ไม่มีอะไรมาก ตอนเด็กๆ คุณครูเล่าสู่กันฟังจึงนำมาเล่าต่อ
ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่งซึ่งแต่ก่อนมาชาวบ้านทุกคนต่างรักใคร่สามัคคีปรองดอกันด้วยดี
และได้มีหญิงคนหนึ่งในหมู่บ้านมีอาชีพหาน้ำผึ้งป่ามาขายจนวันหนึ่งหญิงคนนั้นหาบน้ำผึ้ง
เดินผ่านหมู่บ้านแห่งนี้และบังเอิญทำน้ำผึ้งหยดลงพื้นดินหนึ่งหยด
แมลงวันได้กลิ่นก็บินมาตอมน้ำผึ้ง เมื่อจิ้งจกมาพบก็ตรงเข้าจับแมลงวันเป็นอาหาร
มีแมวตัวหนึ่งเห็นจิ้งจกเข้าก็รีบกระโดดเข้าตะครุบกินเป็นอาหารเช่นกัน
เมื่อสุนัขเห็นแมวก็เข้ามาไล่กัด เจ้าของแมวเห็นสุนัขมากัดแมวของตนเลยเอาไม้ไล่ตี
เจ้าของสุนัขได้ยินเสียงร้องก็วิ่งออกมาดู พอรู้ว่าสุนัขของตนถูกเพื่อนบ้านไล่ตี
จึงตรงเข้าชกต่อยเจ้าของแมว ญาติของเจ้าของแมวได้ยินเสียงการต่อสู้จึงรีบออกมาช่วย
ญาติฝ่ายเจ้าของสุนัขเห็นพรรคพวกของตนถูกทำร้ายก็ออกมาช่วยเช่นกัน
การต่อสู้ดำเนินไปอย่งดุเดือด จากการใช้มือใช้ไม้กลายเป็นมีด ปืน และอาวุธชนิด ต่าง ๆ
จนมีการบาดเจ็บล้มตาย ผู้คนในหมู่บ้านแบ่งออกเป็นสองฝ่ายคือ พวกเข้าข้างเจ้าของสุนัข
และพวกที่เข้าข้าง เจ้าของแมว
เมื่อฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเพลี่ยงพล้ำจนเหลือกำลังน้อยกว่า ก็ออกไปชักชวนญาติหรือ
เพื่อน ๆ ของตนที่อยู่ต่างหมู่บ้านมาช่วย
จนกลายเป็นสงครามกลางเมือง กว่าเจ้าเมืองจะส่ง คนมายุติศึกได้ ผู้คนก็ล้มตายไปเป็นจำนวนมาก
ทั้งนี้เพราะต่างฝ่ายต่างขาดการยับยั้งชั่งใจ และไม่รู้จักการพิจารณาเหตุผล อาจถึงระดับประเทศ
และอาจไปถึงทั่วโลก
หากเจ้าของสุนัขและเจ้าของแมวเจรจาสอบถามเรื่องราว ให้เป็นที่เข้าใจถึงต้นสายปลายเหตุ
ก่อนที่จะหุนหันพลันแล่นทำอะไรไปตามอารมณ์แล้ว เหตุการณ์คงจะไม่ลุกลามบานปลาย
ไปทั่ว เหมือนดังกรณีของน้ำผึ้งหยดเดียวในเรื่องนี้ ..
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เมื่อคนขาดสติย่อมทำให้เกิดความเสียหายได้มากมาย
| ไฟล์แนป: |
|
8594adee3ae0c53073b61b518f4a6845.png [ 318.81 KiB | เปิดดู 3977 ครั้ง ] |
