ทางสายกลางนั้นอยู่ระหว่าง ความยินดี กับ ความยินร้าย
ในภาคปฏิบัติจริงๆของการทำวิปัสสนาภาวนาหรือการปฏิบัติธรรมนั้น ถ้าสามารถรักษาจิตใจให้อยู่ตรง เฉย หรือ นิ่งเฉย ได้ในทุกการกระทบสัมผัส นั่นคือการเดินจิตหรือรักษาจิตไว้บนทางสายกลาง
สังเกตพิจารณาดูให้ดีจะเห็นว่า กลางตรงเฉยนั้น สัมพันธ์สอดคล้องกับ สติปัฏฐาน 4 เป็นอย่างดีเลยทีเดียว
อันมัชฌิมาปฏิปทาทางสายกลางคือการเจริญมรรค 8 นั้น เป็นตัวทฤษฎีของการเดินทางสายกลาง ซึ่งจะมีสัมมาทั้ง 8 ข้อเป็นหลักในการปฏิบัติ ย่อลงมาเป็น
ปัญญามรรค 2 ข้อ สัมมาทิฏฐิ สัมมาสังกัปปะ
ศีลมรรค 3 ข้อ สัมมาวาจา สัมมากัมมันตะ สัมมาอาชีวะ
สมาธิมรรค 3 ข้อ สัมมาวายามะ สัมมาสติ สัมมาสมาธิ
มรรคทั้ง 8 เป็นการระดมเอา ปัญญา ศีล สมาธิ หรือ ปัญญา ศีล สติ มาใช้งานทำให้จิตใจตั้งมั่นอยู่ระหว่างกลางความยินดีกับความยินร้าย หรือ เฉย ได้กับทุกสถานะการณ์ ทุกสัมผัส ของกาย เวทนา จิต ธรรม ซึ่งก็คือการเจริญสติปัฏฐานทั้ง 4 นั่นเอง
