คุณคงจำได้ที่ผมบอกว่า นิพพานมีสามทาง นั้นก็คือการปฏิบัติให้ถึงนิพพาน
มีอยู่สามมรรควิธี นั้นก็คือ......
๑.สุตตมยปัญญา
๒.จินตมยปัญญา
๓.ภาวนามยปัญญา

รูปที่คุณเอามา มันเป็นการอธิบายมรรควิธีส่วนย่อยของ......ภาวนามยปัญญา
ความหมายแท้ของการทำภาวมยปัญญาก็คือการเอาปัญญาไตรลักษณ์ ไปเพ่งหรือทำฌาน

การเพ่ง ท่านไม่ได้เพ่งสิ่งที่เรียกว่า อนิจจัง ทุกขัง หรืออนัตตา
ท่านท่านเพ่งที่ตัวสังขาร นั้นก็คือเพ่งการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป
และในการเพ่งนั้นจะต้องมีปัญญามาประกอบด้วย ปัญญาเป็นสภาวะเดียว
แต่มีความหมายหรือผลเป็นสาม นั้นก็คือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

ผู้ปฏิบัติจะเลือกเอาอย่างใดมาเป็นผลของของเพ่งก็ได้
ถ้าเลือกการเพ่งสังขารให้เกิดผลเป็น....อนิจนิจจัง เราก็เรียกการเพ่งนั้นว่า....อนิมิตนิพพาน
ถ้าเลือกเพ่งสังขารโดยให้ผลเป็น.........ทุกขัง เราเรียกการเพ่งนั้นว่า.....อัปปณิหิตนิพพาน
ถ้าเลือกเพ่งสังขารโดยให้ผลเป็น.........อนัตตา เราเรียกการเพ่งนั้นว่า.....สุญญตนิพพาน

โสกะเปรียบเหมือนนกแก้วที่เกาะอยู่บนตอไม้ ไปหยิบยกคำสอนของอาจารย์ตนมา
โดยไม่รู้ความหมาย ไม่รู้เลยว่า สิ่งอาจารย์ตนพูด ก็ไปลอกถอดแบบมาจากพระอภิธัมมัตถสังคหะ
ยกยออาจารย์ตนสูงส่งเกินพระพุททธองค์ ปรามาสปริยัติ ทั้งๆที่ปริยัติคือปัญญาของพระพุทธเจ้า


โสกะโปรดรับรู้ไว้ครับว่า รูปที่คุณเอามาลงมันเป็นการลอกเลี่ยนเขามา
แล้วก็มาต่อเติมเสริมแต่ง ทำเป็นรูปภาพ มันก็แค่ตำราที่ลอกมาจากปริยัติ

โสกะเปรียบเหมือนนกแก้วที่เกาะอยู่บนตอไม้ ไปหยิบยกคำสอนของอาจารย์ตนมา
โดยไม่รู้ความหมาย ไม่รู้เลยว่า สิ่งอาจารย์ตนพูด ก็ไปลอกถอดแบบมาจากพระอภิธัมมัตถสังคหะ
ยกยออาจารย์ตนสูงส่งเกินพระพุททธองค์ ปรามาสปริยัติ ทั้งๆที่ปริยัติคือปัญญาของพระพุทธเจ้า

ไม่ต้องอ้างคัมภีร์ เพราะมีสภาวะจริงๆให้พิสูจน์ได้ทันที ทุกเมื่อ ในกายของคุณกรัชกายเอง ทำไมต้องไปอ้างคัมภีร์ กลัวผิดธรรม ผิดทางหรือ แสดงว่ายังไม่เข้าใจถ่องแท้ว่า ธรรมะที่พระพุทธเจ้าทรงสอน ก็คือ เรื่องของกาย ของใจ มีอยู่ในกายในใจหรือจิตของเรานี้ทั้งสิ้น คัมภีร์เล่มที่กว้างศอก ยาววา หนาคืบเล่มนี้แหละที่มีธรรมะให้พิสูจน์ทั้ง 84,000 พระธรรมขันธ์ หรือมากกว่า เพราะมีอีกหลายเรื่องที่พระบรมศาสดาไม่นำมาแสดงแต่ทรงทิ้งไว้ให้พุทธสาวกพิสูจน์ความจริงกันเอาเอง

