แล้ว..อโสกะ..ไม่สงสัย...อย่างผมบ้างหรอ?...ว่า..มีเวทนากสินแล้ว...แล้วจะมีกายกสิณมั้ย...มีจิตกสินมั้ย?...

ถ้ากสิณ..แปลว่า...เพ่งรู้อยู่แต่สิ่งเดียว....
แล้ว...ถ้าเราระลึกถึงคุณของพระพุทธเจ้า..มีพุทธานุสติ....แล้วอโสกะ..จะเรียกว่า..พุทธกสิณ..มั้ย?

ทำไมไม่เรียก..ละคราบ..

:b12:
พุทธานุสติ หรือกรรมฐานอันไหนมีชื่อเรียกอยู่แล้ว ก็ให้ใช้ตามนั้น ที่ยังไม่มีชื่อเรียก ถ้าเป็นการเพ่งกำหนดรู้อยู่สิ่งเดียวที่เป็น 1 เดียวไม่เอาอะไรอื่นเลยก็น่าจะเรียกเป็นกสิณได้
อย่างชาว...ที่เพ่งรูปดวงแก้วหรือพุทธรูปให้เป็น 1 เดียวก็เรียกว่าเป็นกสิณก็ได้

ถามกบหน่อยว่า....นี่กบจะเอาเป็นเอาตายให้อโสกะผิดให้ได้
ในเรื่องนี้ใช่ไหม?
ผิดวิสัยนักปฏิบัติที่คิดว่าตนเองบรรลุธรรมแล้วนะ


"สัพเพธัมมา นาลัง อภินิเวสายะ"

แบ่งออกเป็น 2 พวก..(ตามจริตของผู้ฝึก)

พวกที่หนึ่ง คือ กสิณกลาง มี 6 อย่าง คนทุกจริตฝึกกสิณได้ทั้ง 6 เพราะเหมาะกับทุกอารมณ์ ทุกอุปนิสัยของคน

1 ปฐวีกสิณ (ธาตุดิน/ของแข็ง ไม่ใช่เฉพาะดิน) จิตเพ่งดิน โดยกำหนดว่าสิ่งนี้เป็นดิน หายใจเข้าให้ภาวนาว่า "ปฐวี" หายใจออกให้ภาวนาว่า "กสิณัง" เมื่อปฏิบัติอยู่ดังนี้ ก็จะข่มนิวรณ์ธรรมเสียได้โดยลำดับ กิเลศก็จะสงบระงับจากสันดาน สมาธิก็จะกล้าขึ้น จิตนั้นก็ชื่อว่าตั้งมั่น เป็นอุปจารสมาธิ เมื่อทำได้สำเร็จปฐมฌานแล้ว ก็พึงปฏิบัติในปฐมฌานนั้นให้ชำนาญคล่องแคล่วด้วยดีก่อนแล้วจึงเจริญทุติยฌานสืบต่อไปได้
2 เตโชกสิณ (ธาตุไฟ ธาตุร้อน) จิตเพ่งไฟ คือการเพ่งเปลวไฟ โดยกำหนดว่าสิ่งนี้เป็นไฟ หายใจเข้าให้ภาวนาว่า "เตโช" หายใจออกภาวนาว่า "กสิณัง"
3 วาโยกสิณ (ธาตุลม) จิตเพ่งอยู่กับลม นึกถึงภาพลม โดยกำหนดว่าสิ่งนี้เป็นลม หายใจเข้าให้ภาวนาว่า "วาโย" หายใจออกภาวนาว่า "กสิณัง"
4 อากาสกสิณ (ช่องว่าง) จิตเพ่งอยู่กับอากาศ นึกถึงอากาศ คือการเพ่งช่องว่าง โดยกำหนดว่าสิ่งนี้เป็นช่องว่าง เวลาหายใจเข้าให้ภาวนาว่า "อากาศ" หายใจออกภาวนาว่า "กสิณัง"
5 อาโลกสิณ (กสิณแสงสว่าง) จิตเพ่งอยู่กับแสงสว่าง นึกถึงแสงสว่าง วิธีเจริญอาโลกกสิณให้ผู้ปฏิบัติยึดโดยทำความรู้สึกถึงความสว่าง ไม่ใช่เพ่งที่สีของแสงนั้น เวลาหายใจเข้าให้ภาวนาว่า "อาโลก" หายใจออกให้ภาวนาว่า "กสิณัง"
6 อาโปกสิณ (ธาตุน้ำ/ของเหลว) จิตนึกถึงน้ำเพ่งน้ำไว้ คือการเพ่งน้ำ โดยกำหนดว่าสิ่งนี้เป็นน้ำ หายใจเข้าให้ภาวนาว่า "อาโป" หายใจออกภาวนาว่า "กสิณัง" ให้เลือกภาวนากสิณใดกสิณหนึ่งให้ได้ถึงฌาน 4 หรือฌาน 5 กสิณอื่น ๆ ก็ทำได้ง่ายทั้งหมด

