16 ขั้นตอนของอานาปานสติสูตรนั้น เกิดขึ้นตามลำดับแห่งความละเอียดของจิตหรือเกิดขึ้นตามลำดับแห่งธรรมโดยจะสังเกตได้ว่า
เริ่มต้นจากการรู้ลมเข้าลมออกของกาย

กายสังขารสงบรำงับ

รู้อาการของจิต

จิตสังขารสงบรำงับ

ความจริงของธรรมปรากฏ

จิตเบื่อหน่ายคลายจาง

จิตหลุดพ้น

ช่างน่าอัศจรรย์ในพระเมตตาและกรุณาที่ทรงแจกแจงธรรมจากหยาบไปหาละเอียดโดยภาคปฏิบัติ อันเจริญพร้อมกันไปทั้งสมถะและวิปัสสนาภาวนา

สาธุ

เพิ่งปฏิบัติมาได้ไม่นานเท่าไรค่ะ แต่ว่าในบางครั้งที่นั่งสมาธิอยู่ๆ ก็จะมีเสียงพูดขึ้นมาสอนบ้าง หรือพูดประโยคบางประโยคซึ่งมั่นใจว่า ไม่ได้คิดไปเองแน่นอน (เพราะดิฉันไม่น่าจะคิดคำ พูดแบบนั้นได้แน่ๆ) และก็ไม่ได้เป็นการได้ยินจากข้างนอกนะคะ มันไม่ได้เป็นการกระทบ หรือรับรู้จากภายนอก แต่เป็นการได้ยินจากข้างในค่ะ (ไม่รู้จะอธิบายอย่าง ไรดี) หรือในบางครั้ง ที่ดิฉันนอนหลับอยู่ และตื่นขึ้นมา ก็เคยได้ยินจิตมันร้องเพลง ขึ้นมาเองได้ ซึ่งอาการไม่ได้เหมือนเราร้องเพลงในใจนะคะ คือ แบบว่า เราไม่ได้คิดนะ แต่จิตมันร้องออกมาเองได้ ซึ่งเป็นเพลงที่เราไม่รู้จัก ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย (เป็นเพลงธรรมะ) รบกวนผู้รู้อธิบายด้วยคะ

เออ...มัวนั่งนับขั้นอยู่นั่นแหละ เอ้านี่เขาอยู่ขั้นไหนแล้ว แล้วควรจะทำอย่างไร จนถึงขั้นที่ว่า จิตหลุดพ้นล่ะอโศก




เอาชัดๆนะ เพื่อที่คนอื่นเขานำไปใช้ได้

มันไม่เกี่ยวกับกระทู้นี้เลยนะ
กรัชกายคิดอะไรอยู่ จึงถามมั่วไปเรื่อยเลย

ก็เขาทำอานาปานสติ 16 ขั้นไง คิกๆๆ อโศกนั่นแหละติดตำรา พูดไปเรื่อย เจอะของจริงจากการกระทำเข้าไป ร้องเป็นเจ๊กขายขวดเชีย

มีตอนไหนที่เกี่่ยวข้องกับ 16 ขั้นตอนของอานาปานสติ อ้างไปเรื่อยเลยนะกรัชกาย เอาเรื่องของคนจิตฟุ้งซ่านมาถาม จะมีทำตามขั้นตอนใดขั้นตอนหนึ่งของอานาปานสติ 16 ขั้นตอนก็หาไม่ ถ้าว่ามีในลองวิเคราะห์แยกแยะมาให้ดูซิ ถ้าวิเคราะห์แยกแยะชี้แจงไม่ได้ ก็อย่ามาถามซี้ซั่วอย่างนี้อีก มันน่าเบื่อหน่ายในความไม่ยอมโต ไม่ยอมฉลาดของคน

ก็บอกแล้วไงว่า อโศกติดตำรา (ส่วนกรัชกายกายพริ้ว เอาในตำราก็ได้ นอกตำราก็ได้ ) เวลาทำจริงๆ เขาไม่ได้มานั่งนับขั้นหรอก อ้าวจริงๆ บอกไม่เชื่อ

โง่แล้วยังอวดฉลาด แถมยังประกาศความกลมกลิ้งไม่กล้าเผชิญปัญหาของตนอีกด้วย

ท้าให้วิเคราะห์ว่าอันไหนตรงกับ 16 ขั้นตอนของอานาปานสติสูตรก็ตอบไม่ได้ พาลเฉไฉไปเรื่องอื่นเฉยเลย ไม่เก่งจริงอย่างปากพูดเลยนี่นา

พระนครสาวัตถี. ณ ที่นั้นแล พระผู้มีพระภาค ฯลฯ ได้ตรัสถามว่า ดูกร
ภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายย่อมเจริญอานาปานสติหรือหนอ?

[๑๓๑๘] เมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสถามอย่างนี้แล้ว ท่านพระอริฏฐะได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์เจริญอานาปานสติอยู่.

พ. ดูกรอริฏฐะ ก็เธอเจริญอานาปานสติอย่างไรเล่า?