รู้วิธีการอ่านธรรมในกายและจิตให้ถูกต้อง และถูกวิธีซิ ทุกอย่างมีในกายใจนี้ทั้งหมด

ถ้ายังไม่รู้วิธี พึงใส่ใจ และทำความละเอียดเรื่องปัจจุบันอารมณ์ให้มากๆ แล้วจะพบวิธีปฏิบัติธรรมตามธรรมชาติเฉพาะตัวของคุณกรัชกายเอง

กรัชกาย


หลักธรรมก็คือว่า ...เมื่อกายและจิต สงบ สยบนิวรณ์ได้แล้ว ย่อมควรแก่การทำงานบำเพ็ญเพียรทางจิต เพราะขณะนั้น สติ ปัญญา จะมีความคมกล้า สามารถรู้เห็นสิ่งที่ละเอียด ลึกซึ่ง ทั้งปวง สมาธิ หรือความตั้งมั่นของจิตก็ทนต่อการทำงานพิสูจน์ธรรม ค้นคว้าวิจัยธรรมได้เป็นระยะเวลายาวเพียงพอที่จะ รู้ เห็น อารมณ์ต่างๆตั้งแต่เกิดขึ้น....ตั้งอยู่....จนดับไป

คัมภีร์....ผมอ้างคัมภีร์ไม่ค่อยเป็นครับ ต้องขออภัย

เรื่องเครื่องชี้วัดระดับของสมาธิ หรือความสงบในกายและจิตดังรูปที่แสดง มีลำดับที่ละเอียดลึกลงไปเริ่มจาก ลมหายใจ หัวใจเต้น ชีพจร กระแสสั่นสะเทือนในร่างกาย และสังขารุเปกขาญาณเป็นที่สุดนี้ เป็นผลจากการพิสูจน์ธรรมของอโศกะเอง เห็นว่าน่าจะพอมีประโยชน์กับ ผู้คนทั่วไป จึงนำมาทำเป็นไดอะแกรม แผ่นภาพ และเล่าสู่กันฟังเป็นธรรมทัศนะ ครับ ใครจะเชื่อไม่เชื่อ ก็ท้าให้พิสูจน์ เพราะมีความจริง(สัจจะ)รองรับอยู่ในกาย ใจ นี้เสมอๆ ชั่วกาลนาน


ภาพที่ยกมาประกอบเขียนขึ้นเมื่อปี 2548 โดยอาศัยศิษย์ที่เก่งคอมพ์ ทำรูปให้ จึงไม่มีขั้นตอนหัวใจเต้น และระดับที่ 5 ลึกสุดที่ว่า นิ่งรู้อยู่เฉยๆ ไม่ได้ระบุว่าเป็น...สังขารุเปกขาญาณ....

ระดับของสมาธิ อธิบายให้เข้ากับยุคสมัย ในภาษาและตัวอย่างของจริงที่จะให้รู้ง่ายเห็นง่าย จึงอาจไม่เหมือนในตำราหรือคัมภีร์ แต่สภาวะเมื่อเข้าถึงเป็นอันเดียวกันครับ พิสูจน์ได้เดี๋ยวนีเลย ท้าให้พิสูจน์ด้วยครับคุณกรัชกาย

ผมเคยแนะนำคนที่เขาไม่มีมานะทิฏฐิมากลองพิสูจน์ดู เขาลงมือทำ แล้วได้ประโยชน์กับการปฏิบัติภาวนาของเขาต่อไปมากๆเลยครับ หลายท่านชำระจิตให้ขาว จนเกือบจะรอบได้ โดยอาศัยเครื่องชี้วัดเหล่านี้มาทำเป็นกรรมฐานก็มีครับ

