นิพพิทาญาณ ความเบื่อหน่ายคลายจาง ด้วยความที่เห็นความจริงว่าสิ่งที่เรายังยึดยังหลงอยู่ทั้งหมดนี้มันมีแต่ทุกข์ ทนอยู่ไม่ได้ เปลี่ยนแปลงไปอยู่ตลอดเวลา บังคับบัญชาอะไรให้เป็นไปตามใจไม่ได้เลย จึงเกิดความเบื่อหน่ายคลายกำหนัดสลัดทิ่งหรือปล่อยวางสิ่งที่หลงยึดถือไว้นั้น
ต้องมีความเบื่ออย่างนี้เกิดขึ้นในใจจริงๆเสียก่อนนะครับจึงจะวางและปล่อยทุกสิ่งได้จริงๆ
สิ่งที่ต้องปล่อยได้อย่างยิ่งคือความเห็นผิด ยึดผิดว่ากายใจก้อนนี้เป็นของเรา เป็นอัตตา ตัวกูของกู
วิธีปฏิบัติที่จะให้เกิดความเบื่อหน่ายจนคลายวางความเห็นผิดยึดผิดว่าเป็นตัวกูของกูก็ต้องมานั่งเผชิญหน้ากับความจริงในกายในใจที่แสดงให้รู้อยู่ทุกขณะในปัจจุบัน สังเกตดูมันให้ดี ที่ใดมีความทุกข์กายทุกข์ใจเกิดขึ้นที่นั่นแหละจะทำให้เห็น ทุกขัง ความทนอยู่ไม่ได้ อนิจจัง ความเปลี่ยนแปลงไปตลอดเวลา และอนัตตา ความบังคับบัญชาไม่ได้ ยิ่งเจ็บปวดทรมานทุกข์มากเท่าไหร่ ถ้าทนนิ่งดูนิ่งสังเกตอยู่ได้ไม่ถอยหนีก็ยิ่งจะเห็นความจริงชัดและเกิดความเบื่อหน่ายคลายจางวางความเห็นผิดยึดผิดได้มากและรวดเร็วยิ่งขึ้นเท่านั้น
จงบริหารเวลาของชีวิตให้ดีให้ได้มีโอกาสมานิ่งดูนิ่งสังเกตกายใจที่ปัจจุบันขณะ ปัจจุบันอารมณ์ให้ได้วันละ 1-3 ครั้งๆละประมาณ 1 ชั่วโมงเป็นอย่างน้อย ทำอย่างสม่ำเสมอทุกวันไป ตามเหตุปัจจัยของตน ถ้าทำได้อย่างนี้ ชีวิตนี้ย่อมมีหวังได้ ว่าจะหมดทุกข์ พบความสุขกายใจที่คงมั่นนิรันดร คือนิพพานสุข อันเป็นที่สุดสิ้นภพชาติและความเวียนว่ายตายเกิด
อโศกะ
25 มีค.59
