นิสัยคนพาลนี้....มักจะพูดว่า..".เอ็งก็เลว..จะมาว่าข้าเลวได้งัย "

ส่วนบัณฑิตจะคิดว่า.."ที่คุณว่าผมเลว...นั้นนะมันจริงมั้ยนะ?"

จะเป็นบัณฑิต..รึคนพาล..ก็เลือกเอาเอง...

คุณบิกทู คุณกำลังสับสนอะไรหรือปล่าวคะ
สิ่งที่คุณเขียน กับสิ่งที่เราเขียน ความหมายแตกต่างกันตรงไหนเหรอคะ !

เอาแต่อ้างแต่ไม่รู้จักคิด เอาแต่จำแต่ไม่เข้าใจ
ศึกษาพุทธวจนะเอาแต่ท่องจำ

บางคนเริ่มจากการกินเจเพราะเมตตาสัตว์
เลยเลิกฆ่าสัตว์เบียดเบียนสัตว์
บางคนเลิกฆ่าสัตว์ได้ก็อาจจะยังกินเนื้ออยู่
แต่บางคนก็ถือโอกาสกินเจด้วย
อยู่ที่ความสดวกสบายของแต่ละคน
ใครกินแบบใหนสบายใจก็ทำไป

เละจริงๆ เขาคุยกันตรงความจริงของธรรมะ. ไม่ได้มาหาคนเลวหรือคนดี.

อาจจะดูคล้ายนะ แต่ยังมีความแตกต่างนะ(ถ้าคิดกินเจ จิตจะคิดมีความเมตตามากกว่านึกถึงบุญ). ถ้าจะกินเจไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้นเรื่องเมตตาหรือบุญ. มันไม่เกี่ยวกันเลยเพราะกินผักกับกืนเนื้อก็กินธาตุชนิดหนึ่งเหมือนกัย. เพราะการเมตตานั้นทำได้ตลอดเวลา ไม่ว่าจะทำอะไรอยู่ถ้าจิตเกิดกุศล. และะการกระทำทุกอย่างจะต้องมีเหตุผลที่จะทำ. ถ้าคิดจะกินผักก็ต้องมีเหตุผลที่จะกิน กินเพื่ออะไร ถ้ากินเพื่อเมตตานั้นไม่เกี่ยวเลย. ถ้าจะเมตตาก็ต้องมีเหตุผลที่จะเมตตาก็ไม่เกี่ยวกับการกินอีกเข่นกัน. ฉะนั้นการกินผักกินเจจึงเป็นความเห็นผิดในเรื่องบุญเมตตาอะไรนี่ ฉะนั้นแล้วกลับมาดูที่บุญกิริยา3ก็น่าพอจะเข้าใจได้

คุณ บิกทู เขียน


อ่านที่คุณ บิกทู เขียนมาทั้งหมด เรามีความรู้สึก เหมือนชีวิต มันวุ่นวาย
ต้องหาทางขึ้น ต้องหาทางลง ของชีวิตตลอด เราว่าเอาแบบ การมีชีวิตอยู่แบบง่ายๆไม่ดีกว่าเหรอคะ

ถ้าใช้ชีวิตเดินตามหลัก ของธรรมะตามคำสอนของพุทธองค์ คือการไม่ยึดติดกับอะไร ชีวิต จะนิ่งๆ ทุกข์ก้อแค่รู้ว่าทุกข์ สุขก้อสุขไป ชีวิตมันก้อจะไม่รู้สึกสับสน
กับสิ่งรอบตัวนะ คุณมีความเห็นว่าอย่างไรคะ กับการใช้ชีวิตแบบง่ายๆ
แต่ เดินไปตามถนน ของธรรมะ เพื่อที่จะได้เข้าสู่การบรรลุธรรม