ที่สังเกตได้และมีจำนวนซ้ำทางสถิติค่อนข้างสูงคือ

ถ้านักศึกษาคนใด สามารถทำความสงบกายสงบใจและรู้ชัดชีพจรทั้งร่างได้ภายในเวลา1 - 3 นาที หรือรู้ได้เสมอ คนผู้นั้น จะรู้ธรรมเห็นธรรม บรรลุธรรม รวดเร็วมากครับ บางคน 3 วัน กูตาย มีอยู่ท่านหนึ่งเป็นนายแพทย์
ได้ฟังเรื่องนี้แล้วนำไปทดสอบ หลังจากนั้นเกิดการต่อยอดขึ้นไปเองโดยธรรม อีกวันครึ่ง อนัตตาก็ชัด กูก็พลอยตายไปด้วย น่าอัศจรรย์ใจจริงๆ

ดูข้อความที่คาดสีต่างๆไว้ให้ดีนะครับ

1.เรื่องปัญญา 3 ที่พระพุทธองค์ทรงสอน คุณโฮฮับเอามาบอกว่า.....นิพพานมีสามทาง
นั้นก็คือการปฏิบัติให้ถึงนิพพานมีอยู่สามมรรควิธี

พูดอย่างนี้แหละชัดว่าบิดเบือนพุทธพจน์ แต่งตำราใหม่ตามความเข้าใจและความเห็นของตัวเอง

ที่ถูกต้องมรรควิธีสู่พระนิพพาน มีทางเส้นเดียว คือ อริยมรรค มีองค์ 8

ส่วนประตูทางออกสู่พระนิพพานมี 3 ประตูดังภาพที่ยกมาแสดง

s002
ส่วนประตูทางออกสู่พระนิพพานมี 3 ประตูดังภาพที่ยกมาแสดง

2.การเจริญธรรมโดยการเพ่งเอา กำหนดเอา อนิจจัง หรือทุกขัง หรือ อนัตตา เป็นกรรมฐาน นั่นเป็นวิธีการของนักปฏิบัติที่ติดสมถะอย่างมากมาก่อน จนไม่สามารถเจริญวิปัสสนาภาวนาตามธรรมชาติธรรมดาๆได้เขาทำกัน ก็ได้ผลอยู่ แต่ไม่ใช่วิธีการตรงๆของวิปัสสนาภาวนา

วิธีการของวิปัสสนาโดยธรรมชาติแท้ๆนั้นอาศัยสภาวะ ผัสสะ อารมณ์ ที่เกิดขึ้นกับกายและจิตเป็นองค์พิจารณา
เอาปัจจุบันธรรมปัจจุบันอารมณ์เป็นองค์ภาวนา

ลอกแบบมาจากอภิธรรม..........
คุณโฮฮับลองไปคัดลอกภาพมาเปรียบเทียบซิว่ามีภาพไหนที่เขียนประตูออกสู่พระนิพพาน เหมือนประตูออกสู่พระนิพพาน3 ประตูที่อโศกะทำมาให้ดูนี้ โปรดแสดงหลักฐานด้วย ว่าลอกเขามาจริงหรือ อย่าอ้างลอยๆ

ยกยออาจารย์ตนเองสูงกว่าพระพุทธองค์

มีข้อความตอนไหนที่ว่ายกยอเกิน

จะมีก็เป็นแต่โฮฮับคิดเอา เข้าใจเอา ตัดสินเอา โดยอัตโนมัย หรืออัตตทิฏฐิ มานะทิฏฐิของตนเองแล้วมาบิดเบือนคำพูดให้ผู้อื่นเห็นว่าเป็นผิด ใส่ความคิดเห็นของตนเองลงไปแล้วบอกว่าถูกต้อง ซึ่งก็คงไม่ว่าอะไรกัน เพราะอุปนิสัยของโฮฮับเป็นอย่างนี้อยู่แล้ว รู้กันทั่วลานฯ หลักฐานมีอยู่โทนโท่ ยกอ้างมาพิสูจน์ได้เสมอ

s002

"ไม่ถือสา ก็ไม่เป็นไร ไม่อินังขังขอบ ก็ไม่ทุกข์ใจ" (ภาษิตสอนใจ ที่ตุ๊เจ้าเสือดาว ถ้ำเชียงดาวมอบไว้ให้แก่ชาวโลก)