พวกที่สองคือกสิณเฉพาะอุปนิสัยหรือเฉพาะจริตมี 4 อย่าง สำหรับคนโกรธง่าย คือพวกโทสจริต

7 โลหิตกสิณ เพ่งกสิณ หรือนิมิตสีแดงจะเป็นดอกไม้แดง เลือดแดง หรือผ้าสีแดงก็ได้ทั้งนั้นจิตนึกภาพสีแดงแล้วภาวนาว่า โลหิต กสิณัง

8 นีลกสิณ ตาดูสีเขียวใบไม้ หญ้า หรืออะไรก็ได้ที่เป็นสีเขียว แล้วหลับตาจิตนึกถึงภาพสีเขียว ภาวนาว่า นีล กสิณัง

9 ปีตกสิณ จิตเพ่งของอะไรก็ได้ที่เป็นสีเหลือง ภาวนาว่า ปีต กสิณัง

10 โอทาตกสิณ ตาเพ่งสีขาวอะไรก็ได้แล้วแต่สะดวก แล้วหลับตานึกถึงภาพสีขาว ภาวนาโอทา กสิณัง จนจิตมีอารมณ์เป็นหนึ่งไม่วอกแวกไม่รู้ลมหายใจภาพกสิณชัดเจน
ท่านว่าจิตเข้าถึงฌาน 4 ก็เป็นจิตเฉยมีอุเบกขาอยู่กับภาพกสิณต่าง ๆ ที่จิตจับเอาไว้ เป็นเอกคดารมย์

อำนาจฤทธิ์ในกสิณทางพระพุทธศาสนา[แก้]

ปฐวีกสิณ มีฤทธิ์ดังนี้ เช่น เนรมิตคน ๆ เดียวให้เป็นคนมาก ๆ ได้ ให้คนมากเป็นคน ๆ เดียวได้ ทำน้ำและอากาศให้แข็งได้ สามารถย่อแผ่นดินให้ใกล้กำลังการในเดินทาง

อาโปกสิณ สามารถเนรมิตของแข็งให้อ่อนได้ เช่นอธิษฐานสถานที่เป็นดินหรือหรือหินที่กันดารน้ำให้เกิดบ่อน้ำ อธิษฐานหินดินเหล็กให้อ่อน อธิษฐานในสถานที่ขาดแคลนฝน ให้เกิดมีฝนอย่างนี้เป็นต้น

เตโชกสิณ อธิษฐานให้เกิดเป็นเพลิงเผาผลาญหรือให้เกิดแสงสว่างได้ ทำแสงสว่างให้เกิดแก่จักษุญาณ สามารถเห็นภาพต่าง ๆ ในที่ไกลได้คล้ายตาทิพย์ ทำให้เกิดความร้อนในที่ทุกสถานได้ เมื่ออากาศหนาว สามารถทำให้เกิดความอบอุ่นได้

วาโยกสิณ อธิษฐานจิตให้ตัวลอยตามลม หรืออธิษฐานให้ตัวเบา เหาะไปในอากาศก็ได้ สถานที่ใดไม่มีลมอธิษฐานให้มีลมได้

นีลกสิณ สามารถทำให้เกิดสีเขียว หรือทำสถานที่สว่างให้มืดครึ้มได้

ปีตกสิณ สามารถเนรมิตสีเหลืองหรือสีทองให้เกิดได้

โลหิตกสิณ สามารถเนรมิตสีแดงให้เกิดได้ตามความประสงค์

โอทากสิณ สามารถเนรมิตสีขาวให้ปรากฏ และทำให้เกิดแสงสว่างได้ เป็นกรรมฐาน ที่อำนวยประโยชน์ในทิพยจักขุญาณ เช่นเดียวกับเตโชกสิณ

อาโลกสิณ เนรมิตรูปให้มีรัศมีสว่างไสวได้ ทำที่มืดให้เกิดแสงสว่างได้เป็นกรรมฐานสร้างทิพยจักขุญาณโดยตรง

อากาสกสิณ สามารถอธิษฐานจิตให้เห็นของที่ปกปิดไว้ได้ เหมือนของนั้นวางอยู่ในที่แจ้ง สถานที่ใดเป็นอับด้วยอากาศ สามารถอธิษฐานให้เกิดความโปร่งมีอากาศสมบูรณ์เพียงพอแก่ความต้องการได้

