" .. ทุกคนรู้ว่า "อะไรดีอะไรชั่ว" แต่ไม่พยายามรับรู้ความจริงนั้นว่า
"เป็นความจริงสำหรับตนด้วย" มักจะมุ่งให้เป็นความจริงสำหรับผู้อื่นเท่านั้น

ดังที่ปรากฏอยู่เสมอ "ผู้ที่ว่าคนนั้นไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้และตัวเองก็เป็นเช่นนั้นด้วย"
หรือบางที่ก็เป็นยิ่งกว่านั้น แต่ตัวเองก็หาได้ตำหนิตัวเองเช่นที่ตำหนิผู้อื่น
ถ้าจะให้ดีจริง ถูกต้องสมควรจริง ก็ต้องเชื่อพระพุทธเจ้า
"ทรงสอนให้เตือนตน ให้แก้ไขตน" ก่อนจะเตือนผู้อื่น แก้ไขผู้อื่น .. "

สมเด็จพระญาณสังวร
สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก





หลวงปู่ทองอินทร์.. ท่านมีปกติสอนว่าไม่ต้องมีดอกไม้ พวงมาลัยมาบูชาพระ.. ให้ใช้มือพนมเป็นดอกไม้แทน.. ครั้งหนึ่งมีโยมนำดอกไม้มาถวาย.. หลวงปู่ถามว่า.. ทำไมถึงเอาดอกไม้มา.. โยมว่า.. เห็นดอกไม้สวยดี.. หลวงปู่ท่านก็ว่า.. แค่เห็นว่าสวยก็จบแล้ว (โมหะกิเลส)

ท่านว่าอามิสบูชาเหล่านี้.. มักปิดบังความจริงที่พระพุทธองค์ทรงสอน ท่านให้เราทำบุญคือภาวนาปฏิบัติบูชา

ท่านว่า.. คนไทยเราอันดับหนึ่ง คือ ให้ความสำคัญเรื่องทาน ทานจนหลายครั้งทำให้พระเกิดกิเลส

หลวงปู่เน้นให้ปฏิบัติให้มาก

ฟังพระธรรมเทศนา หลวงปู่ทองอินทร์ กตปุญโญ.. วัดป่ากุง




หลวงปู่บุญมี.. ท่านว่าเวลาที่เราสมาทานศีล.. รับศีล หรืออะไร.. ปากเราก็ท่องไป.. แต่ถ้าเราไม่เอามาปฏิบัติ.. มันก็ไม่ต่างจากนกแก้วนกขุนทอง.. มันก็พูดได้เหมือนเรานี้.. ให้มันว่าอะไร มันก็ว่าตามได้หมด.. แต่นอกจากนั้นแล้วมันก็ไม่รู้ความอะไรกับสิ่งที่พูด ถ้าเราว่าปาณาติปาตา ฯ.. แต่เรายังฆ่าสัตว์.. มันก็เพียงแต่กิริยาภายนอก แต่ไม่เข้าถึงใจ..

ส่วนว่า.. ถ้าปฏิบัติได้แล้ว รู้แล้ว ถึงแล้วตามเหตุที่ทำไว้ดีแล้ว.. ผลออกมา.. ก็ให้รู้.. แต่ไม่ให้ถือไว้.. ไม่ให้ยึดไว้.. ไม่ให้สำคัญตน.. จะกลายเป็นกิเลสไปอีก
ฟังพระธรรมเทศนา พระอาจารย์บุญมี ธัมมรโต

อนุโมทนา

การรู้และเข้าใจในสาระ ทำให้เราลดภาระ ลงไปได้มากมาย เหมือนคนแบกของหนักพะรุงพะรัง
ค่อยๆ ทิ้งสิ่งที่เป็นภาระออกไปเรื่อยๆ จนตัวเบาสบาย ก็จะค้นพบว่าเพราะความแบกของหนัก
พะรุงพะรังของเรานี่เองที่ทำให้เราหนักและเป็นทุกข์ ต่อเมื่อเราเริ่มรู้และเข้าใจอะไรเป็นประโยชน์
อะไรไม่เป็นประโยชน์เราก็เริ่มละทิ้งภาระลงไปได้เรื่อยๆ ...