สนทนากับโฮฮับนี่ มันจะอดทิ่มตำสักนิดสักหน่อยไม่ค่อยได้ เพราะโฮฮับเล่นทิ่มมาแรงตลอด ถ้าใครที่มาใหม่ไม่รู้ เชื่อตามโฮฮับ จะพาลเห็นว่าบุคคลที่โฮฮับโจมตี วิพากษ์วิจารณ์ทุกคนคือ ชั่วผิด
[color=#800040]อนิจจัง อนิจจา โลกหนอโลก ช่างหลากหลายไปด้วย ผู้คนอันยึดตัวตนเป็นสรณะ[/color]

"ไม่ถือสา ก็ไม่เป็นไร ไม่อินังขังขอบ ก็ไม่ทุกข์ใจ" (ภาษิตสอนใจ ที่ตุ๊เจ้าเสือดาว ถ้ำเชียงดาวมอบไว้ให้แก่ชาวโลก)

s004
โฮฮับ


กับคุณโฮฮับนี่ไม่อยากจะสนทนาด้วยเลย ชอบชักใบให้เรือเสีย ทำกระทู้ดีๆของเขาให้เสียหมด พล่านไปทั่วทั้งลาน ตำหนิติติงเขาไปทั่วทุกคน แต่ก็อดสงสารไม่ได้ ต้องเมตตาเฝ้าดูไปจนกว่า่คุณโฮฮับจะถูกสะกิดด้วยอะไรที่กำหราบคุณโฮฮับได้ หรือต้องรอให้เทพยดามาโปรด จนคุณโฮฮับตื่นขึ้นจากความหลับหลง

จากประเด็นที่อ้างอิงมาข้างบน โปรดสังเกตให้ดีนะครับ

เรื่องอื่นโปรดวินิจฉัยกันเอง แต่เอาเฉพาะตอนที่ว่า
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา มันเป็นเพียงสภาวะเดียว
พูดอย่างนี้ก็รู้ได้ทันทีว่า คุณโฮฮับรู้และเห็นมาทั้งหมดอย่างผิดธรรม จึงทำให้ฟั่นเฟือน

อนิจจัง ก็สภาวะหนึ่ง ทุกขัง ก็สภาวะหนึ่ง อนัตตาก็สภาวะหนึ่ง ลองไปถามนักอภิธรรมดูนะครับ

ดูภาพประกอบข้างบนด้วยว่าทำไมถึงบอกว่า อนิจจังชัดแล้วก็ลัดออก เห็นทุกขังชัดแล้วลัดออก เห็นอนัตตาชัดแล้วก็ลัดออก มีเหตุผลมาจากไหน ที่คุณโฮฮับยังไม่รู้ หรือรู้ไม่ซึ้ง รู้ไม่ถึงจริง

