ผมเองไม่เก่งเรื่องการคิดหรือการเรียบเรียงเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตสังคมของมนุษย์ แนวการปฎิบัติของผมไม่ยุ่งกับแนวสังคม

อุณหภูมิของร่างกายผมเอง ผมก็นำมากำหนดรู้ปฎิบัติได้ ซึ่งไม่เกี่ยวอะไรกับสังคม แต่ผมก็ตอบด้วยความเห็นผม หากผมต้องการจะตอบอะไร เพราะความเห็นจะเป็นตัวบอกว่า คนๆหนึ่งกำลังเข้าใจว่าอย่างไร

พุทธศาสนา มีหัวใจสำคัญที่ เหตุ กับผล เหตุมี ผลมี เหตุดับ ผลดับ

เหตุไปนรก คือ ล่วงศีล 5 การตกนรก และศีล 5 เป็นเรื่องสากล เกิดได้กับมนุษย์ทุกคนไม่เลือกชาติ ศาสนา

เหตุรักชาติ ไม่อาจ ป้องกันอบายภูมิหรือนรกได้ หากยังต้องฆ่า ต้องล่วงศีล 5

ความรักชาติเอามาเป็นมาตรวัดคนดีไม่ได้ แต่อาจใช้วัดความเป็นพลเมืองที่ดีของชาติได้ ดูอย่างพวกตาลีบันที่ฆ่าเพื่อชาติ เขาก็เป็นพลเมืองตาลีบันที่ดี แต่ไม่ใช่คนดี เพราะยังฆ่า ยังผิดศีลข้อที่ 1 อยู่

รู้สึกว่า สมัยเรียน มัธยมปลาย
คุณจะโดดเรียนคณิตศาสตร์ บ่อย ๆ ล่ะมั้งนี่
เลย ไม่เก็ท ในเรื่อง Set และ Sub set
แถม สมัย เรียนมหาลัย คงจะ ไม่เคย ทำ mind map

เราหยิบยกประเด็นนี้ มาตั้ง กระทู้
ก็เพราะ อยากจะทำ mind map เรื่อง การรักชาติ มันก็เท่านั้น
เห็นช่วงนี้ กระแสรักชาติ ยิ่งชีพ กำลัง อินเทรนด์
จนกลายเป็น ตรรกะวิบัติ ที่ว่า ผู้ใดร้ากกกซาดดด ผู้นั้นย่อมเป้น คนดี
ก็เหมือน ๆ กับที่ คุณ พยามจะ พรีเซ้นต์ แต่ ด้านสว่าง ของการรักชาติ
โดย บอกว่า ว่า มันเป็น ปัญญา นั่นแหล่ะ
แหม ? stereotype จังเลย เห็นแล้ว ก็ให้ ตะขิดตะขวงใจ ทะแม้ง ๆ ไงก็มิรู้
ดูแล้ว เหมือน คนขายประกันที่ พยามทำยอด
เลยบอกแต่ข้อดีของการทำประกัน ให้ลูกค้าฟัง น่ะ
ก็เลย ต้อง งัด ด้านมืดของความรักชาติ มาโชว์ ให้ชาวบ้านได้ สำเหนียก ไง

อ้อ แล้ว เราก็ไม่ได้ ตั้งคำถามผิดด้วย จงใจถามเลยล่ะ
มันคำถาม เชิงปรัชญาในแบบเดียวกับที่ โสเครติส เคยถก เรื่อง ศาสนธรรม กับ ยูไทโฟร นั่นแหล่ะ

เอาล่ะ ที่นี้ เราจะถามต่อนะ ถ้าคุณบอกว่า ความรักชาติ เป็น ปัญญา
ไหนลอง บอกเรา หน่อย ดิ๊ ว่า ความรักชาติ เป็น เจตสิก ชนิดใด
จัดเป็น โสภณเจตสิก หรือไม่



และ หาก การรักชาติ เป็น ปัญญา จริง ๆ อย่างที่คุณ โม้
การรักชาติ มันก็ย่อม ต้อง เป็น โสภณเจตสิก
เป็นการกระทำที่เป็นสัมมา เป็น กุศล