คุณพูดถูกนะแบบนี้ใช้ชีวิตแบบง่ายๆ. แต่การง่ายนั้นไม่ใช่ง่ายแบบปุถุชนคิดนะครับ. จะต้องง่ายแบบที่พระองค์ทรงแสดงไว้ตามฐานะที่แต่ละบุคคล. ยกตัวอย่างเรื่องที่เรากำลังคุยกันเรื่องกิน. จงกินตามปรกติที่เรากินอยู่กินพอประมาณ ไม่ต้องกำหนดการกินเพื่อบุญหรือเมตตาอะไร เพราะการกินไม่ได้ทำให้เกิดสิ่งเหล่านั้น การกินทำให้ธาตุขันถ์ของเราทรงตัวอยู่ได้เพื่อมีชีวิตต่อไปจะเพื่อจุดหมายสูงสุด หรือไม่ก็เพื่อการมีชีวิตรอดของแต่ละคน. ฉะนั้นการกินผักกินเนื้อไม่มีสิ่งใดเกี่ยวกับการได้บุญหรืออบุญเลย(ถ้าไม่ยึดติดในรสชาติ). ที่จริงแล้วการใช้ชีวิตแบบที่พระองค์สอนนั้นเป็นไปเพื่อการเลี้ยงง่ายอยู่ง่ายนะ และเรื่องบุญนั้นเกิดขึ้นง่ายมากถ้าเข้าใจเข้าถึงและไม่วุ่นวายงานจนง่ายแค่อยู่เฉยๆไม่ต้องขยับอะไรเลยบุญยังเกิดขึ้นได้เลย และเกิดบุญที่ยิ่งใหญ่ที่สุด. คนเราไม่เข้าใจกันถึงต้องวิ่งหาบุญกันจ้าระหวั่นทำอย่างนั้นทำอย่างนี้ พระขาดการฟังที่ถูกต้อง ผมสงสารจริงๆนะไม่ได้พูดเล่นแต่ก็เข้าใจได้นะ ผมถึงจี้จุดคนอยู่ทุกวันนี้ไม่ใช่เพื่อความสนุกสนานหรอกนะ. เห็นแล้วสงสาร ก็ทำเท่าที่ทำได้ล่ะนะ

คุณbbbyเขียนว่าข้อความนี้น่าสนใจ. ตรงนี้คุณbbbyมองเห็นว่าวุ่นวายใช่มั้ย คุณต้องไปถามพวกที่กินผักกินเจเขามีเหตุผลอะไรถึงต้องกิน ตรงนี้แหล่ะจุดเริ่มต้นของเรื่องราวมากมาย เพราะไปเปลี่ยนแปลงความเคยชินเก่าๆที่เป็นปรกติอยู่แล้ว

555....เริ่มเจอฤทธิ...แนวคนจิบเหล้าเข้าสังคมแล้วซินะ..
ผมบอกเขาไปทึแล้ว....


แล้วเจ้าคุณก็แว๊ด ๆ มาว่า...

ทำนองว่า...คุณก็เลว...อย่ามาว่าฉัน..

ผมถามนี่ก่อนอะ "กินเพื่อสุขภาพไม่ถือว่าเป็นบุญเหรอ?"
แต่คุณกบ... ถามผมกลับ ผมตอบก่อนก็ได้
เอาตังฝากธนาคาร ก็เป็นสิ่งดี รู้จักเก็บหอมรอมริด วันข้างหน้าจะได้มีกินมีใช้
ข้ามถนน..ก็มองขวามองซ้าย ก็เป็นสิ่งดี รู้จักไม่ประมาทมองซ้ายมองขวาก่อน จะได้ไม่โดนรถชน
มันก็เป็นการทำดี ดังนั้นมันก็เป็นบุญซิ
แล้วคุณกบ...คิดว่าเป็นบาปเหรอ ทำแบบนั้น?????

อ้อ...ถามเหรอนั้นนะ..

ขอโทษ...ขอโทษ...

กินเพื่อสุขภาพ....ผมไม่เห็นมันเป็นบุญครับ...ก็ทำเพื่อตัวเอง...แถมตัวเองที่ว่าก็ไม่ใช่เพื่อจิตใจซะด้วยซิ......

