อาการของหนู พี่ฏีกาน้อยเคยตอบไว้ในบอร์ดอื่น เผลอๆ เป็นเรื่องเดียวกะที่หนูไปค้นไปดูมา น้องคนที่พี่ฏีกาน้อยไปตอบไว้ ปัจจุบันก็ใช้ชีวิตปกติ เวลาคุยกัน ก็นานๆ ที น้องคนนั้นบอกว่าหลังๆ มาก็ยังมีให้รู้สึกกลัวบ้าง แต่ก็ผ่านมันไปได้เรามากลับข้างความรู้สึกนึกคิด ปรับอารมณ์ ให้เข้าที่เข้าทาง ลองเปลี่ยนคำถามดูไหม ว่า
ความไม่กลัว(เพราะรู้และเข้าใจจริงๆ)จะเป็นสุขกว่าไหม?
หนูอาจได้เหตุผลดีๆ มากมาย หรือมีสติขึ้นมา ไม่เผลอหลงไปกับอารมณ์ความคิดที่พาเราไปจนฟุ้งซ่าน กังวล กลัว และเป็นที่มาของความ ไม่รู้และไม่เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น ส่งผลให้หวาดกลัวไปต่างๆ นาๆ ถ้านั่นพอทำให้เดือดร้อนไม่สบายใจได้ ก็เป็นผลบาปที่เกิดจากบาปที่ไม่ได้ตั้งใจ ไม่เจตนานะครับ
แต่ไม่ต้องซีเรียส การหลับนอน การออกกำลังกาย การพักผ่อน การศึกษาทำความเข้าใจกับ อาการเหล่านี้ จะช่วยให้เรารับมือได้เก่งขึ้น ไม่ตกเป็นเบี้ยล่างทั้งๆ ที่ไม่ได้เจตนา "ความไม่กลัว (เพราะรู้และเข้าใจ)จะสุขกว่าไหม?"
บาปจริง มี กาย ๓ วจี ๔ มโน ๓
- กายทุจิต ๓ ฆ่าสัตว์,ลักทรัพย์,ผิดในคู่ครอง
- วจีทุจริต ๔ โกหก,ส่อเสียด,หยาบคาย,เพ้อเจ้อ
- มโนทุจริต ๓ เพ่งเล็งเอาแต่ได้,ผูกพยาบาท,มีความเห็นผิด
ถ้าทำก็เป็นอกุศลกรรม ที่จะมีผลเป็นอกุศลวิบาก หรือบาป ความทุกข์ ความเดือดร้อนก็จะตามมา ยิ่งจงใจมาก ทำกับคนอื่นมาก ก็บาปมาก จงใจน้อย ไม่ตั้งใจ แต่มีผลทำให้ไม่สบายใจ บาปก็ตกอยู่กับใจเรา อะไรไม่ตั้งใจ ก็ขอโทษกันไป หนูจะทุกข์จะเดือดร้อนบ้าง ก็เพราะความไม่รู้หรือมีความเห็นผิด(ความเข้าใจที่ไม่ถูกต้อง) หรือเกี่ยวกับคำพูดคำจาต่างๆ แต่ให้ระลึกไว้ว่า ไม่ได้เจตนา อย่างที่บอกไปนะครับ สบายใจได้เลยนะ ว่าเราไม่ได้มีเจตนา...ถ้าเราเอง ยังหยิบมานึกมาคิด เผลอไปหวนนึกหวนคิด นั่นแหละบาปก็จะตกมาอยู่กับเรา เพราะความไม่สบายใจ
ตั้งคำถามกับตัวเองใหม่ เชิงบวกเข้าไว้ เพื่อเปลี่ยนคำตอบ เลี่ยงคำตอบ ที่ยุ่งยากและยากจะเข้าใจ และหาคนเข้าใจด้วย ดังนั้นตนเป็นที่พึ่งแห่งตน คิดดี พูดดี ทำดี มีสติเท่าทัน จิตที่มันนึกมันคิด เห็นมันเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป เติมใส่ทัศนคติบวก กับตัวเอง ยอมรับและกล้าหาญ ที่จะเผชิญหน้า ความกลัวอะไรสักอย่าง...อย่างมีสติ สู้ๆ นะครับ
จากเหตุที่ทำมา...ส่งผล...
(ปล....ให้ถูกวิธี 
แต่ว่าน่าคิดตาม 