เราว่า การรักชาติ ไม่น่าจะใช่ โสภณเจตสิก อ่ะ แต่ ไม่ชัวร์ว่า เป้น
อกุศลเจตสิก ( ชนิดโมหะ มั้ง ) หรือว่า เป็นอัญญสมานาเจตสิก ( ประเภท ชนิด ฉันทะ )

อนึ่ง อัญญสมานาเจตสิก = เจตสิกที่เสมอกับเจตสิกประเภทอื่นที่ตนเองประกอบร่วมด้วย

ซึ่งนั่นแสดงว่า

ไอ้ที่ คุณ บอกไว้ (ตรงที่ขี้เส้นใต้)

มันก็ ย้อนแย้งกับ คำสอนของ ตถาคต นะ
เพราะ การรักชาติ ( ฉันทะ ) มันสามารถ เอาไปรวมกับ เจตสิกตัวอื่น ได้
ฉะนั้น การรักชาติ จึงส่งผลให้เกิด วิบาก ในลักษณะ ที่ ให้ คุณ ( ขึ้นสวรรค์ )
หรือ ให้โทษ ( ตกนรก ) ก็ได้ ขึ้นอยู่กับว่า สภาวะจิตที่ตนไปประกอบด้วยนั้น เป็นเช่นไร

ก่อนอื่นอยากจะเกริ่นคำถามของคุณ " ไอ้ฟัก " ว่าหากพิจารณาคำถามตั้งแต่ต้น คำถามของคุณแสดงผล เช่น รักชาติ ไม่มีศีล ฆ่า ทำลายล้าง ตั้งคำถามที่แสดงจุดยืนว่าหมายถึงประเทศอะไรตามรูปภาพที่ลงในตอนหลัง

แล้วทีนี้คุณฟักย้อนกลับมาถามหาเหตุ?

พูดเรื่องเจตสิก ผมอยากจะแสดงความเห็นของผมเองเกี่ยวกับเจตสิก เช่น ถือถ้วยกาแฟอยู่ จะประกอบด้วย น้ำหนัก ความร้อนของกาแฟ ความอ่อนแข็ง ปสาทรูปปรากฎ และอื่นๆ ความเห็นผมคือ หากจิตรับรู้ความร้อนอยู่ จิตจะไม่รับรู้น้ำหนัก หรือความอ่อนแข็ง ดังนั้น ธรรมเกิดร่วมกันก็จริง แต่ธรรมปรากฎทีละอย่าง ไม่ปรากฎพร้อมกัน

ที่คุณฟักบอกว่า เจตสิกเกิดรวมกันนั้น ความเห็นผมนั้นเจตสิกเกิดรวมกันไม่ได้ครับ แต่เกิดขึ้นร่วมกัน คือปรากฎทีละดวง ไม่ใช่เอาเจตสิกหลายๆดวงมารวมกันเป็นดวงเดียวกัน

ดังนั้น ความรักชาติเป็นโสภณเจตสิกในความเห็นของผม ขอยกตัวอย่าง ความเมตตาครับ ความเมตตาเป็นโสภณเจตสิก แต่หากมีอกุศลเจตสิกเกิดร่วม ก็จะกลายเป็นความลำเอียง กลายเป็นวิบัติ

เช่นกันกับความรักชาติ เป็นโสภณเจตสิก แต่หากมีอกุศลเจตสิกเกิดร่วม ก็จะกลายเป็นรักชาติแต่มีความวิบัติของธรรม เช่น ความต้องการทำลายล้าง

ความเห็นผมไม่ได้ขัดแย้งกันตั้งแต่แรกครับ

คนไทยรักชาติจงช่วยกันสร้างชาติให้วัฒนาถาวร เป็นสมบัติของคนรุ่นต่อๆไป

-อกุศลเจตสิก (เจตสิกที่เป็นอกุศล) ๑๔ คือ

๑.อกุศลสาธารณเจตสิก (เกิดกับจิต ที่เป็นอกุศลทุกดวง) ๔ คือ โมหะ อหิริกะ อโนตตัปปะ และอุทธัจจะ