งง. คุยเรื่องไรนี่. เรื่องคุณbbbyเขาคงนึกว่าเหมือนกัน. ที่จริงมันต่างกันมาก

กบช่วยสรุปความคิดที่ว่ากินเจได้บุญมาให้ดูหน่อยจิ

กินเพื่อสุขภาพ เป็นการกระทำอย่างคนเดินสายกลาง

ไม่สุดโต่งไปทางใดทางหนึ่ง ไม่กินเนื้อจนติดใจในรสชาติ หรือกินผักแต่นึกตำหนิคนทำลายชีวิต

หลวงพ่อชา ตอบปัญหากินเนื้อ กินเจ
กระทู้สนทนา
ศาสนาพุทธทำบุญ
หลวงพ่อชาตอบปัญหาการกินเจกับกินเนื้อ

"กินเจ..กินเนื้อ เปรียบเหมือน กบ กับ คางคก"

วันหนึ่งมีคนมาถามหลวงพ่อชา เกี่ยวกับเรื่องการกินเจ กับการกินอาหารเนื้ออาหารปลา ต่างกันอย่างไร อย่างไหนถูก อย่างไหนผิด
ท่านตอบว่า

"เหมือนกบกับคางคกนั่นแหละ โยมว่า กบ กับ คางคก อย่างไหนมันดีกว่ากันความจริงแล้ว พระพุทธเจ้าท่านไม่ได้ฉันอะไร ไม่ได้เป็นอะไร ในจิตของท่านไม่มีอะไรเป็นอะไรอีกแล้ว

การบริโภคอาหารเป็นสักแต่ว่า เป็นเครื่องหล่อเลี้ยงร่างกายพอให้คงอยู่ได้ ท่านไม่ให้ติดในรสชาติของอาหาร ไม่ให้ติดอยู่ในทุกสิ่งทุกอย่าง ให้รู้จักประมาณในการบริโภค ไม่ให้บริโภคด้วยตัณหา นี่เรียกว่า พระพุทธเจ้าท่านไม่ได้ฉันอะไร ไม่มีอะไร ไม่เป็นอะไรแล้ว

ถ้าคนกินเนื้อไปติดอยู่ในรสชาติของเนื้อ นั่นเป็นตัณหา ถ้าคนไม่กินเนื้อ พอเห็นคนอื่นกินเนื้อก็รังเกียจและโกรธเขา ไปด่าว่านินทาเขา
เอาความชั่วของเขาไปไว้ในใจตัวเอง นั่นก็เป็นคนโง่กว่าเขา ทำไปตามอำนาจของตัณหา เหมือนกัน

การที่เราไปโกรธเกลียดเขานั้น มันก็คือผีที่สิงอยู่ในใจเรา เขากินเนื้อเป็นบาปเราโกรธเขา เราก็เป็นผีเป็นบาปอีกเหมือนกัน มันยังเป็นสัตว์อยู่ทั้งสองฝ่ายยังไม่เป็นธรรมะ อาตมาจึงว่าเหมือนกบกับคางคก

แต่ทางที่ถูกนั้น ใครจะกินอะไรก็กินไป แต่ให้มีธรรมะ คนกินเนื้อ ก็อย่าเห็นแก่ปากปากท้อง อย่าเห็นแก่ความเอร็ดอร่อยจนเกินไป อย่าถึงกับฆ่าเขากิน

ส่วนคนกินเจก็ให้เชื่อมั่นในข้อวัตรของตัวเอง เห็นคนอื่นกินเนื้ออย่าไปโกรธเขา รักษาตัวเราไว้ อย่าให้คิดอยู่ในการกระทำภายนอกพระเณรในวัดนี้ของอาตมาก็เหมือนกัน องค์ไหนจะถือข้อวัตรฉันเจก็ถือไป องค์ไหนจะฉันธรรมดาตามมีตามได้ก็ถือไป แต่อย่าทะเลาะกัน อย่ามองกันในแง่ร้าย อาตมาสอนอย่างนี้ ท่านก็อยู่ไปด้วยกันได้ ไม่เห็นมีอะไร

ให้เข้าใจว่า ธรรมะที่แท้นั้น เราจะเข้าถึงได้ด้วยปัญญา ทางปฏิบัติที่ถูกก็คือ ศีล สมาธิ ปัญญา ถ้าเราสำรวมอินทรีย์ คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจไว้ดีแล้ว
จิตก็จะสงบ และปัญญาความรู้เท่าทันสภาพของสังขารทั้งหลาย ก็จะเกิดขึ้น จิตใจก็เบื่อหน่ายจากสิ่งที่น่ารักน่าใคร่ทั้งหลาย วิมุตติก็เกิดขึ้นเท่านั้น"

พระโพธิญาณเถร (หลวงพ่อชา สุภัทโท)
จากหนังสือ "ใต้ร่มโพธิญาณ"