กะลาไปคิดแทนพระอริยะชน เอาความเป็นสังโยชน์เบื้องต้น ไปตัดสินว่าโสดาบันต้อง
เป็นอย่างโน้นอย่างนี้

ความหมายของคำว่า กิเลสเบาบาง มันหมายถึงในสังโยชน์๑๐ ละได้๓
ความเบาบางก็คือ.....๗ใน๑๐ มันไม่ได้หมายถึงละได้๓แล้วสังโยชน์ตัวอื่นจะเบาบางไปด้วย
มันตรงกันข้าม กิเลสสังโยชน์ที่เหลือจะแสดงอาการมากกว่าเก่า
เพราะตามธรรมชาติกิเลสที่หยาบกว่าจะแสดงออกมากกว่ากิเลสที่ละเอียด
และก็เป็นธรรมชาติอีกเหมือนกัน การแสดงออกของอาการก็เพื่อให้อริยชนท่านรู้
เพื่อการเดินมรรค



เพื่อไม่ให้สับสนอยากให้กะลาทำความเข้าใจเรื่องของกามราคะหน่อยครับ
กามราคะ มันเป็นความยินดียินร้ายอันเกิดขึ้นที่ทวาร๕ ตา หู จมูก ลิ้น กาย
ความติดใจหรือพอใจใน รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส
เรื่องคู่ครองเป็นเรื่องของภพมันเกิดที่ใจ

เรื่องของศีลก็เช่นกัน ศีลของปุถุชนแตกต่างเป็นคนล่ะความหมายกับศีลของอริยชน
ศีลของปุถุชนมันเป็นข้อห้ามประพฤติปฏิบัติ แต่ศีลของอริยชนเป็นการประพฤติปฏิบัติ

ความสำคัญของศีลอริยชนอยู่ที่จิต นั้นหมายความว่า กระทำด้วยจิตที่เป็นกุศล
ถ้าทำด้วยจิตที่เป็นกุศลแล้ว ก็ไม่ต้องไปคำนึงว่า ชาวบ้านจะมองการกระทำนั้นไปใน
ทางไม่ดี เพราะอริยชนมองแค่กายใจของตน



มันต้องแยกให้ออกว่า การยกตนข่มท่าน มันเกิดจากใคร
ถ้าเกิดจากโสดาบัน การแสดงออกของท่านเป็นการแสดงออกเนื่องด้วยท่านติดในกามคุณ๕
นั้นคือไม่พอใจในสิ่งที่เห็นหรือได้ยิน จึงเกิดทิฐิมานะแสดงออกไป จนชาวบ้านเข้าใจว่า
เป็นการยกตนข่มท่าน

ต้องเข้าด้วยว่า อาการยกตนข่มท่าน มันเป็นเรื่องสักกายทิฐิ
นั้นก็คือการยึดมั่นในกายตนจนเกิดมานะ เปรียบเทียบตัวตนของตนกับคนอื่น

เรื่องมานะมันไม่มีหยาบหรือละเอียด เพียงแต่มันต่างกันที่เหตุปัจจัย
ความหยาบหรือละเอียดคือระดับของสังโยชน์เบื้องต่ำและสูง

อย่างปุถุชนเหตุที่ทำให้เกิดมานะก็เพราะยังยึดติดในสังโยชน์เบื้องต่ำ
มานะซึ่งเป็นสังโยชน์เบื้องสูงเกิดขึ้นเพราะมีสังโยชน์เบื้องต่ำเป็นเหตุ

พระโสดาบันและพระสกิทาคา ก็มีกามราคะและปฏิฆะเป็นเหตุแห่งมานะ

พระอนาคามี ไม่มีเหตุแห่งสังโยชน์เบื้องต่ำ มานะสังโยชน์ท่านเกิดจากผัสสะและเวทนา

อยากจะสรุปให้ฟัง เรื่องการขบกัด แขวะอะไรจำพวกนี้
ประเด็นมันไม่ได้อยู่ที่ผู้กระทำ เพราะการกระทำเกิดจากใครเราต้องไปดูที่ใจของผู้กระทำ
ไม่ใช่เอาใจเราไปดูการกระทำของคนอื่น
กิเลสมันเกิดที่ใจ มันไม่ได้เกิดที่การกระทำ การที่เราไปดูการกระทำของผู้อื่น
ทั้งๆที่เราไม่รู้เลยว่า ในใจของผู้กระทำเป็นอย่างไร สิ่งที่เกิดขึ้นมันก็เป็นใจของผู้มองนั้นเอง

ไม่ถูกเลยสักนิดครับ ไอ้ที่พูดมาทั้งหมดท่านเรียกว่าฟุ้งบัญญัติ ปรุงแต่งธรรมะครับ

ความเห็นของคุณมันก็แค่ ยกเอาของสองสิ่งเปรียบเทียบกัน แล้วก็เอาความคิดตัวเองเป็นหลัก

ความคิดของคุณมันเป็นความคิดของปุถุชน ยึดหลักง่ายๆโดยเอาคุณภาพทางตัวตนมาตัดสิน

แบบนี้ผิดหลักคำสอนของพระพุทธองค์...........
พูดให้เข้าใจง่ายๆก็คือ เอากิเลสมาตัดสินเปรียบเทียบสถานะของบุคคล

สติทัน...กิเลส....สาธุ..



เกิดนิพพิทาญาณ....เห็นความไม่เป็นสาระ....สาธุ..