" บัดนี้ทางวาจาของพวกเราท่านทั้งหลายเคยพูด เคยด่าคนนั้นคนนี้ เคยพูดส่อเสียดเอาคำบ้านใต้ไปพูดบ้านเหนือ ให้พี่น้องผิดกันหรือให้เพื่อนฝูงที่เค้ามีความสามัคคีสนิทสนมกลมเกลียวกันอยู่ก็ดี ไปยุยงส่งเสริมให้แตกร้าวสามัคคีซึ่งกันและกัน ทั้งด่าชาติด่าตระดูลซึ่งกันและกัน

บางบุคคลนี้อาจจะยังไม่รู้บุญรู้บาปด่าทั้งพระเจ้าพระสงฆ์อยู่ในวัดในวาก็มีได้ มันเคยทำบาปทางวาจามาเช่นนี้แล้ว ด่าเพื่อนด่าฝูงอะไรทุกอย่าง คำด่าต่างๆนาๆเรียกว่าคำที่ไม่ดีใครก็ไม่อยากได้ยินได้ฟัง ตัวของเราก็ไม่อยากได้ยินได้ฟังเหมือนกัน แต่เราก็ยังไปด่าคนอื่นอยู่ ไปว่าคนอื่นอยู่

ถ้าหากเคยพูดมาแล้ว เราควรละควรปล่อยควรวางตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เรียกว่าเพียรละบาปที่เกิดขึ้นทางวาจา มันบาปมาแล้วมันพูดมาแล้วก็ให้มันแล้วไป อย่าไปคิดถึงมันให้เริ่มต้นตั้งต้นการพูดจาปราศัยใหม่ในทางที่มีศิลธรรมมันจึงจะควรพูด นี้แหละเป็นข้อสำคัญมาก คนเถียงกัน โต้แย้งกัน มันก็ทางวาจามันทำบาปมาก เป็นอันตรายมากเลยทีเดียวดังได้กล่าวมาในข้างต้นนั้นแหละจนถึงรบราฆ่าฟันกันทำร้ายล้างผลาญซึ่งกันและกันออกจากปากนี้แหละ ทุกคนก็มีปากแต่ระมัดระวังไม่ได้ เพราะเราขาดสติ ขาดสัมปชัญญะความรู้ตัวว่าสิ่งนั้นจะไม่เป็นบาป หรือพูดไปตามกิเลสของเรา

ในข้อนี้ทุกคนถ้าได้กระทำมาแล้วได้พูดมาแล้วควรละควรปล่อยควรวางให้สิ้นเสีย เรียกว่าเพียรละบาปทางวาจา"

_________________________

พระอาจารย์เปลี่ยน ปัญญาปทีโป
วัดอรัญญวิเวก อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่





แหย่รังมดแดง
เรื่องกามนี้ คล้ายๆ กับรังมดแดงใหญ่ เอาไม้ไปแหย่
ยิ่งแหย่ยิ่งหล่นใส่ มดมันหล่นใส่หน้าใส่ตา แสบหูแสบตา
ยังไม่เห็นโทษมัน เราไม่เห็นโทษมัน มันก็ดีทั้งนั้น
ให้เข้าใจว่าถ้ายังไม่เห็นโทษในสิ่งทั้งหลายเหล่านั้น
ก็ออกจากสิ่งทั้งหลายเหล่านั้นไม่ได้

หลวงพ่อชา สุภทฺโท






กระทาชายวัยสนธยาคนหนึ่ง โต้ตอบธรรมวิสัชนากับหลวงพ่อชาว่า

“เป็นการผิดไหม ที่หัวหน้าครอบครัวทิ้งลูกเมียไปบวชลำพัง? ”
(ใจคนถาม คล้ายตั้งธงไว้แล้วว่าผิดแน่ๆ)

อาจารย์ชา ถาม … ผู้ออกบวชคนนั้นประสงค์สิ่งใด

ผู้ถามตอบ … ประสงค์ออกบวช ปฏิบัติธรรมคนเดียว ทั้งๆ ที่ลูกเมียยังมืดบอด ภาระก็ยังไม่จบสิ้น (สำทับเหตุผลตามธงที่ตนตั้งไว้อีก)

หลวงพ่อชา ตอบชัดเจน ... ถ้าความประสงค์ของท่านบริสุทธิ์ บวชด้วยศรัทธา ทำนิพพานให้แจ้ง และไม่ได้ทำไปด้วยความรังเกียจลูกเมีย ก็ไม่ถือว่าจะผิดที่ตรงไหน!

ภาระทางโลกมันจะไปจบที่ตรงไหนเล่า? เจ้าชายสิทธัตถะ ลูกกษัตริย์ ร่ำรวยพร้อม ออกบวช ก็ไม่มีใครเห็นด้วย ทั้งพ่อแม่ ทั้งเมีย แต่ท่านไปเพื่อมหากุศล (ระหว่างที่เทศน์อยู่นั้น ผมเดาว่าท่านคงเหลือบไปเห็นแมงไม้ไต่ปากกระโถนอยู่)

“ไอ้ภาระทางโลกน่ะ มันจะไปจบที่ตรงไหน มันก็เหมือนปากกระโถนนี่แหละ มันไม่จบสิ้นดอก มันดูเหมือนไม่ไกล แต่เป็นวงกลม วนไปวนมา ไม่จบ!

คำสอนของพระเดชพระคุณหลวงพ่อชานั้น ชัดเจนเข้าใจง่าย เพราะนอกจากท่านจะพูดจากประสบการณ์ล้วนๆ แล้ว ท่านยังประยุกต์จากธรรมชาติ สิ่งรอบกายอีกด้วย

ในที่นี้ ... แค่ “แมงไม้” ตัวเล็กๆ ที่บังเอิญมาไต่บนของปากกระโถนของท่านก็กลายเป็นเครื่องสะท้อนให้มนุษย์เราพิจารณาเห็นจริงตามท่าน “โอปนยิโก” น้อมนำคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้ามาคิดได้จริง ...

อันโลกธรรมไม่มีวันจบ แต่โลกุตตรธรรม นั้นจบได้ สามารถออกจากวังวนแห่งทุกข์ได้ ตัดวงจรปฏิจจสมุปบาทจริง มีวิธีการที่จะทำให้ เหตุปัจจัยใดไม่อาจปรุงเป็นทุกข์แก่จิตเราได้อีก (อตัมมยตา) แมงไม้ ยังใช้อ้างอิง สำหรับชายไทยที่ปรารถนาจะออกบวช ได้ไปอีกนานเท่านาน

หลวงพ่อชา สุภัทโท