อย่าลืมธรรมชาติก็คือธรรมชาติ พระธรรมก็คือพระธรรม
มันเป็นคนล่ะความหมาย

ไม่ใช่อยากปากเบี้ยวตูดบิด ฟันเกนะ ขอแค่เป็นคนหน้าเิดิมก็พอใจแล้ว http://www.youtube.com/watch?v=tCCjbCE7gHo ... แต่จะมาขอความชัดเจน ก็คือว่า

เราจะให้ผู้ฟังผู้อ่านเขาเชื่อตามที่เราพูด เราก็ต้องแจกแจงให้เขาเห็นชัดๆ เช่นว่า ธรรมชาตินี่ นี้เรียกว่า "ธรรมชาติ" ธรรมนี่ นี้เรียกวา่ "ธรรม" เห็นไหมๆเห็นหรือยังๆว่าคนละอย่างคนละความหมายกัน เห็นหรือยัง บอกไม่เชื่อ


ไหนลองแยกที่ว่า "ธรรมชาติก็คือธรรมชาติ" ธรรมชาติที่ว่านั้น ได้แก่อะไร ยกตัวอย่างประกอบด้วย

กับที่ว่า "พระธรรมก็คือพระธรรม" พระธรรมที่ว่านั้น ได้แก่ อะไร ยกตัวอย่า่งประกอบด้วย

คนอ่านเห็นถึงกับร้องอ๋อ...อ้อ...อืม... มันคนละอย่างกันจริงๆ ธรรมชาติก็คือธรรมชาติ พระธรรมก็คือพระธรรม เห็นความต่างเลย บรรลุธรรมกันเห็นๆเลย

คำว่า"ธรรมชาติ" มันเป็นบัญญัติที่เกี่ยวข้องกับทางโลก มันเป็นวิทยาสตร์
ความหมายของมันก็คือ.....ลักษณะความเป็นไปที่เกิดขึ้นในโลกใบนี้
เราเรียกว่า.....โลกียะ

แต่พระธรรมหรือธรรมะ ไม่ได้หมายรวมหรือหมายถึงธรรมชาติทั้งหมด
ธรรมะเป็นสิ่งที่พระโคดมทรงค้นพบ ที่มันเกี่ยวข้องกับธรรมชาติก็เพราะ
มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นบนโลก ถึงแม้มันจะเกี่ยวข้องกับธรรมชาติ แต่เราจะเรียก
ธรรมะว่าธรรมชาติไม่ได้.............เพราะแก่นธรรมที่พระพุทธองค์ทรงสอน
ท่านเน้นสอนให้บุคคลหลุดพ้นจากธรรมชาติของโลกใบนี้....ธรรมะของพุทธ
จึงได้ชื่อว่า โลกุตตระธรรม

ก็เข้าใจยังงั้นเขียนยังงั้น มันก็เป็นยังงั้นน่าซี่ ก็เติม ธรรม ต่อท้าย "โลกียธรรม" เท่านี้เอง เข้าคู่กับ "โลกุตรธรรม" ถ้าไม่เติมคำว่า "ธรรม" ก็เขียนแค่ โลกิียะ -โลกุตระ เข้าคู่กัน ไม่เห็นมีอะไร

สิ่งทั้งหลายทั้งปวงบรรดามี ทั้งคำว่า ไม่มี ที่คู่กับมีด้วย เรียกว่า "ธรรม" ว่า "ธรรมชาติ" ว่า "ธรรมดา" ทั้งหมดทั้งสิ้น มันเป็นธรรมด๊า ธรรมดา

เลอะเทอะน่ากรัชกาย พิจารารณาธรรม ต้องพิจารณาถึงเหตุที่มาของคำๆนั้น
และที่สำคัญจะต้องเข้าใจด้วยว่า....คำไหนเป็นคำที่พวกปุถุชนบัญญัติขึ้นเอง
และคำไหนเป็นพุทธพจน์

การพิจารณาธรรมจะต้องเอาสิ่งที่เป็นพุทธพจน์มาเป็นหลักในการพิจารณา

อย่างโลกียะหรือโลกุตตระก็เช่นกัน การพิจารณาธรรมจะต้องพิจารณาที่โลกุตระธรรม
ส่วนโลกียะธรรม เป็นแค่การรู้ไว้เพื่อเป็นการสื่อสารกันในสังคม

การพิจารณาเพื่อให้รู้ถึงบัญญัติที่เป็นโลกุตระ....จะต้องหาเหตุปัจจัยที่มาของบัญญัตินั้น

ส่วนบัญญัติที่เป็นโลกียะ ไม่ใช่การพิจารณาธรรม เป็นเพียงความจำได้หมายรู้ของคำๆนั้น
หรือพูดให้ตรงก็คือ ให้รู้คำแปลของคำๆนั้น

นี่แหละถึงว่า พูดกับคนที่ภูมิรู้ต่างกันก็เป็นเช่นนี้แล เถียงกันทุกเรื่อง ตั้งแต่เรืองสากเบือยันเรือรบ ถึงบอกว่าไปเรียนก่อน ไปลงมือปฏิบัติก่อน

