เคยเตือนแล้วว่าอย่าล๊อกให้ตอบ เพราะธรรมะเป็นอนัตตา

การจะสวดมนต์ให้บรรลุธรรม ต้องสวดไป ทำไปตามความหมายที่ถูกต้องของบทสวด

เช่น สันทิฏฐิโก แปลว่า

ธรรมะที่พระพุทธเจ้าทรงสอนนั้น เป็นสิ่งที่ผู้มีความเห็นถูกต้อง(ผู้ที่ทำความเห็นให้ถูกต้อง)จะรู้ได้ด้วยตนเอง

เห็นถูกต้องคือ้เห็น อนัตตา

การปฏิบิัติก็คือ ค้นให้พบอนัตตา

สงบเงียบดีจริงหนอ ไม่วุ่นวายหนอ เมื่สิ่งกางกั้นต่างๆหรือที่บาลีเรียกว่านิวรณ์ธรรม สงบลง ที่เหลือต่อไปก็คือความสงบ ดิ่ง ตรึง แน่ว เข้าไปเป็นหนึ่งเดียว คือรู้บริสุทธิ์ผุดลอยเด่นเป็นเอกให้จิตดวงนั้นเสวยผลอยู่จนกว่าจะหมดเหตุหมดปัจจัย

นิวรณ์สงบชั่วคราว เหมือนเอาหินทับหญ้าไว้ ยกหินขึ้นเมื่อไรหญ้าก็งอกขึ้นมาอีก แล้วเมื่อนั้น ดวงจิตดวงใจซึ่งลอยเด่นเสวยวิบากนั่นนี่อยู่ ก็ร่วงหล่นมาอยู่ที่ตาตุ่มเช่นเคย

ดวงดาววับวาวเคยเด่นพราวยังหล่น

http://www.youtube.com/watch?v=bIR-wqwDvao

เมื่อได้สัมมาสมาธิเป็นบาทฐานแข็งแรงดีแล้ว ถอยลงมาที่ฌาณ 1 ให้วิตกวิจารณ์คือความสังเกตพิจารณาทำงานได้ ก็ให้เจริญสติปัญญาต่อเพื่อค้นหาสมุทัยให้พบแล้วถอนเสียก็เสร็จงานไปตามลำดับ

อาจารย์ก็พูดไป

บางคนบางท่านก็ถอยลงมามากกว่านั้นเพื่อให้เห็นทุกขเวทนาชัด จึงถอยลงมาอยู่ที่จิตสามัญรับผัสสะและเวทนาเต็มๆแล้วใช้เพียงแค่ขณิกะสมาธิประคองสติปัญญาให้นิ่งรู้นิ่งสังเกตทุกขเวทนา รับรู้ความยินดียินร้าย แล้วใช้ ขันติ ตะบะ วิริยะ สติ ปัญญา ละความยินดียินร้ายออกเสียได้ ตัณหาไม่อาจเกิด จนเวทนานั้นดับไป

เห็นพูดๆกันนะว่า ถอยๆๆออกไปนิด อีกนิดๆหนึ่ง ถอยไปถอยมา ไม่ถอยจนลงคลองรึอาจารย์ แหมพูดเหมือนกับว่า จับจิตถอยนามธรรมไปตั้งไปวางตรงนั้นตรงนี้ได้ เหมือนจับขวดเหล้าขวดเบียร์ไปตั้งบนโต๊ะเลยนะ

ยินดีกับการฟื้นกลับของลานธรรมจักร อยากให้กรัชกายกลับมาเล่าเรื่องของคุณศักดิ์ผู้จากไป และเฉลยปริศนาว่าเขาคือใครในลานธรรม

นามธรรมนั้นโยกย้ายง่ายยิ่งกว่ารูปธรรมนะกรัชกาย จะฝึกย้ายก็รีบกลับมาเรียนต่อ อย่ามัวงอนให้ใครๆต้องตามง้อให้วุ่นวายเลยนะ

กรัชกายไม่ยอมกลับมาจริงๆ

ที่กรัชกายพูดอย่างนี้แสดงว่าขาดประสบการณ์จริงทางด้านการปฏิบัติ จึงไม่รู้วิธีการปรับเลื่อนระดับจิตโดยละเอียด

ถ้าเคยสังเกตเรื่องที่อโศกะเคยบอกว่าจิตที่เป็นสติ ปัญญาถ้ามีระดับสมาธิแตกต่างกันไปก็จะรู้สภาวะลึกละเอียดแตกต่างกันไปตามลำดับ
จากหยาบไปหาละเอียด
ระดับที่ 1 รู้ลมหายใจเข้าออก
ระดับที่ 2 รู้อาการเต้นของหัวใจ
ระดับที่ 3 รู้อาการเต้นตอดของชีพจร
ระดับที่ 4 รู้อาการสั่นสะเทือนในร่างกาย
ระดับที่ 5 เหลือแต่ผู้รู้บริสุทธิ์หยุดปฏิกิริยาทุกอย่าง

ผู้ฝึกหัดปฏิบัติจนชำนาญสามารถจะเลื่อนรู้เข้าออกหยาบละเอียดได้ตามใจปารถนาคล้ายการปรับโฟกัสกล้องถ่ายรูปหรือกล้องจุลทัศน์