ถอยหลังลงคลอง....ซะละมั้ง...เรานี้

คุนน้องแย่กว่าอีกค่ะ วิ่งไปไม่ดูตาม้าตาเรือ หารู้ไม่ว่ามีหลุมดักสัตว์ พลัดตกลงไปทั้งจุกทั้งเจ็บทั้งแค้น ตอนนี้พยายามหาทางปีนขึ้นจากหลุมอยู่

เอกอนก็มีเรื่องได้เหนื่อยทั้งปีทั้งชาติ...

บางคนมีดวงสมพงษ์ให้ได้ปวดหัวในเรื่องคู่

ส่วนเอกอนก็มีดวงสมพงษ์ให้ได้ปวดหัวในเรื่องงาน

แต่ทุกอุปสรรค์ ทุกความยากลำบาก

ถ้าหากว่าเราฝ่าฟันมันผ่านพ้นไปได้

มันก็จะได้พบกับความ โล่งใจ

เน๊อะ

ระวังกันหน่อย
สหายธรรมที่น่ารัก....กิเลสตัณหามันเป็นกับดัก มันเป็นหลุมพราง เป็นบ่วงของมาร
ต้องมีสติเตือนตน ให้กำลังใจตนเอง....เพราะเรายังอยู่ในวังวนของกับดัก
ก็ย่อมพบเจอบ่วงมาร....คราใดท้อถอยก็ย่อมตกเป็นเหยื่ออย่างไม่ต้องสงสัย

เป็นกำลังใจให้นะคะ ทั้งคุณกบฯ คุณน้อง คุณเอกอน

เหนื่อย...ก็รู้ว่า เหนื่อย

เหนื่อย...นัก พักเสียหน่อย เดี๋ยวก็หายเหนื่อย

ขอบคุณ...ทุกกำลังใจ...และเพื่อนๆ ที่ร่วมแชร์ประสบการณ์...นะครับ

ตกหลุม..อะไรหน่อ????

แมน...แล๋ววว...
เมื่อยังมีร่างกายอยู่....การที่ยังต้องรักษา...แหล่งทำมาหารับประทาน....ก็ยังจำเป็นอยู่

บางครั้ง...บางอารมณ์...ถึงกับแค้นก็มี....คิดในใจว่า...หากงานทางโลกยังทำสำเร็จไม่ได้...มันก็ไม่น่าจะไปนิพพานได้...นะ...เพราะงานทางโลกมันง่ายกว่ากันเยอะ...แล้วหากยังทำไม่ได้...ต้องเคาะหัวสักโป้กสองโป้ก...แล้วละ

เหนื่อย...นะ..หายแล้ว
พักอย่นาน..จนหาย..อิอิ

แต่....การที่จะเร่งเครื่องให้มาอยู่ระดับเดิม...ที่เคย..นี้ซิ....มันเหนือย..เหนือย...เร่งไม่ขึ้น...(อาการขี้เกียจ...อะไรทำนองนี้แหละคับ)

เมื่อย .... เมื่อยยังไง ยังต้องทนครับ ^v^

ลองสติครับคุณกบ

สติเป็นตัวจับผิดเราอย่างได้ผล
มีสติเมื่อไหร่ ทำอะไร ท่าไหน รู้หมด
และไม่เบื่อด้วย

สิ่งที่ปรากฎเป็นทุกข์
ต้องมองทุกข์ให้เป็นอนัตตา

มองทุกข์เป็นอัตตาเมื่อไหร่ มันก็ขวนขวายอยากมีอยากได้
มองทุกข์เป็นอนัตตาเมื่อไหร่ ก็ว่างจากตัวตนทันที