[๑๓๑๙] อ. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ กามฉันท์ในกามที่ล่วงไป ข้าพระองค์ละได้แล้วกามฉันท์ในกามที่ยังไม่มาถึงของข้าพระองค์ไปปราศแล้ว ปฏิฆสัญญาในธรรมทั้งหลาย ทั้งที่เป็น
ภายในและภายนอก ข้าพระองค์กำจัดเสียแล้ว ข้าพระองค์มีสติหายใจออก มีสติหายใจเข้า
ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์เจริญอานาปานสติอย่างนี้แล.

[๑๓๒๐] พ. ดูกรอริฏฐะ อานาปานสตินั้นมีอยู่ เราไม่ได้กล่าวว่าไม่มี ก็แต่ว่า
อานาปานสติย่อมบริบูรณ์โดยกว้างขวางด้วยวิธีใด เธอจงฟังวิธีนั้น จงใส่ใจให้ดี เราจักกล่าว


ท่านพระอริฏฐะทูลรับพระดำรัสพระผู้มีพระภาคแล้ว พระผู้มีพระภาคได้ตรัสว่า ดูกรอริฏฐะ ก็
อานาปานสติย่อมบริบูรณ์โดยกว้างขวางอย่างไรเล่า?

ภิกษุในธรรมวินัยนี้ อยู่ในป่าก็ดี
อยู่ที่โคนไม้ก็ดี อยู่ในเรือนว่างก็ดี นั่งคู้บัลลังก์ตั้งกายตรง ดำรงสติไว้เฉพาะหน้า เธอมีสติ
หายใจออก มีสติหายใจเข้า.

เมื่อหายใจออกยาว ก็รู้ชัดว่า หายใจออกยาว เมื่อหายใจเข้ายาวก็รู้ชัดว่า หายใจเข้ายาว.
เมื่อหายใจออกสั้น ก็รู้ชัดว่า หายใจออกสั้น เมื่อหายใจเข้าสั้นก็รู้ชัดว่า หายใจเข้าสั้น.
ย่อมสำเหนียกว่า จักกำหนดรู้กองลมทั้งปวงหายใจออก ย่อมสำเหนียกว่า จักกำหนดรู้กองลมทั้งปวงหายใจเข้า.
ย่อมสำเหนียกว่า จักระงับกายสังขารหายใจออก ย่อมสำเหนียกว่า จักระงับกายสังขารหายใจเข้า.

ย่อมสำเหนียกว่า จักกำหนดรู้ปีติหายใจออก ย่อมสำเหนียกว่า จักกำหนดรู้ปีติหายใจเข้า.
ย่อมสำเหนียกว่า จักกำหนดรู้สุขหายใจออก ย่อมสำเหนียกว่า จักกำหนดรู้สุขหายใจเข้า.
ย่อมสำเหนียกว่า จักกำหนดรู้จิตสังขารหายใจออก ย่อมสำเหนียกว่า จักกำหนดรู้จิตสังขารหายใจเข้า.
ย่อมสำเหนียกว่า จักระงับจิตสังขารหายใจออก ย่อมสำเหนียกว่า จักระงับจิตสังขารหายใจเข้า.

ย่อมสำเหนียกว่า จักกำหนดรู้จิตหายใจออก ย่อมสำเหนียกว่า จักกำหนดรู้จิตหายใจเข้า.
ย่อมสำเหนียกว่า จักทำจิตให้ร่าเริงหายใจออก ย่อมสำเหนียกว่า จักทำจิตให้ร่าเริงหายใจเข้า.
ย่อมสำเหนียกว่า จักดำรงจิตมั่นหายใจออก ย่อมสำเหนียกว่า จักดำรงจิตมั่นหายใจเข้า.
ย่อมสำเหนียกว่า จักเปลื้องจิตหายใจออก ย่อมสำเหนียกว่า จักเปลื้องจิตหายใจเข้า.

ย่อมสำเหนียกว่า จักพิจารณาโดยความเป็นของไม่เที่ยงหายใจออก ย่อมสำเหนียกว่า จักพิจารณาโดยความเป็นของไม่เที่ยงหายใจเข้า.
ย่อมสำเหนียกว่า จักพิจารณาธรรมอันปราศจากราคะหายใจออก ย่อมสำเหนียกว่า จักพิจารณาธรรมอันปราศจากราคะหายใจเข้า.
ย่อมสำเหนียกว่า จักพิจารณาธรรมเป็นที่ดับสนิท หายใจออก ย่อมสำเหนียกว่า จักพิจารณาธรรมเป็นที่ดับสนิท หายใจเข้า.
ย่อมสำเหนียกว่า จักพิจารณาธรรมเป็นที่สละคืน หายใจออก ย่อมสำเหนียกว่า จักพิจารณาธรรมเป็นที่สละคืน หายใจเข้า.

ดูกรอริฏฐะ อานาปานสติย่อมบริบูรณ์โดยกว้างขวางอย่างนี้แล.

:b8:
สาธุ จะทำอย่างไรในที่สุดพระบรมศาสดาก็นำมาลงที่ 16 ขั้นตอนของอานาปานสติอยู่ดีนั่นเอง

นับไปๆ