ธรรมเป็นกฏธรรมชาติ มีอยู่ของมันตามธรรมดา

ธรรม ในความหมายที่ ๑ (๑. ความจริง ๒. ความถูกต้อง ๓. ความดีงาม) ซึ่งเป็นความหมายหลัก เป็นพื้นฐาน ก็คือ ความจริง การที่เราศึกษาธรรมกัน ก็ศึกษาเพื่อหาเพื่อรู้ความจริงนี่แหละ คือทำอย่างไรจะรู้เข้าใจเข้าถึงความจริงได้

ทางพระบอกว่า ความจริงมีอยู่ของมันตามธรรมดา อย่างที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ ขอยกคำบาลีมาให้ดูว่า

อุปฺปาทา วา ภิกฺขเว ตถาคตานํ อนุปฺปาทา วา ตถาคตานํ ฐิตาว สา ธาตุ ธมฺมฏฺฐิตตา ธมฺมนิยามตา...

แปลว่า ตถาคต (คือพระพุทธเจ้า) ทั้งหลาย จะอุบัติหรือไม่อุบัติก็ตาม ธาตุ (สภาวะหรือหลักแห่งความจริง) นั้น คือ ความดำรงอยู่ตามธรรมดา ความเป็นไปแน่นอนแห่งธรรม ก็ตั้งอยู่อย่างนั้นเอง.....ตถาคตตรัสรู้ ค้นพบธาตุนั้น ครั้นแล้วจึงบอก แสดง บัญญัติ แต่งตั้ง เปิดเผย จำแนก ทำให้เข้าใจง่าย ว่าดังนี้ๆ

ก็เข้าใจยังงั้นเขียนยังงั้น มันก็เป็นยังงั้นน่าซี่ ก็เติม ธรรม ต่อท้าย "โลกียธรรม" เท่านี้เอง เข้าคู่กับ "โลกุตรธรรม" ถ้าไม่เติมคำว่า "ธรรม" ก็เขียนแค่ โลกิียะ -โลกุตระ เข้าคู่กัน ไม่เห็นมีอะไร

สิ่งทั้งหลายทั้งปวงบรรดามี ทั้งคำว่า ไม่มี ที่คู่กับมีด้วย เรียกว่า "ธรรม" ว่า "ธรรมชาติ" ว่า "ธรรมดา" ทั้งหมดทั้งสิ้น เป็นธรรมด๊า ธรรมดา

ตถตา = ความเป็นเช่นนั้นเอง1

ก็เข้าใจยังงั้นเขียนยังงั้น มันก็เป็นยังงั้นน่าซี่ ก็เติม ธรรม ต่อท้าย "โลกียธรรม" เท่านี้เอง เข้าคู่กับ "โลกุตรธรรม" ถ้าไม่เติมคำว่า "ธรรม" ก็เขียนแค่ โลกิียะ -โลกุตระ เข้าคู่กัน ไม่เห็นมีอะไร

สิ่งทั้งหลายทั้งปวงบรรดามี ทั้งคำว่า ไม่มี ที่คู่กับมีด้วย เรียกว่า "ธรรม" ว่า "ธรรมชาติ" ว่า "ธรรมดา" ทั้งหมดทั้งสิ้น เป็นธรรมด๊า ธรรมดา

สภาวะ จริยะ บัญญัติ ถ้าต้องการให้เป็นหมวดธรรม ก็เติมศัพท์ธรรมหลัง เข่น

สภาวะ เติมธรรมเข้าไป ก็เป็น สภาวธรรม

จริยะ เต็มธรรมเข้าไป ก็เป็น จริยธรรม

บัญญัติ เต็มศัพท์ธรรมเข้า ก็เป็น บัญญัติธรรม

ถ้าเข้าใจตามเหตุปัจจัย มันก็ต้องเป็นอย่างนั้น ถูกต้องตามหลัก..ธัมมวจยะ

เอาพุทธพจน์ไปแปลเป็นคำใหม่ มันก็ต้องเป็นไปตามผู้แปลน่ะซิ มันเหมือนกันที่ไหน

พูดซ้ำซากอีกแล้ว



ความเป็นเช่นนั้นเอง แล้วอะไรล่ะที่เป็นเช่นนั้น พูดส่งเดช
ไม่มีที่มาที่ไป ถ้ามีคนเขาเชื่อว่า โลกหน้าไม่มี ตายแล้วสูญ
แบบนี้มันเป็นเช่นนั้นเองหรือเปล่า ถ้าศาสนาอื่นเขาบอกว่า พระเจ้าสร้างโลก
แบบนี้เป็นเช่นนั้นเองหรือเปล่า



เลอะเทอะแล้ว เอาพุทธพจน์มาทำซะเละ บัญญัติที่ว่า"ธรรม"

เป็นบัญญัติที่เน้นให้รู้ว่า บัญญัติตัวหน้า เป็นพุทธพจน์เป็นสิ่งที่พระพุทธองค์บัญญัติขึ้น

