรือตัวธรรมที่แท้จริง

อุตสาห์นั่งจิ้มแป้นมาสะยืดยาว เห็นแต่น้ำ เนื้อไม่มี

ถามสั้นๆ ในความคิดของโฮฮับ "กัมมัฏฐาน" หมายถึงอะไร ?

จะสรรหาคำมาพูดให้ตัวเองสับสนทำไมหนออุ้ยโสฯ(ใจเด็ก)

หยิบคำโน้นมาสมคำนี้ให้วุ่นวายไปหมด มาบอกให้ชาวบ้านข้ามด่านความคิด
แต่ดูตัวทำซิ เอาคำโน้นนี่นั้นมาปรุงแต่ง แบบนี้เรียกอะไรครับ

ที่โสกะกำลังทำอยู่มันหนักกว่าความคิดเสียอีก
เอาความคิดไปปรุงแต่ง จนเกิดกายสังขาร จวีสังขาร

เอาเรื่องความคิด จิตสังขาร อุทธัจจะ มาพูดผสมปนเปกันไปหมด
สอนเท่าไรไม่จำว่า ถ้าไม่รู้ก็อย่าพยายามเอาศัพท์แสงมาใช้มากเกินควร

โสกะจะบอกให้ความคิดมันเป็น ธรรมชาติ มันขึ้นอยู่กับกฎของอิทัปปจยตา
เพราะบุคคลยังมีรูปนามอยู่ ย่อมต้องมีความคิด พระอรหันต์ที่ยังมีชีวิต ก็ยังมีความคิด

เราต้องเข้าใจความคิดด้วย....อนัตตา แบบนี้ถึงจะถูก
ไม่ใช่มาบอกให้ชาวบ้านก้าวข้ามความคิด

เพราะความไม่รู้ในเหตุปัจจัยของโสกะ เลยเอาจิตสังขารมาเป็นความคิด
ไม่รู้เลยว่า มันเป็นคนล่ะอย่างกัน
ถ้ามาบอกว่า ให้ก้าวข้ามความคิดแบบนี้เรียกว่า มีอวิชา ไม่รู้ถึงสภาพธรรมที่เรียกว่า
ความคิด


ใครบอกโสกะครับว่า สมมุติบังปรมัตถ์ แบบนี้เรียกว่า..เละจนเลอะ
โสกะไปเห็นคำศัพท์แปลกๆเท่ๆ ก็เอามาพูดโดยขาดความเข้าใจ แบบนี้ทำให้พระธรมเพี้ยนหมด

ฟังให้ดีน่ะโสกะ......สิ่งที่บดบังปรมัตถ์ที่แท้คือ...อวิชา
แต่ถ้าเอาเหตุปัจจัยที่โสกะยกมา สมมุติไม่ได้บดบังปรมัตถ์ สิ่งที่บดบังปรมัตถ์คือบัญญัติ

ในส่วนของสมมุติ ........

สมมุติมีความสำคัญ เป็นสิ่งที่เราต้องปฏิบัติต่อสมมติ เราต้องทำสมมุติให้แจ้ง
การทำให้แจ้งหมายความว่า แจ้งในปรมัตถ์ คือแยกว่าธรรมชาติใดเป็นสมมติ
และธรรมชาติใดเป็นปรมัตถ์



โสกะคำพูดความเห็นนี่แหล่ะ เขาเรียกกายกรรม วจีกรรม ถูกจิตสังขารเล่นงาน
โดนอุทธัจจะเล่นงานซะอ่วมยังไม่รู้ตัว

I
พอเปิดฉากเข้ามาได้ก็ขวางธรรมเลยนะโฮฮับ

ใครฟุ้งซ่านกว่าใคร ก็ลองดูจำนวนตัวอักษรที่พิมพ์ในกระทู้ตอนนี้นะครับ กระทู้เขาตั้งไว้ดีแล้ว ย่นย่อ ลัดสั้น เข้าใจง่ายๆ คุณโฮกลับมาทำให้วุ่นวาย เข้าใจยาก เหมือนมาชักใบให้เรือเสียๆยังงั้นแหละ

เอาสั้นเข้าไปอีกไม่รู้ว่าโฮฮับจะเข้าใจได้หรือเปล่า

"หยุดความคิดนึกได้ ก็พบธรรม"

จะหยุดความคิดนึกได้ยังไงเดี๋ยวมาคุยกันต่อ เพราะนี่ท่านกรัชกายก็กำลังจ่อจะอธิบายอยู่แล้วครับ

ถามหน่อยแล้วเมื่อเจริญภาวนาจนเอาชนะ อุทธัจจะนิวรณ์ได้ชั่วคราวแล้ว เกิดสภาวะตัวธรรมแท้
ตัวธรรมแท้คืออะไร

อุ้ยนี่ไม่ยอมที่จะเข้าใจอะไรเลย ทำเป็นไม้แก่ดัดยากอยู่นั้นแหล่ะ

ใครเขาให้หยุด"คิดนึก"กันครับ มันต้องคิดก็รู้กำลังคิด เขาให้รู้เฉยๆ
ไม่ใช่ไปหยุดความคิดนึก
อุ้ยชอบเล่นคำเล่นภาษาหลงแล้วก็ไม่รู้ตัว
สำบัดสำนวนที่อุ้ยใช้ เก็บๆไว้บ้างก็ดีครับ
หรือเอาไว้จีบสาวอย่างเดียวก็พอครับ ท่านผู้อาวุโส(หัวใจเด็กวัยรุ่น)

ถ้าหยุดความคิดนึก วิตกวิจารณ์ไม่ได้ ไม่เป็นเสียตั้งแต่ตอนเริ่มต้น ไอ้ที่ว่าเพียงแต่เฝ้ารู้ตามอารมณ์นั้นอย่าได้ฝันไปเลย มันจะจะกลายเป็น รู้ แบบวิปัสสนึกไปเสียทั้งหมด