ประตูทางออกสู่พระนิพพาน มีอยู่ 3 ประตู เคยรู้หรือเปล่าโฮฮับ พิจารณารูปภาพที่ยกมาให้ดี รูปภาพบอกได้ดีกว่าคำบรรยายแบบน้ำท่วมทุ่งอย่างที่คุณโฮฮับทำ (เป็นวิญญูชนจึงจะรู้และตีความหมายจากภาพออก พาลชนไม่อาจรู้ได้เพราะมีจิตใจอันหยาบเกินไปที่จะรู้เรื่องธรรมอันละเอียดอ่อนลึกซึ้งเช่นนี้)

asoka เขียน

เครื่องชี้วัดที่ง่ายๆคือ เมื่อไหร่ที่ทำจิตนิ่งสงบได้จนสามารถสัมผัสรู้อาการเต้นตอดของหัวใจหรือชีพจรได้ โดยความคิดนึกหยุดไปเป็นช่วงสั้นๆ มีแต่ผู้รู้ รู้อยู่กับอาการเต้นตอดของหัวใจหรือชีพจรชัดเจนอยู่อย่างนัั้น

ผู้รู้ คือ นาม.......อาการเต้นตอดของชีพจร เป็นสภาวะธาตุลม.....เป็น...สิ่งที่ถูกรู้ เป็น รูป เขาแยกรู้กันอยู่อย่างนี้ เป็นคนละอันกัน.....นี่คือลักษณะที่เรียกว่า รูป นาม แยกจากกัน เป็นอย่างง่ายๆเบื้องต้น

asoka เขียน
ชีวิตที่แท้จริงก็มีแค่เพียง รู้ - ดับ เท่านี้เอง......ถ้ามีการปรุงรู้เพิ่มออกไปจากนี้ ก็เป็นเรื่องทันที คือเกิด กรรม และวิบากกรรมให้ต้องเสวยเป็นวงวัฏฏะอันไม่รู้จบ

อ้อ ... ภาพหาย เข้าไปดูที่หน้า ๓ ตามบทสนทนานี้

ภาพที่นำมา มีเขียนแสดงออกไว้ชัด เรื่อง ณ ปัจจุบัน ขณะ

หมายถึง ขณะผัสสะเกิด แล้วสิ่งๆนั้น ทำให้เกิดความรู้สึกนึกคิด ให้รู้ชัดอยู่ภายในกายและจิต ไม่สร้างเหตุออกไปตามความรู้สึกนึกคิดที่เกิดขึ้น

เมื่อกระทำเช่นนี้เนืองๆ สภาวะที่เรียกว่า ไตรลักษณ์ จะเกิดขึ้นเองตามเหตุปัจจัย เมื่อรู้เห็นเนืองๆดังนี้ จิตย่อมเกิดการปล่อยวาง

เป็นเหตุให้ เห็นตามความเป็นจริงของสภาวะหรือสิ่งที่เกิดขึ้น มีสภาวะเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป

คือ เป็นวิธีการดับเหตุ ของการเกิดภพชาติปัจจุบัน เขาจึงเรียกว่า ประตูทางเข้านิพพาน

เป็นสภาวะนิพพาน ที่หมายถึง ดับภพชาติปัจจุบัน

หากไม่รู้ชัดในสภาวะที่เกิดขึ้น

ถึงนำรูปมาแนบ แต่อธิบายให้เห็นเป็นรูปธรรม ถึงเหตุและผล ยังทำไม่ได้

ก็เป็นแค่ การปรุงแต่งไปตามเหตุปัจจัยที่มีอยู่

แม้กระทั่ง การเต้นของชีพจร เรียกเอาเท่ การสั่นสะเทือน ไม่ใช่ความวิเศษ หรือ พิเศษอันใดเลย

ทำไมจึงพูดเช่นนี้ เพราะเห็นแล้วว่า ความสั่นสะเทือน หรือ การรู้ชัดในจังหวะการเต้นของชีพจร ไม่สามารถนำมาหยุดการสร้างเหตุนอกตัวได้



ความสั่นสะเทือน หรือ การรู้ชัดในจังหวะการเต้นของชีพจร เป็นเพียงแค่ ความปกติของสภาวะที่เกิดขึ้นของความมีชีวิต

จะเป็นแบบหยาบ แบบกลาง แบบละเอียด ยังไงก็ไม่พ้น ความเป็นปกติของสิ่งที่เกิดขึ้น เท่านั้นเอง