อย่างเช่น สภาวธรรม ก็คือ สภาวะเป็นพุทธพจน์
พระพุทธองค์ทรงบัญญัติคำว่าสภาวะขึ้นมา เพื่อสอนสาวก
คำอื่นๆก็เช่นกัน

นี่ถึงได้บอกว่า ธรรมะเป็นสิ่งที่พระพุทธองค์ทรงบัญญัติขึ้น
ดังนั้นธรรมะจึงเปรียบได้ว่า ธรรมะเป็นของพระพุทธองค์

โสกะมาดูความเห็นนี้ด้วยน่ะ จะได้ฉลาดขึ้น

ความเป็นเช่นนั้นเอง แล้วอะไรล่ะที่เป็นเช่นนั้น

นี่ถึงได้บอกว่า ธรรมะเป็นสิ่งที่พระพุทธองค์ทรงบัญญัติขึ้น
ดังนั้นธรรมะจึงเปรียบได้ว่า ธรรมะเป็นของพระพุทธองค์

โสกะมาดูความเห็นนี้ด้วยน่ะ จะได้ฉลาดขึ้น

นี่ถึงได้บอกว่า ธรรมะเป็นสิ่งที่พระพุทธองค์ทรงบัญญัติขึ้น
ดังนั้นธรรมะจึงเปรียบได้ว่า ธรรมะเป็นของพระพุทธองค์

ธรรม แปลกันมาว่า ๑.ความจริง ๒. ความถูกต้อง ๓. ความดีงาม

ความหมายที่เป็นหลักเป็นแกนของธรรมนั้น ก็คือ ความจริง หรือสภาวะที่เป็นอยู่เป็นไปของมันอย่างนั้นๆ เป็นธรรมดา

มนุษย์เรานั้น ต้องการสิ่งที่เกื้อกูลเป็นคุณเป็นประโยชน์แก่ตน แต่สิ่งทั้งหลายที่จะเกื้อกูลเป็นคุณเป็นประโยชน์แก่คนแท้จริง จะต้องสอดคล้องกับความจริง มิฉะนั้น ก็จะไม่เกื้อกูลเป็นประโยชน์ได้แน่แท้ยั่งยืน


สิ่งที่เกื้อกูลเป็นประโยชน์แก่มนุษย์แท้จริง เรียกว่า เป็นความดีงาม

ความดีงาม จึงอยู่สอดคล้อง คือถูกต้องตามความจริง

ความจริง เป็นหลักยืนตัว ความดีงาม เป็นคุณค่าที่มนุษย์ต้องการ ความถูกต้องเป็นความสัมพันธ์ที่น่าพอใจ ระหว่างคุณค่าที่มนุษย์ต้องการ กับความจริงที่เป็นหลักยืนตัวนั้น

ตถตา ความเป็นเช่นนั้น ความเป็นเช่นนั้นเอง ก็คือ ธรรม (ความจริงธรรมชาติ)

ธรรมเป็นกฏธรรมชาติ มีอยู่ของมันตามธรรมดา

ความจริงตามธรรมชาติ ความหมายตถตา ที่เรียกันทั่วไปว่า "อริยสัจ ๔" นั่นเอง

ธรรมะ แปลว่า ๑.ความจริง ๒. ความถูกต้อง ๓. ความดีงาม

ธรรม ในความหมายที่ ๑ (๑. ความจริง) ซึ่งเป็นความหมายหลัก เป็นพื้นฐาน ก็คือ ความจริง

ทางพระบอกว่า ความจริงมีอยู่ของมันตามธรรมดา อย่างที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้

อุปฺปาทา วา ภิกฺขเว ตถาคตานํ อนุปฺปาทา วา ตถาคตานํ ฐิตาว สา ธาตุ ธมฺมฏฺฐิตตา ธมฺมนิยามตา...

แปลว่า ตถาคต (คือพระพุทธเจ้า) ทั้งหลาย จะอุบัติหรือไม่อุบัติก็ตาม ธาตุ (สภาวะหรือหลักแห่งความจริง) นั้น คือ ความดำรงอยู่ตามธรรมดา ความเป็นไปแน่นอนแห่งธรรม ก็ตั้งอยู่อย่างนั้นเอง.....ตถาคตตรัสรู้ ค้นพบธาตุนั้น ครั้นแล้วจึงบอก แสดง บัญญัติ แต่งตั้ง เปิดเผย จำแนก ทำให้เข้าใจง่าย ว่าดังนี้ๆ

ตามที่โฮฮับเข้าใจ ถูกในด้านโลกิียธรรม เช่น ที่พระองค์สอนชาวบ้านทั่วๆไปยังงี้พอได้ เป็นความหมายธรรมะ ข้อ ๓ หรือ ข้อ ๒ ไป แต่ไม่ใช่ความหมายข้อ ๑

ทำความเข้าใจความหมาย "ธรรม" ตามลำดับ

ธรรม แปลว่า ๑. ความจริง ๒. ความถูกต้อง ๓. ความดีงาม