๒. ปกิณณกอกุศลเจตสิก (เกิดกับจิตที่เป็นอกุศล แต่ไม่ตายตัวทุกครั้ง) ๑๐ คือ โลภะ ทิฏฐิ มานะ โทสะ อิสสา มัจฉริยะ กุกกุจจะ ถีนะ มิทธะ และวิจิกิจฉา

-โสภณเจตสิก (เจตสิกดีงาม คือ เกิดกับจิตที่เป็นกุศลและอัพยากฤต) มี ๒๕ คือ

๑) โสภณสาธารณเจตสิก (เกิดกับจิตดีงามทุกดวง) ๑๙ คือ ศรัทธา สติ หิริ โอตตัปปะ อโลภะ อโทสะ (= เมตตา) ตัตรมัชฌัตตตา (บางทีเรียกอุเบกขา) กายปัสสัทธิ (ความสงบแห่งแห่งนามกาย คือ กองเจตสิก) จิตตปัสสัทธิ กายลหุตา จิตตลหุตา กายมุทุตา จิตตมุทุตา กายกัมมัญญตา จิตตกัมมัญญตา กายปาคุญญตา (ความคล่องแคล่วแห่งนามกาย คือกองเจตสิก) จิตตปาคุญญตา กายุชุกตา (ความซื่อตรงแหงนามกาย คือ กองเจตสิก) จิตตุชุกตา

๒) ปกิณณกโสภณเจตสิก (เกิดกับจิตฝ่ายดีงาม แต่ไม่ตายตัวทุกครั้ง) ๖ คือ สัมมาวาจา สัมมากัมมันตะ สัมมาอาชีวะ (รวมเรียก วิรตีเจตสิก ๓) กรุณา มุทิตา (เรียกรวมกันว่า อัปปมัญญาเจตสิก ๒) และปัญญา



นำมาเท่าที่พูดถึง

อกุศลเจตสิก (เจตสิกฝ่ายร้าย) เกิดร่วมกับอกุศลจิต (ฝ่ายร้ายก็สัมปยุตกับฝ่ายร้ายด้วยกัน)

โสภณเจตสิก (เจตสิกฝ่ายดี) ก็เกิดร่วมกับกุศลจิต (ฝ่ายดีสัมปยุตกับฝ่ายดีด้วยกัน)

แต่ถ้ามองมาที่บุคคล ซึ่งกำลังพูดว่า.... มีทั้งกุศลจิต+โสภณเจตสิก อกุศลจิต+อกุศลเจตสิก (บุญ - บาป) คือจิตใจเกิดสลับกันไปกันมา (วนไปวนมา) อย่างรวดเร็วอย่างที่ตัวเองก็ไม่รู้ตัว (ว่าขณะนั้นๆ กุศลจิต,อกุศลจิต หรือบุญบาปกำลังเกิด-ดับสลับกัน...)

การที่จะตกนรกได้ก็เพราะเราทำอกุศล การที่เราผิดศีลข้อ 5 เหมือนเราได้ทำอกุศลให้เกิดขึ้น
เพราะฉะนั้นก็ไปสู่อบายภูมิ 4
ส่วนถ้ามีศีล 5 ที่บริสุทธิ์ ก็จะนำไปเกิดในสุคติภูมิ เช่น มนุษย์ เทวดา

ส่วนการที่รักชาติหรือไม่รักชาติก็ไม่เกี่ยวข้องกับการตกนรกหรือไม่ตกนรก


เพราะว่าถ้าทุกคนศีล 5 บริสุทธิ์แล้วบ้านเมืองก็จะมีความสงบสุขตามมานั้นเอง
เพราะถ้าคนเรามีศีล 5 บริสุทธิ์แล้ว เหมือนในยุคพระศรีอาริยะที่จะเกิดขึ้น
ทุกคนจะมีศีล 5 และในยุคนั้นสังคมก็จะสงบสุขตามมานั่นเอง

