กระผม นายไพสิฐ เกียรติเลขา อายุ 42 ปี อยู่จังหวัดสงขลาครับ เมื่อประมาณ 10 กว่าที่ผ่านมา (จำไม่ได้ครับ) กระผมได้เข้าพิธีบรรพชาอุปสมบท 2 ครั้ง ครั้งที่ 1 บวชอยู่ได้นาน 1 ปี ได้ทำผิดศีลร้ายแรงคือ ต้องอาบัติปาราชิกข้อเสพเมถุน คือกระผมฝึกโยคะ (อาสนะโยคะ) แล้วเกิดความรู้สึกทางเพศ จึงได้คู้ตัวทำหลังอ่อน อมองคชาติตัวเอง โดยไม่รู้มาก่อนเลยว่า เข้าข่ายต้องอาบัติปาราชิก เพราะเข้าใจว่า ต้องทำกับมนุษย์ หรือสัตว์อื่นเท่านั้นไม่รู้มาก่อนเลยว่า อมองคชาติตัวเองก็ถือว่าต้องอาบัติปาราชิก
กระผมจึงได้กลับไปเรียนมหาวิทยาลัยต่อ ในคณะวิจิตรศิลป์ ซึ่งก่อนหน้านี้ผมได้เสพยาเสพติดมาแล้ว 2-3 ปีกลับมาเรียนต่อ ก็เสพยาเสพติดอีก จนมีอาการเสียสติ ประสาทหลอน เป็นโรคจิตประสาทเรื้อรัง (schizoaffective disorder) ทำให้เรียนมหาวิทยาลัยไม่จบ ได้กลับมารักษาโรคจิตประสาทอยู่บ้าน
จากนั้น ตัดสินใจเข้าพิธีบรรพชาอุปสมบท เป็นครั้งที่ 2 เพราะคิดลังเลใจว่า บวชครั้งแรกอาจจะยังไม่ต้องอาบัติปาราชิก บวชอยู่นาน 2 ปีกว่าจึงลาสิกขาบทออกมา
ถึงตอนนี้กระผมรู้แล้วว่า การบวชครั้งแรก กระผมต้องอาบัติปาราชิกแล้วแน่นอน จึงทำให้การบรรพชาอุปสมบทครั้งที่ 2 เป็นโมฆะ เป็นได้แค่ฆารวาสห่มผ้าเหลือง เป็นการสร้างกรรมดำอย่างหาประมาณมิได้ในพระพุทธศาสนา ความรู้สึกผิดบาปได้ตามกัดกินใจของผมตลอดมา ทำให้ผมทุกข์ใจมาก อีกทั้งยังป่วยด้วยโรคจิตประสาทเรื้อรังอีกด้วย ครับ
ทุกวันนี้กระผมอยู่กับชีวิตที่มืดมน กินยาจิตเวชทุกวัน รักษาโรคจิตประสาทมานาน 18 ปีแล้ว มีชีวิตอยู่ไปวันๆ ไร้จุดหมาย ไม่ได้ทำการงานอะไร ค่ากินค่าอยู่ก็ยังต้องเป็นภาระ ใช้เงินบำนาญของคุณแม่คุณพ่ออยู่ ซึ่งตอนนี้คุณแม่คุณพ่อก็แก่ชรามากแล้ว คุณพ่อล้มป่วยด้วยโรคหลายโรค คุณแม่ก็สุขภาพไม่ดีเหมือนกันครับ
อย่าลืมนะคะ..
อดีต..ไม่สำคัญ..เท่ากับ..วันนี้ 
พึ่งรู้นะเนี่ยมีแบบนี้ด้วย แต่ถ้าคุณมาถือศีล 8 ก็ได้ไปสวรรค์อยู่ดี เพราะไม่ได้ปิดสวรรค์
