โลกสวย เขียน:
คริคริ
เพราะคนไทยจิตใจยังไม่โหดเหี้ยมพอ
ประชาธิปไตย แบบอเมริกา เกิดจากการฆ่ากันเองเหนือไต้ ตายทั้งประเทศ
เรื่องราวของผู้หญิงอีกคนหนึ่งนั้น กลับไม่เป็นที่รู้จักมักจี่กันอย่างแพร่หลาย ทั้งที่ชีวิตของเธอนั้นแสนเศร้าอย่างยิ่ง สะท้อนให้เห็นอย่างชัดเจนถึงความโหดร้ายของสงคราม ซึ่งไม่ว่าเราจะเลือกข้างหรือไม่เลือกข้าง เราต่างเป็นผู้สูญเสียทั้งสิ้น เราต่างเป็นผู้พ่ายแพ้โดยเท่าเทียมกัน เธอชื่อ เจนนี่ เวด (Jenny Wade) สตรีสามัญชนแห่งเมืองเก็ตตี้สเบิร์ก รัฐเพนน์ซิลเวเนีย
พอดีผู้เขียนเพิ่งกลับจากเมืองเก็ตตี้สเบิร์ก อันเป็นเมืองประวัติศาสตร์ที่สำคัญเมืองหนึ่งในอเมริกา เป็นเมืองที่เป็นจุดกำหนดชัยชนะและความปราชัยของสงครามกลางเมืองที่ยืดเยื้อยาวนาน ซึ่งต้องเล่าย้อนหลังเล็กน้อย สำหรับผู้อ่านที่ไม่มีพื้นประวัติศาสตร์อเมริกามาก่อน
ก่อนที่อเมริกาจะกลายเป็นประเทศอย่างทุกวันนี้ แรกเริ่มเดิมทีมีสภาพเพียงอาณานิคมกระจอกงอกง่อยที่กระจายตัวกันอยู่หลวมๆ ตามพื้นที่ชายฝั่งตะวันออก ชาวยุโรปหลายประเทศมาสร้างบ้านแปงเมืองกันอยู่เป็นกลุ่มๆ โดยไม่แยแสอินเดียนแดงเจ้าของแผ่นดินเดิมแม้แต่น้อย แต่ผู้อพยพจากยุโรปที่หลั่งไหลเข้ามาลงหลักปักฐานบนแผ่นดินแปลกหน้าจำนวนมากที่สุดก็เห็นจะเป็นชาวอังกฤษนี่แหละ
ต่อมา อังกฤษตั้งตัวเป็นขาใหญ่ในบรรดาอาณานิคมทั้งหลาย ด้วยการกำจัดอิทธิพลของฝรั่งเศสและสเปนออกไปจากแผ่นดินใหม่ จากการก่อตั้ง ๑๓ อาณานิคมเรียงรายเหนือจรดใต้ตลอดชายฝั่งตะวันออกของประเทศ
ในช่วงเวลานั้น ก็มีการนำทาสจากแอฟริกามาใช้งานแล้วในหมู่อาณานิคม ซึ่งกระจายตัวอยู่ในบริเวณชายฝั่งตะวันออกของประเทศ และรวมตัวกันเรียกว่า “สิบสามอาณานิคม” จะว่าไปก็นับว่าหากินบนหลังคนมาตั้งแต่ยังเป็นอาณานิคมเลยก็ว่าได้
ต่อมาจอร์จ วอชิงตัน นำกองกำลังเข้าตะลุมบอนกับทหารอังกฤษจนอังกฤษพ่ายแพ้แล้วประกาศอิสรภาพในวันที่ 4 กรกฎาคม 1776 เมื่อขึ้นดำรงตำแหน่งเป็นประธานาธิบดีคนแรกนั้น อาณานิคมทั้งสิบสามแห่งได้พลอยแต่งหน้าทาปากเลื่อนขั้นขึ้นเป็น ๑๓ รัฐแรกในอเมริกา โดยแบ่งเป็นรัฐที่ห้ามค้าทาสหรือรัฐเสรีจำนวน ๕ รัฐ และรัฐที่อนุญาตให้ค้าทาสได้มีอยู่ ๘ รัฐ ซึ่ง ๘ รัฐที่มีการค้าทาสนี้ เรียกว่า รัฐทาส