ขออนุโมทนาบุญที่ได้ร่วมสนทนาธรรมครับ

"คนดี"
คือ คนที่มีศีล มีหิริโอตัปปะ มีเมตตาพรหมวิหาร

คนที่ปราศจากศีล หรือไม่มีศีล ไม่เรียก "คนดี" ลักษณะตาม ๑
เรียกว่า "ดีแต่ปาก" หรือ "มือถือสากปากถือศีล"

"รักชาติ" ก็หวังผลประโชน์จากชาติ ไม่ใช่รักชาติเพื่อเสียสละ


ผู้มีศีล เรียกว่า "อริยะชน คนดี" คำว่า "ไม่รักชาติ" ไม่มี

ประเทศชาติ ท่านเปรียบเหมือนต้นโพธิต้นไทร

เหมือนคนที่อาศัยต้นโพธิต้นไทร ได้รับร่มรื่น มีความสุขสบาย ย่อมทำนุบำรุงรักษา
ต้นโพธิต้นไทรนั้น ให้ยั่งยืน เติบโตไปตราบนานเท่านาน อยู่ ๆ จะมาโค่นทิ้งทำลายเสีย
ย่อมไม่ใช่วิสัยของ "อริยะชน" ผู้มีศีล ..

ไอ้ฟัก เขียน:

บุคคลใด ถ้า "ตายแล้ว" สุ่มเสี่ยงที่จะ " ตกนรก" มากกว่ากัน ?

"อริยะชน คนดี" ผู้มีศีลธรรม ย่อมห่างไกลจากนรกหลายหมื่นโยชน์

ถ้าไม่ใช่อริยบุคคลแล้วละก้อ....มีสิทธ์ไปนรกได้เท่าๆกัน...อยู่ที่ว่า...ใครฝึกใจให้อยู่ในกุศลได้มากกว่ากัน

หากไม่ใช่อนัตริยกรรมแล้วละก้อ....อจิณกรรมจะมีอิทธิพลสูง...ส่งผลไปเกิดในภพที่รองรับจิตขณะนั้นทันที...

ส่วนพวกเอ่อๆ...เกาะบุญก็ไม่ใช่..บาปก็ไม่เชิง...ก็ต้องผ่านไปที่สำนักพยายมก่อน...ท่านจะพยายามกระตุ้นเตือนให้นึกถึงบุญถ้ามีนะ...

คนดี ที่ปราศจากศีล 5 ?

คนมีศีล 5 คือคนดี คนไม่มีศีล 5 เราเรียกว่า โจร และไม่มีโจรใด จะทำประโยชน์เพื่อส่วนรวม (ถ้านี่คือความหมายของคำว่า รักชาติ)

คนมีที่มีคุณธรรมเกินศีล 5 เราจะเรียกเป็นชื่ออื่นๆ ไป เช่น คนซื่อสัตย์ คนอ่อนน้อมถ่อมตน คนเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ คนสมถะสันโดษ ฯลฯ

ส่วน พุทธภูมิ หรือ โพธิสัตว์ ที่บางคนชอบอ้าง ก็พึงรู้ว่า โพธิสัตว์ไม่เบียดเบียนคนดี ไม่เบียดเบียนชาวบ้าน ไม่หวังผลประโยชน์ส่วนตน. โพธิสัตว์ในยุคโบราณ อาจทำ ปาณาติบาต มากมาย แต่จะไม่โกหกหลอกลวง และไม่เบียดเบียนใคร, โพธิสัตว์จะมีคุณธรรมเกินศีล 5 มากมาย.
โดยมาก โพธิสัตว์จะมาเพื่อปราบคนชั่ว. ที่ใหญ่ขึ้นก็มาเพื่อสร้างระบอบ สร้างอารยธรรม.

จริงๆ ถ้าอคติไม่บังตา, เราก็รู้โดยสามัญสำนึกได้แหล่ะ ว่าอะไรเป็นอะไร
ถ้าทำใจไม่ได้ ว่าหัวหน้าที่เชียร์กันอยู่ มันโจรนี่หว่า, ก็เลยตะบี้ตะบันเชียร์กันไป อันนั้นก็ช่วยไม่ได้.
คนทุกคนก็ต้องรับผิดชอบกับชีวิตตนเอง แม่นบ่