กสิณท่านใช้วัตถุภายนอก

ดูหลักคร่าวๆพอเห็นเค้า (ทั้งหมดดู กท.กรรมฐาน)


กสิณ “ทั้งหมด” “ทั้งสิ้น” “ล้วน” วัตถุที่เป็นอารมณ์อย่างเดียวล้วนในการเจริญกรรมฐาน เช่น ถ้าใช้ปฐวีคือดิน ก็เป็นปฐวีอย่างเดียวล้วน ไม่มีอย่างอื่นปน จึงเรียกว่า “ปฐวีกสิณ”

ตามที่เรียกกันบัดนี้ แปลว่า วัตถุอันจูงใจคือจูงใจให้เข้าไปผูกอยู่, เป็นชื่อของกรรมฐานที่ใช้วัตถุของล้วนหรือสีเดียวล้วน สำหรับเพ่งเพื่อจูงจิตให้เป็นสมาธิ มี ๑๐ อย่าง คือ

ภูตกสิณ ๔ : ๑. ปฐวี ดิน ๒. อาโป น้ำ ๓. เตโช ไฟ ๔. วาโย ลม,

วรรณกสิณ ๔ : ๕. นีลํ สีเขียว ๖. ปีตํ สีเหลือง ๗. โลหิตํ สีแดง ๘. โอทาตํ สีขาว ๙. อาโลโก แสงสว่าง ๑๐. อากาโส ที่ว่าง

wink
กบอธิบายกสิณตามสิ่งที่มีอยู่เดิมด้วยความเป็นนักอนุรักษ์นิยม ดีทำให้คนรู้เรื่องกสิณ 10 มากขึ้น อนุโมทนา

:b6: ...

อ๊บซ์ช่วยคิดเบา ๆ คิดค่อย ๆ ได้ป่าว อย่าคิดดัง คนเขาจะหลับจะนอน



ย๊อเย่นนนนน...

เอกอนจะรอดูอยู่เงียบ ๆ ว่าอ๊บซ์ จะนำไปถึงไหนต่อ...

ดูซ้ายดูขวาดี ๆ ด้วยนะ อย่าชักนำ นำเสนออะไรที่มันล่อแหลมต่อการถูกเขี่ยลงถังด้วยนะ ...

"ลูกศิษย์ที่โตแล้ว ย่อมควรจะรู้จักคิดเองทำเองโดยไม่ทิ้งหลักการแห่งเหตุและผลที่ครูอาจารย์สอนไว้ ไม่ใช่คอยแต่จะลอกเรียนตำรา คำพูดของอาจารย์อยู่เสมอไปโดยไม่รู้จักโต
ช่วยตัวเองไม่ได้สักที"

มาม๊ะ...มาช่วยหน่อย..


กสิน ....ที่มีแค่..10....อาจมีความหมาย...ที่ลึกซึ้ง..
ไม่ใช่เป็นแต่เพียงแค่..สิ่งที่ถูกเพ่ง..ธรรมดาธรรมดา...แค่นั้น

การเพ่งอันอื่น...จึงเรียกชื่ออื่นไป..เช่น...กาย..เวทนา..จิต...ธรรม..ก็อยู่ในอนุสสติ 10(อานาปานุุุุสติ...กายคตานุสติบ้าง.)....(อย่างที่อโสกะ...บอกว่า..เพ่งเวทนา...ถ้าจะจัดก็ควรจัดอยูู่ในอนุสสติ 10 นี้แหละ...ไม่ใช่อยู่ในฐานของคำว่ากสิณ)

อย่างอ๊บซ์ ก็ไม่ค่อยจะได้เรื่องพอ ๆ กับเอกอนนี่ล่ะ ...

โดยเบื้องต้น
นั่นหมายความว่า เวทนากสิณ ก็คือ ใช้คำไม่ถูกหลักใช่มั๊ย

อาจจะเป็นผู้ที่หนักไปในทางปฏิบัติ แต่ไม่ค่อยได้อ่านหนังสือน่ะ

เอกอนก็มีปัญหาในลักษณะการใช้คำเยอะอยู่
เพราะ...เป็นคนที่ศึกษาพระธรรมยังไม่มาก
เวลาจะแสดงความเห็นอะไรก็ไม่ค่อยจะกล้าแสดงมากนัก
เพราะเราไม่เท่าทันในเรื่องภาษาที่ใช้

ที่ใช้ภาษาเก่ง ๆ ในลานก็จะมี ท่านเช่นนั้น ท่านลุงหมาน ท่านกรัชกาย

อย่างอ๊บซ์ ก็ไม่ค่อยจะได้เรื่องพอ ๆ กับเอกอนนี่ล่ะ ...

ขอเอามาฝากไว้ที่นี่ก่อน