ความว่า การไม่คบคนพาล เพราะเหตุใด เพราะคนพาลย่อมนำพาความเดือดร้อนมาสู่ คนพาลย่อมรู้จักแต่ความเสื่อม กระทำแต่ความเลวเป็นต้น คนพาลจึงไม่มีดี ผู้คบคนพาล สร้องเสพคนพาล อนุเคราะห์คนพาล ย่อมมีความเสื่อม แม้ชื่อเสียงก็เสื่อมเสียแล้ว ประโยชน์อะไรจะเหลือความน่าเชื่อถืออีกเล่า

ผู้คบบัณฑิต ย่อมเป็นที่เลื่องลือ อาจหาญแล้วในโลกนี้และโลกหน้า ผู้มีปกติคบบัณฑิตอยู่ย่อมไม่เดือดร้อน จะกล่าวไปไยกับความสุขสงบ บันเทิงในความไม่ประมาทอยู่ ที่คนพาลไม่รู้จักกัน

คนดีย่อมสรรเสริญคนดี คนพาลย่อมสรรเสริญคนชั่ว คนดีสรรเสริญคนดีแล้ว ย่อมกล่าวได้ว่า เป็นผู้กล่าวสิ่งที่ควรกล่าว ส่วนคนพาลสรรเสริญคนพาลแล้ว ย่อมกล่าวได้ว่า เป็นผู้กล่าวสิ่งที่ไม่ควรกล่าว ข้อนี้เพราะเหตุไร คนดีสรรเสริญคนดี ชื่อว่ากล่าวสัจจะวาจา คนพาลสรรเสริญคนชั่วว่าเป็นคนดี ย่อมกล่าวเท็จ มุสาวาท ย่อมหมดความดีน่าเชื่อถือ ผู้ใดกล่าวว่าดีเป็นชั่ว ชั่วคือดี ผู้นั้นคือผู้มีคำพูดไม่มีประโยชน์แก่มหาชน ไม่น่าใส่ใจ ใช้การอะไรไม่ได้ดังนี้ ฯ