หลังจากนั้น ก็มีการขยายขอบเขตออกไปเรื่อยๆ จนมีทั้งหมด ๓๔ รัฐ และแบ่งเป็นรัฐเสรี ๑๙ รัฐ อยู่ทางตอนเหนือของประเทศ และรัฐทาส ๑๕ รัฐ ทางตอนใต้ ที่เป็นเช่นนี้เพราะในยุคนั้น ชาวอเมริกันทางตอนเหนือเป็นที่ตั้งของอุตสาหกรรมขนาดหนัก มีการก่อสร้างโรงงานมากมาย
ส่วน
รัฐทางตอนใต้เป็นโซนของการเพาะปลูก โดยเฉพาะการปลูกฝ้ายและยาสูบ จึงอ้างว่าจำเป็นต้องใช้แรงงานทาสมาช่วยในการทำงาน
@ คนส่วนมากมักคิดว่า แนวคิดเรื่องการเลิกทาสนำไปสู่สงครามการเมืองในอเมริกา แต่จริงๆ แล้วยังมีประเด็นทางการเมืองซ่อนเร้นอยู่อีกมากมาย โดยเฉพาะเรื่องการ
ตั้งกำแพงภาษีระหว่างอเมริกากับยุโรปและเรื่องการชิงดำบนแผ่นดินตะวันออกอันหอมหวาน
ในเวลานั้น รัฐบาลกลางต้องการขยายฐานการผลิต และการค้าด้านอุตสาหกรรมในประเทศ จึงตั้งกำแพงภาษีเพื่อป้องกันสินค้าอุตสาหกรรมจากยุโรปเข้ามาตีตลาดในสหรัฐ ฯ แต่อย่าคิดว่า ยุโรปจะยินยอมถูกไอ้เด็กเมื่อวานซืนอย่างอเมริกากระทำแต่เพียงฝ่ายเดียว เพราะหลายประเทศในยุโรปก็ตอบโต้แบบตาต่อตาฟันต่อฟัน คือ ตั้งกำแพงภาษีกับสินค้านำเข้าจากอเมริกาเช่นกัน เรื่องนี้ สร้างความเดือดร้อนให้กับผู้ประกอบธุรกิจการเกษตรในรัฐทางใต้มาก เพราะทำให้ขายสินค้าได้น้อยลง
ส่วน
รัฐทางเหนือนั้น ได้รับผลกระทบน้อยกว่ารัฐทางใต้ เพราะ
เน้นไปทางอุตสาหกรรมต่อมาอเมริกาซื้อหลุยส์เซียน่าจากฝรั่งเศส ในยุคนั้นถือว่าเป็นอาณานิคมของฝรั่งเศส และมีคนฝรั่งเศสอพยพเข้าไปอาศัยเป็นจำนวนมาก มรดกตกทอดของฝรั่งเศส ยังส่งอิทธิพลต่อประชากรในรัฐหลุยส์เซียน่ามาจนทุกวันนี้ ไม่ว่าจะเป็นสถาปัตยกรรม หรือภาษา แถมอเมริกายังดันรบชนะสเปน กับ เม็กซิโก เลยทำให้ได้แผ่นดินใหม่ๆมาไว้ในกำมืออย่างเป็นกอบเป็นกำ เพราะได้รับดินแดนทางตกเฉียงให้ของทวีปอเมริกาเหนือมาแทนค่าปฏิกรรมสงคราม แผ่นดินใหม่ๆ หอมๆ นี่แหละคือปมปัญหาของสงครามอย่างแท้จริง
