เหตุใดศีลข้อ ๕ คือสุราเมรัยฯ จึงไม่ปรากฏอยู่ในกรรมบท ๑๐
ขอบคุณครับ

เข้าอยู่ในศีลข้อ ๓ กาเมสุมิจาร ฯ

ศีล สิ่งที่ห้าม คือการดื่มสุรา ห้ามเพราะเป็นที่ตั้งของความประมาท ความขาดสติสัมปชัญญะ

อกุศลกรรมบถ กรรมหรือการกระทำไม่ว่าทางกาย ทางวาจา หรือทางใจเป็นเป็นอกุศล
การดื่มสุรา กิริยาอาการดื่มเป็นการกระทำ ยังไม่จัดว่าเป็นกุศลหรืออกุศล
ฤทธิ์ของสุรา มีผลต่อสติสัมปชัญญะ
เมื่อสุราออกฤทธิ์ ต่อระบบประสาท จึงก่ออกุศลกรรมต่างๆ นาๆ ได้

ดังนั้นจึงห้าม เป็นข้อศีล พึงสังวร ระวัง

กรรมบท ๑๐ "เป็นส่วนขยายของศีล ขยายความให้ละเอียดมากขึ้น เพื่อให้เกิดเข้าใจและง่ายต่อการประพฤติปฏิบัติ"

เหมือนต้นไม้ ..

- ศีล คือลำต้น
- กรรมบท ๑๐ ; อบายมุข ฯลฯ คือกิ่งก้านสาขา

ท่านจึงเปรียบศีลว่า ..

- ศีลเป็นเบื้องต้นของการทำความดีทั้งปวง
- ศีลเป็นมารดาของกัลยาณธรรมทั้งปวง
- ศีลเป็นหัวหน้าของธรรมทั้งหลาย

เหตุนั้น "ศีลจึงเป็นธรรมหมวดใหญ่ เป็นฐานของธรรมหมวดอื่น ๆ และข้อห้ามของศีล จึงไม่จำเป็นต้องไปปรากฎในธรรมหมวดใดหมวดหนึ่งครบทุกข้อ"

เมื่อบุคคล "ปฏิบัติในศีล รักษาศีล ย่อมเข้าใจในศีลและธรรมหมวดอื่น ๆ เช่นกัน" เรียกว่า "ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหีติ" อันวิญญูชนพึงรู้ได้เฉพาะตน "คือปฏิบัติเองรู้เอง" คนอื่นไม่ปฏิบัติรู้ด้วยไม่ได้

"เหมือนกินพริก ย่อมรู้รสเผ็ด ผู้ไม่เเคยกินย่อมไม่รู้จัก" ฉันนั้น

ความคิดเห็นส่วนตัวครับ โปรดใช้วิจารณญาณ

ผู้ถือศีล ๕ ย่อมไปเกิดเป็นเทวดาบนสวรรค์
ผู้รักษากุศลกรรมบท ๑๐ ย่อมเกิดในมนุษย์
ผู้ใดรักษาศีล ๘ ย่อมได้ไปเกิดเป็นเทวดาชั้นสูงหรือพรหมโลก

เป็นเรื่องคนละยุค..ครับ

ยุคจิตใจเจริญ...สิ่งไม่ดีเขาก็ไม่ทำเองโดยไม่ต้องกำหนดเป็นข้อห้าม...

ยุคเสื่อม....ก็เริ่มมีคนฝ่าฝืนทำในสิ่งที่คนทั่วไปไม่ทำ..จากไม่ได้กำหนด..ก็มากำหนดเป็นข้อห้าม...

ในยุคที่จิตใจมนุษย์เจริญมากมาก....ข้อห้ามฆ่าสัตว์...ลักทรัพย์...ผิดลูกผิดเมีย...ดื่มสุรา....คงไม่ต้องเขียนเป็นข้อห้าม...

พอเริ่มเสื่อม...ก็ต้องเริ่มห้าม...

กรรมบท10...เป็นสิ่งปกติของมนุษย์ยุคเจริญ..เขาทำกันเป็นปกติ...ไม่มีใครคิดทำลายสติตน...เลยไม่ต้องเขียนกำหนดให้เมื่อย (แต่คงมีการฆ่าจึงเริ่มห้ามฆ่าสัตว์ลงไปในข้อห้าม)..มนุษย์ยุคที่ถือกรรมบท10เป็นปกติ...อายุคงว่ากันในหลักหมื่นปี...

ศีล5...เป็นปกติของมนุษย์ยุคเริ่มเสื่อม...เริ่มทำลายสติตนเองซึ่งแต่ก่อนๆเขาไม่ทำ...สุราจึงเริ่มต้องมาบัญญัติห้ามกัน...ศีลข้อวาจา..ก็ตัดพูดจาไม่มีประโยชน์..คำหยาบ...ออกไปเหลือแค่พูดเท็จพูดส่อเสียด...(แต่ก็พอมีหลงเหลืออยู่บ้างในบางตระกูล)....อายุถึงเหลือแค่ 100ปี...

ต่อๆไป...ศีลที่เป็นปกติในยุคเสื่อมก็จะยิ่งลดลงไปเรื่อย...ดูอย่างตอนนี้ซิ....ข้อฆ่ากันก็เริ่มจะไม่เคร่งแล้ว..สังคมเริ่มยอมรับได้ในบ้างกรณีแล้ว...เช่น..การฆ่าสัตว์มาเป็นอาหาร...รึพอใจให้มีการประหารชีวิตคน....เป็นต้น....

ยุคเสื่อมต่อๆไปศีลคงจะเหลือแค่ 3....ข้อ..เป็นปกติของคนในยุคนั้น...ก็คงเป็นยุคสมัยที่ผู้คนไม่อาจจะเข้าใจพระสัจธรรมของพระพุทธเจ้าแล้ว...สิ้นอายุพระศาสนาไปแล้ว...กระมั้ง

การที่..ข้อสุรา..ทำไมไม่ปรากฏในกรรมบท10...ก็เพราะ...คนยุคกรรมบท10...เขาไม่ดื่มสุรากัน..ไม่มีใครคิดทำลายสติของตัวเอง...เป็นเรื่องปกติที่สุด..จนไม่มีความจำเป็นต้องบัญญัติห้าม....นะซิ..

ขอบคุณทุกท่านครับ สาธุ

อธิบายและแสดงเหตุผลหน่อยครับคุณธรรมมา
เรื่องดื่มเหล้าเสพยามันไปอยู่ในข้อกาเมได้อย่างไร?

ไม่ใช่ท่านแยกแยะไว้เป็นกิจลักษณะเฉพาะดีแล้วมิใช่หรือ

อย่าบิดเบือนศีลนะครับ อันตราย

อธิบายไปก็เสียของ คนโง่เข้าใจยาก
ธรรมดาเด็กๆจะไม่ชอบของขม แม้สิ่งนั้นจะเป็นยารักษาโรค
อุปมาเหมือนปลาจะไม่ยินดีบนบก พอเขาเอาขึ้นบกก็จะตะเกียกตะกายลงน้ำท่าเดียว

กลัวเหนื่อยเปล่า