2. จารึกเนื้อความแสดงเหตุการณ์ เป็นการบันทึกเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์เช่นจารึกวัดดอน จังหวัดลำพูน โดยพระเจ้าสรรพสิทธิ์ แห่งนครหริภุญชัย ประมาณปีพุทธศักราช 1610-1641 ข้อความในจารึกว่า
สพฺพาธิสิทฺธฺยาขฺยรถฺสเรน
ฉพฺพีสวสฺสสีน ปโยชิเตน
อุโปสถาคารวรํ มโนรมํ
มยา กตญฺเชตวนาลยํลยํ.
ติเสกวสฺสีน มยา จ ตสฺมึ
กโต หิโตทฺธารณโกว อาวโส
อาวาสิกํ ภิกฺขวรํ สุสีลํ
สทา จ อุปฏฺฐหนํ อกํ เว.
สาปายิกํ เหมมยญฺจ เจติยํ
กตํ พหุนฺเตปิฏกํ อเลกฺขํ
มุจฺจนฺตุ ทุกฺขา สุขิตา จ สตฺตา
รติพฺพเลน รตนฺตยสมึ. (สุภาพรรณ ณ บางช้าง,อ้างแล้ว,2529,หน้า 92.)

ปภสฺสรมิทํ ภิกฺขเว จิตฺตํ. ตญฺจ โข อาคนฺตุเกหิ อุปกฺกิเลเสหิ อุปกฺกิลิฏฺฐนฺติ ... จิตฺตภาวนา อตฺถีติ วทามีติ ฯ

ภิกษุทั้งหลาย จิตนี้ผ่องใส แต่จิตนั้นแล เศร้าหมองด้วยอุปกิเลสที่จรมา...

ภิกษุทั้งหลาย จิตนี้ผ่องใส และจิตนั้นแล หลุดพ้นแล้ว จากอุปกิเลสที่จรมา. อริยสาวกผู้ได้เรียนสดับแล้ว ย่อมรู้ชัดตามเป้นจริง ฉะนั้น เราจึงกล่าวว่า อริยสาวกผู้ได้เรียนสดับแล้ว ย่อมมีการเจริญพัฒนาจิต (จิตตภาวนา)