แผ่นดินที่ได้มาใหม่นั้นถูกเรียกว่า ดินแดนตะวันตก และเป็นจุดที่เกิดกรณีขัดแย้ง เพราะรัฐทางเหนือ ซึ่งเป็นรัฐเสรี ไม่อยากให้รัฐที่จะเกิดขึ้นใหม่ในดินแดนตะวันตกเป็นรัฐที่มีทาส แต่ขณะเดียวกัน รัฐทางใต้ ซึ่งเป็นรัฐค้าทาส ก็อยากให้แผ่นดินตะวันตกกลายเป็นรัฐค้าทาสไปด้วย เพราะความไม่อยากตกเป็นเบี้ยล่างรัฐทางเหนือ เพราะหากรัฐเกิดใหม่ในดินแดนตะวันตกกลายเป็นรัฐเสรีไม่มีทาส อาจจะทำให้เกิดไอเดียว่า ควรยกเลิกการค้าทาสในทุกรัฐ นั่นหมายถึงความล่มสลายของรัฐทางใต้ที่มีการค้าทาสนั่นเอง เพราะทาสที่คนครอบครองจะกลายเป็นไท หากทาสยังอยากทำงานในฟาร์มอยู่ นายทาสก็ต้องจ่ายค่าจ้าง ซึ่งหมายถึงค่าใช้จ่ายในการผลิตจะเพิ่มมากขึ้นเป็นเงาตามตัว
เมื่อเป็นเช่นนี้ ลุงแซมฝ่ายใต้จึงถลกแขนเสื้อแล้วถ่มยาเส้นดังปริ๊ด ก่อนเท้าสะเอวบอกรัฐทางเหนือว่า กู เฮ้ย ไอไม่ยอมนะเว้ย
ต่อมา เมื่อ อับราฮัม ลินคอล์น ได้รับเลือกให้เป็น ปธน. แห่งสหรัฐอเมริกา ทำให้รัฐทางใต้ ๑๓ รัฐ ไม่พอใจจนถึงขั้นแยกตัวไปเป็นอิสระ และตั้งรัฐบาลใหม่ในนามว่า สมาพันธรัฐอเมริกา และประกาศแยกตัวออกจากสหรัฐ ฯ ทันที พูดง่ายๆว่า เรียกว่า ลองของประธานาธิบดีคนใหม่ ตั้งแต่ก้นยังไม่ทันแตะเก้าอี้เลยทีเดียว แถมมีการแต่งตั้ง เจฟเฟอร์สัน เดวิด อดีตวุฒิสมาชิกรัฐมิสซิสซิปปี้ เป็นประธานาธิบดีซ้อนขึ้นมาโดยทำหน้ามึนไม่ยอมรับอำนาจของรัฐทางเหนืออีกต่อไป มิหนำซ้ำยังประกาศใช้รัฐธรรมนูญของตัวเองอีกต่างหาก
รัฐบาลของรัฐฝ่ายเหนือ ซึ่งเรียกตัวเองว่า สหภาพ หรือ Union ก็ประกาศปังอย่างโกรธจัดว่า ไม่ยอมรับการแยกตัวเป็นอิสระของสมาพันธรัฐอเมริกา แล้วประกาศทันที ว่า สมาพันธ์ฝ่ายใต้เป็นกบฏ ในขณะที่ฝ่ายใต้เองก็อ้างว่าพวกตนมีสิทธิ์อย่างเต็มที่ในการแยกประเทศ เมื่อไม่พอใจที่จะอยู่ร่วมกัน ก็คอนเวิร์สออลสตาร์ หรือ ทางใครทางมันไปสิวะ ดังนั้นสมควรที่จะได้รับสิทธิ์ในการแยกตัวได้เช่นกัน
นี่เอง คือ ที่มาของสงครามกลางเมือง ช่วงที่อเมริกันฝ่ายเหนือ และฝ่ายใต้จับอาวุธรบกันเอง
ทั้งสองฝ่ายรบพุ่งกันอย่างต่อเนื่องยาวนานหลายปีในทุกสมรภูมิก็ว่าได้ แต่มารู้ผลแพ้ชนะแตกหักกันในเมืองเล็กๆ แห่งหนึ่งในรัฐเพนน์ซิลเวเนีย ชื่อเมือง เก็ตตี้สเบิร์ก โดยรบกันในสมรภูมิแห่งเก็ตตี้สเบิร์ก ทั้งหมด ๓ วันเต็มๆ และเป็นสามวันที่นองเลือดที่สุดในประวัติศาสตร์อเมริกา ทุกตารางนิ้วในเมืองนั้นเต็มไปด้วยซากศพชุ่มไปด้วยเลือดแดงฉานไปทุกหย่อมหญ้า การปะทะเริ่มต้นขึ้นในวันที่ 1 ก.ค. 1863 และจบลงในวันที่ 3 กรกฎาคม
